tag:blogger.com,1999:blog-82217811409099679292024-03-14T11:16:02.482+04:00((!)) खल्ली वल्ली خلي ولي கல்லி வல்லிഏതാനും പോസ്റ്റുകള് കൊണ്ട് 850ലേറെ ഫോളോവേഴ്സിനേയും മൂവായിരത്തില്പ്പരം അഭിപ്രായങ്ങളും സ്വന്തമാക്കിയ മലയാളത്തിലെ ഒരേയൊരു Blog.
ഇതുപോലൊന്ന് മറ്റൊന്നില്ല!K@nn(())raan*خلي وليhttp://www.blogger.com/profile/02634723146766630939noreply@blogger.comBlogger18125tag:blogger.com,1999:blog-8221781140909967929.post-40238539265341785852013-06-25T20:03:00.000+04:002013-08-07T16:37:17.533+04:00The Piles of Kanaaraa / കണാരന്റെ മൂലക്കുരു <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><i><span lang="ML" style="border: 1pt solid windowtext; font-size: 18pt; line-height: 115%; padding: 0cm;">കു</span></i><span lang="ML" style="line-height: 115%;">ഞ്ഞുനാളുക</span><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">ള്
</span><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">കണാരന് പഞ്ഞകാലമായിരുന്നു. കഞ്ഞിക്കു വകയില്ലാതെ പുലരുവോളം
മഞ്ഞിലേക്കു നോക്കി നോക്കി കണ്ണുകള് മഞ്ഞളിച്ചു പോയ കാലമായിരുന്നു അത്.</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Kartika; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">അച്ഛന് കീലേരി സുകുമാരന് ബീഡി തെറുപ്പായിരുന്നു ജോലി. ബീഡി തെറുത്തും
ബീഡിവലിച്ചും പുകവിട്ടും പകവീട്ടിയും സുകുമാരന് കുടുംബത്തെ പോറ്റാന്
പാടുപെട്ടു. അന്തിക്കള്ള് മോന്തി കീലേരി ചന്തയില് ഉന്തും തള്ളും പതിവാക്കിയ
സുകുമാരന്റെ ‘കു’ യാതൊരു തത്വദീക്ഷയുമില്ലാതെ നിഷ്കരുണം നിര്ഭയം നിര്ദ്ദയം നാട്ടുകാര്
വെട്ടിയതിന്റെ പിറ്റേ ദിവസം മുതല്
സുകുമാരന് സുമാരനായി അറിയപ്പെട്ടു. </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Kartika; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">കാലം
</span><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">മിന്നല്വേഗത്തില് കടന്നുപോയി. ലോകം മാറി. കോലം
മാറി. സുമാരന്റെ മക്കള് വളര്ന്നു. സുമാരന് തളര്ന്നു. നിര്ത്താതെ ബീഡി
വലിച്ചതു കൊണ്ടോ ബീഡിപ്പൊടി മൂക്കില് കയറിയത് കൊണ്ടോ അമിതമായി കള്ള്
കുടിച്ചതുകൊണ്ടോ എന്ന് ദൈവത്തിനു പോലും നിശ്ചയമില്ല; സുമാരനിന്നു രോഗിയാണ്.
ശാന്തമായ രാവുകളില് ചുമച്ചുചുമച്ച് അശാന്തി പടര്ത്തുന്ന കണവനെ
സമാശ്വസിപ്പിക്കാന് ഭാര്യ ശാന്തേച്ചിക്കു പോലും കഴിയുന്നില്ല.</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Kartika; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span lang="ML" style="font-size: 16pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">‘കൂതറഭൂമി’ സായാഹ്നപത്രത്തിന്റെ പ്രസ്സില് ജോലി ചെയ്യുന്ന കണാരന് അച്ഛന്റെ നെഞ്ചിന്കൂട് ഒരു പ്രിന്റിംഗ് മെഷീനായിട്ടാണ് തോന്നാറുള്ളത്. കണാരന്റെ ഓണ്ലി വണ്
സിസ്റ്റര് തരുണീമണി ചിരുതേയിക്ക് വീട്ടിലെ തയ്യല് മെഷീന്റെ ശബ്ദവും അച്ഛന്റെ
ശ്വാസം മുട്ടലും ഒരുപോലെയാണ്.</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Kartika; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">അത്രയൊന്നും മോശമല്ലാത്ത പ്രീഡിഗ്രിയാണ് കണാരന്റെ ഡിഗ്രി. ബിരുദാനന്തര
ബിരുദമായി നല്ല വായനാശീലവുമുണ്ട്. പണ്ട് സ്കൂള് വിട്ടുവന്നാല് ബീഡി തെറുക്കുന്ന
അച്ഛന് പൈങ്കിളി വാരികകളിലെ നോവലുകള് വായിച്ചു കേള്പ്പിച്ചതിന്റെ പ്രതിഫലമായി
കിട്ടിയ ഗുണമാണ് വായനാശീലം. ആറക്ക ശമ്പളമായ 4,400 രൂപ 50 പൈസ ഒന്നിനും
തികയില്ലെങ്കിലും ‘പത്ര’ത്തിലെ ജോലി ഒരു ഗമയാണ് കണാരന്.</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span lang="ML" style="font-size: 16pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">കണാരന് വിപ്ലവകാരിയാണ്. പട്ടിണിയും പരിവട്ടവുമായി കഴിഞ്ഞിരുന്ന
ബാല്യകാലം സൃഷ്ടിച്ച ബൂര്ഷ്വാവിരുദ്ധ ഭാവം കണാരന്റെ മുഖത്ത് പ്രകടമാണ്. കണാരനുള്ളില്
കാള് മാക്സുണ്ട്. ലെനിനുണ്ട്. ചെഗുവേരയുണ്ട്.</span></span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> ഏംഗല്സുണ്ട്. ഏങ്ങലടിയുടെ തേങ്ങലുണ്ട്ണ്ട്. തേങ്ങയോളം ഉറപ്പുള്ള വിശ്വാസമുണ്ട്. അങ്ങനെയാണ് ഭൂമിയിലെ കൂതറകള്ക്കെതിരെ ശബ്ദിക്കുന്ന ‘കൂതറഭൂമി’യില്
കണാരന് എത്തിപ്പെടുന്നത്. പത്രമുതലാളിയും ചീഫ് എഡിറ്ററുമായ സഖാവ് ചന്ദ്രപ്പന്
കണാരനെ ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടു. കണാരന് ബുദ്ധിമാനാണ്. അദ്ധ്വാനിയാണ്. അദ്ധ്വാനിക്കാതെ
നോക്കുകൂലി വാങ്ങുന്ന വര്ഗ്ഗത്തോട് പുച്ഛമുള്ളവനാണ്.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span lang="ML" style="font-size: 16pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">ആയിടെ ഒരു പകല് എരിഞ്ഞടങ്ങിയത്
ഞെട്ടിപ്പിക്കുന്നൊരു വാര്ത്തയുമായിട്ടായിരുന്നു. കിഴക്കുനിന്നും പുറപ്പെട്ട
സൂര്യന് പടിഞ്ഞാറ് വന്ന് മുഖം ചുവപ്പിച്ച് മൂക്കും കുത്തിവീണു! സങ്കടം സഹിക്കവയ്യാതെ
സന്ധ്യ കനത്തു. മാനം കറുത്തു. സുമാരേട്ടന്റെ മാനം ‘പമ്പ’വഴി തമിഴ്നാട് കടന്നു. നാട്ടിലുള്ള
സ്ത്രീസമൂഹത്തിന്റെ ചുരിദാറും ബ്ലൌസും അടിപ്പാവാടയും തയ്ച്ചിരുന്ന ചിരുത അയല്ക്കാരന് പയ്യന്റെകൂടെ നാടുവിട്ട്
തമിഴ്നാട്ടിലെത്തി. </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">ആ മഹത്തായ സംഭവത്തിനുശേഷം കണാരന് പെണ്ണ്
കെട്ടാനൊരുങ്ങി. തുളസിക്കതിരിന്റെ നൈര്മല്യവും ഗോതമ്പിന്റെ നിറവുമുള്ള ഒരു
പെണ്ണിനെയാണ് സേര്ച്ച് ചെയ്തതെങ്കിലും കുറിയവനും കറുമ്പനും കവിളൊട്ടിയവനും ചുരുണ്ടമുടിയും
അമ്പുപോലെ വളഞ്ഞ പുരികവും ഉടുമ്പിന്റെ ആകൃതിയിലുള്ള തവിട്ടുനിറമാര്ന്ന ചുണ്ടും
കറുത്ത് തുടുത്ത കവിള്ത്തടവുമുള്ള, ചെമ്പിച്ച മീശക്കാരനായ കണാരന് കിട്ടിയത് റേഷന്
കടയില് BPL കാര്ഡുടമകള്ക്ക് കിട്ടുന്ന പുഴുക്കലരിയുടെ നിറമുള്ള സുജാതയെയാണ്.</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Kartika; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span lang="ML" style="font-size: 16pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">സുജാത നല്ലവളാണ്. കാലമാടന് മാധവേട്ടന്റെ
മോളാണ്. LKG കുട്ട്യോള്ക്ക് കര്ണാട്ടിക് രാഗത്തില് എന്ന്വെച്ചാ കര്ണ്ണം
പൊട്ടും ശബ്ദത്തില് താ.. പാ.. സാ.. പഠിപ്പിക്കുന്ന ടീച്ചറാണ്. കണാരന്റെ
കയ്യിലെത്തുവോളം സുജാത കന്യകയായിരുന്നു. കന്യാമറിയത്തോളം വിശുദ്ധയുമായിരുന്നു.</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Kartika; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="ML" style="font-size: 16pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">കൂട്ടബലാല്സംഗക്കേസിലെ പ്രതികളെപ്പോലെ ഒരു
ലജ്ജയുമില്ലാതെ </span><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">ഋതുക്കള് മുന്നോട്ടു കുതിച്ചു. കണാരന്റെ
മൂത്തമകള് ഋതുമതിയായി. ചിരിച്ചും ചുമച്ചും കിതച്ചും ക്ഷയിച്ചും സുമാരേട്ടന് ഈ
ലോകത്തുനിന്നും ആ ലോകത്തേക്ക് യാത്രയായി. ആ ചാന്സില് ചിരുതയും ഭര്ത്താവും
മൂന്നു മക്കള്സും കീലേരിയില് ലാന്ഡ് ചെയ്തു. അളന്നുമുറിച്ചു കിട്ടിയ നാലര സെന്റ്
സ്ഥലത്ത് കണാരന് ഒരു കൊച്ചു വീട് പണിതു. സുജാതയിപ്പോള് രണ്ടു പെണ്മക്കളുടെ
തള്ളയാണ്. </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Kartika;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">കണാരന്റെ
ആറുപേജ് പത്രം പത്തുപേജായി. പണ്ട് അഞ്ഞൂറ് കോപ്പിയായിരുന്നുവെങ്കില് ഇന്ന്
ആയിരത്തിലധികം സര്ക്കുലേഷനുണ്ട്. ചിതലരിച്ച പത്രാപ്പീസിനുള്ളില് റിപ്പോര്ട്ടര്
കം പ്രൂഫ്റീഡര് കം കമ്പോസര് കം മെഷീന് ഓപ്പറേട്ടര് കം മാനേജര് കം പ്യൂണായി
കണാരന് വളര്ന്നു. മൂപ്പരിപ്പോള് വെറും കണാരനല്ല. കണാരേട്ടനാണ്. കണാരേട്ടനൊരു
സംഭവമാണ്. ചെത്താത്ത പനയുടെ ലഹരി പോലെ</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Kartika;">, വാ</span><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">റ്റാത്ത
കശുമാങ്ങയുടെ വീര്യം പോലെ അമൂര്ത്തമായ ഒരു സംഭവം!</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Kartika;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">അന്തിപ്പത്രമാണെങ്കിലും
പത്രത്തിന് മഞ്ഞനിറമാണെങ്കിലും എല്ലാ ഞായറാഴ്ചയും രണ്ടുപേജ് ‘സണ്ഡേ’ പതിപ്പാണ്.
അതില് നിറഞ്ഞുനില്ക്കുന്നത് കണാരേട്ടന് പടച്ചുവിടുന്ന സംഭവങ്ങളാണ്. പ്രദേശത്തെ
ബുദ്ധിജീവികള് ആനുകാലികങ്ങളിലേക്ക് അയച്ചുകൊടുക്കുന്ന എമണ്ടന് സാധനങ്ങള്
അവിടങ്ങളിലെ മന്ദബുദ്ധികളായ എഡിറ്റര് ശുംഭന്മാര് ചുരുട്ടിക്കൂട്ടി ചെവി തോണ്ടാനോ
കക്കൂസില് ടിഷ്യൂ ആയോ ഉപയോഗിക്കും. പാവം സൃഷ്ടാക്കള് ! അവര് കണ്ണില്
ആസിഡുമൊഴിച്ച് പൂഴിക്കടകന് പോസില് മാസങ്ങളോളം കാത്തിരുന്നാലും തങ്ങളുടെ
സാധനങ്ങള് സ്വാഹ!</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Kartika;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">അവര്
പ്രതിഷേധബുദ്ധ്യാ കണാരേട്ടന്റെ ‘കൂതറഭൂമി’യിലേക്ക് റീ-സെന്റ് ചെയ്യും.
കണാരേട്ടന് സന്മനസുള്ളവനാണ്. മനസ്സില് അലിവുള്ളവനാണ്. സൌഹൃദത്തിനുവേണ്ടി
അലയുന്നവനാണ്. അലിഞ്ഞും അലഞ്ഞും സ്വയം ഇല്ലാതാകുന്നവനാണ്. സൃഷ്ടികള് അച്ചടിച്ചു വരും. ബുജികള് ഹാപ്പി.
കണാരേട്ടന് ഡബിള് ഹാപ്പി. ഒരു രചനയുടെ പേറ്റ് നോവില് രചയിതാവ് അനുഭവിക്കുന്ന
ധൈഷണിക ദുഖവും ദാര്ശനിക വ്യഥയും നന്നായി അറിയാവുന്ന കണാരേട്ടന് ക്രാന്ത ദര്ശിയായൊരു
‘ഗ്രന്ഥകാരന്’ കൂടിയാണ്. ഇതിനകം ‘കൂതറഭൂമി’യുടെ സണ്ഡേയില് വന്ന തന്റെ
അലമ്പുകഥകള് ചേര്ത്ത് <i>‘കണാരസംഭവം’</i> എന്ന പേരില് നൂറോളം പേജുള്ള ഒരു മഹത്തായ
ഗ്രന്ഥം അദ്ദേഹം ഭാരതീയ സാഹിത്യ പൈതൃകത്തിന് സംഭാവന നല്കിയിട്ടുണ്ട്.</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Kartika;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">തന്റെ
ആത്മസുഹൃത്തും സ്ഥലത്തെ പ്രധാന മുടിവെട്ടുകാരനുമായ കത്രികഭാസ്ക്കരന് ചെയ്ത
ചതിയാണത്. അയാള് കണാരേട്ടന്റെ കഥകളെ വാഴ്ത്തി. കണാരേട്ടനെ പുകഴ്ത്തി.
കണാരേട്ടന്റെ ഉള്ളം നനഞ്ഞു. കണ്ണു നിറഞ്ഞു. കടം വാങ്ങിയും ഭാര്യേടെ ഒരേയൊരു
താലിമാല പണയം വെച്ചും രൂപ പതിനെട്ടായിരം പൊടിച്ച് ‘<i>കണാരസംഭവം</i>’ ആയിരം കോപ്പി
അച്ചടിച്ചിറക്കി. സ്വന്തം കയ്യീന്ന് കാശ് പോയാലും നാലാള്ക്കു മുന്പില്
ഒരെഴുത്തുകാരനായി അറിയപ്പെടുമല്ലോ എന്നായിരുന്നു കണാരേട്ടന്റെ ദീര്ഘവീക്ഷണം.</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Kartika;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">പക്ഷെ
പണി പാളി. ഒരൊറ്റ കോപ്പി പോലും ഒരു മോന്റെ മോനും വാങ്ങിയില്ല. കണ്ണില് കണ്ടവര്ക്കൊക്കെ
പുസ്തകം ഫ്രീയായി കൊടുത്തിട്ടും ബാക്കിവന്ന അറുനൂറെണ്ണം ഇപ്പൊഴും വീട്ടിലെ
കട്ടിലിനടിയില് ചിതലരിച്ചു കിടപ്പുണ്ട്.</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Kartika;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">ഇങ്ങനെയൊക്കെയാണെങ്കിലും
കണാരേട്ടനൊരു അസ്കിതയുണ്ട്! </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Kartika;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">മൂലക്കുരുവിന്റെ
അസുഖമാണോ?</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Kartika;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">അയ്യേ..!
അതൊന്ന്വല്ല.</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Kartika;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">പിന്നെയോ?</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Kartika;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">കൂതറഭൂമിയിലേക്ക്
മാറ്ററുകള് അയക്കുന്നവര്ക്ക് കണാരേട്ടന് മറുപടി അയക്കും!</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Kartika;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">അതത്ര വല്യ പാതകമാണോ?</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Kartika;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">ആണോന്നു ചോദിച്ചാല്
അല്ല. പക്ഷെ ഇതങ്ങനെയാണോ?</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Kartika;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">മാറ്ററുകള് അയക്കുന്ന
ആണുങ്ങള്ക്കുള്ള മറുപടി രണ്ടുവരിയില് ഒതുങ്ങും.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">“പ്രിയ സുഹൃത്തേ,
താങ്കളുടെ രചന കൈപ്പറ്റി. താമസിയാതെ പ്രസിദ്ധീകരിക്കും. തുടര്ന്നും എഴുതുമല്ലോ..”
എന്ന് മാനേജര് കം എഡിറ്റര് (കണാരന്) ഒപ്പ്.</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Kartika;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">പക്ഷെ
എഴുത്തുകാരികള്ക്കുള്ള മറുപടി രണ്ടു പേജില് കുറയില്ല. വരികളില് കണാരേട്ടന്
ഉത്തരവാദിതമുള്ളൊരു വല്യേട്ടനാവും. സ്നേഹനിധിയായൊരു അച്ഛനാവും. മികച്ചൊരു ആദ്ധ്യാപകനാവും.
ചിലപ്പോള് റൊമാന്റിക്കാവും. ആളും തരവും നോക്കിയാണ് മറുപടിയിലെ സമീപനം.</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Kartika;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">അഭിനന്ദനവും
പ്രോത്സാഹനവും മാത്രമല്ല. ഗ്യാസ് സിലിണ്ടര് ഉപയോഗിക്കുമ്പോള് ശ്രദ്ധിക്കേണ്ട
കാര്യങ്ങള് മുതല് നമ്മുടെ ചില വനിതാ പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങള് സ്ഥിരമായി കൈകാര്യം
ചെയ്യാറുള്ള ‘എങ്ങനെ ഭംഗിയായി പല്ലിക്കുത്താം’, ‘ചെവി തോണ്ടാന് പറ്റിയ
സമയമെപ്പോള്’ ‘എങ്ങനെ നന്നായി മൂത്രമൊഴിക്കാം'പിഞ്ചുകുട്ടികളെ തല്ലിയുറക്കേണ്ടതെങ്ങനെ?’, ‘ആദ്യരാത്രി അറ്റാക്കിനുള്ള ഗുളിക കഴിക്കണോ?’ അരിയുണ്ട തൊണ്ടക്ക്
കുടുങ്ങിയാല് കുണ്ഠിതപ്പെടേണ്ടതുണ്ടോ?’, ‘അണ്ണാക്ക് തൊടാതെ പിണ്ണാക്ക്
വിഴുങ്ങുന്നതെങ്ങനെ?’ തുടങ്ങിയ പഠനാര്ഹവും സാര്വ്വദേശീയ പ്രശ്നങ്ങളും കൊണ്ട്
സമ്പന്നമായിരിക്കും കണാരേട്ടന്റെ കത്തുകള്</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span lang="ML" style="font-size: 16pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">ഗൃഹലക്ഷ്മികളായ മഹിളാരത്നങ്ങളും
കന്യകമാരും ഞരമ്പില്ലാത്തതിനാലോ ഞരമ്പ് രോഗികള് അല്ലാത്തതിനാലോ കണാരേട്ടന്റെ
കത്തുകള് ആനക്കാര്യമായി എടുക്കാറില്ല. എന്നാലും ചില വനിതകള് ‘പത്രാധിപരല്ലേ;
പിണക്കേണ്ടെന്ന്’ കരുതി ഒരു മറുപടി (ഒന്നേയൊന്ന് മാത്രം) തിരിച്ചയക്കും. </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Kartika;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> <i>‘ഉലക്കമേല് ഒരുറക്കം’</i> എന്ന കവിത
അയച്ച സീ.പി കോമളവല്ലിക്ക് കണാരേട്ടനയച്ച പ്രോത്സാഹനക്കത്തില് കവിതയുടെ അഗാധഗര്ത്തത്തെക്കുറിച്ചും
ഒരു കവിത കൊണ്ട് എങ്ങനെ ഒരാളെ പീഡിപ്പിക്കാം എന്നുമൊക്കെ വിശദമായി പ്രതിപാദിച്ചിരുന്നു.
കത്ത് അവസാനിക്കുന്നത് <i>‘കോമളവല്ലിക്കൊരു വഴുതനങ്ങ’</i> എന്ന സ്വന്തം കവിത ചേര്ത്തുകൊണ്ടായിരുന്നു.
വഴുതനങ്ങയില് കടുകെണ്ണ പുരട്ടി ഉണ്ടാക്കുന്ന അതിമനോഹരമായൊരു വിഭവത്തിന്റെ
ചേരുവകളായിരുന്നു ആ ഗദ്യകവിതയില്. കത്ത് കിട്ടിയ സീ പി കോമളവല്ലിക്ക്
കണാരേട്ടനോട് അമ്പത് ഗ്രാം ഇഷ്ടവും നൂറു ഗ്രാം സ്നേഹവും നൂറ്റമ്പതു ഗ്രാം
ബഹുമാനവും തോന്നി. മറുപടിക്കത്തില് അത്
സൂചിപ്പിക്കാനും മറന്നില്ല. </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Kartika;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span lang="ML" style="font-size: 16pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">‘ഞായറാഴ്ച’കളില് സീ.പി കോമളവല്ലിയുടെ
കവിതകള് മുഴച്ചുനിന്നു. തിങ്കളാഴ്ചകളില് കണാരേട്ടന്റെ കത്തുകള് ചീറിപ്പാഞ്ഞു.
വാക്കുകളുടെ എണ്ണം കൂടി. പേജുകള് വര്ദ്ധിച്ചു. <i>‘നീയുണ്ടോ? ഉണ്ടില്ലേല് വാ’</i>
എന്ന കവിത തപാലില് കിട്ടിയതിന്റെ അന്നുരാത്രി കണാരേട്ടന് ദൃധംഗപുളകിതനായി. ഹര്ഷാരവം
മുഴക്കി. വര്ഷപാതം പോലെ പെയ്തിറങ്ങി. അതിലെ വരികളില് കണാരേട്ടന് കോള്മൈര്
കൊണ്ടു. ഉപഭൂഗണ്ടം വിറച്ചു. അണ്ടകടാഹം ത്രസിച്ചു. ആകപ്പാടെ എന്തോ ഒരു അത്! അതല്ലേ
അതിന്റെയൊരു ഇത്!</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Kartika;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span lang="ML" style="font-size: 16pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">അതൊരു വിരഹകവിതയാണെന്നും അത്
തന്നെക്കുറിച്ചാണെന്നുമുള്ള തിരിച്ചറിവില്, നാല് ലാര്ജ്ജിന്റെ പിന്ബലത്തില്
കണാരേട്ടന് സീ.പി കോമളവല്ലിക്ക് മുന്പില് തന്റെ നനഞ്ഞ ഹൃദയം ആറുപേജില്
കോറിയിട്ടു. മറുപടിക്കായി കാത്തിരുന്ന കണാരേട്ടന് മുന്നിലേക്ക് രണ്ടാം ദിവസം
മൂന്നുപേരെത്തി. അതിലൊരാള്ക്ക് അമ്പതും മറ്റയാള്ക്ക് അമ്പത്തഞ്ചും വയസ് പ്രായമുണ്ടായിരുന്നുവെന്ന്
പറയപ്പെടുന്നു. മൂന്നാമത്തെയാള് എണ്പതോളം വയസുള്ള ഒരു സ്ത്രീയായിരുന്നുവത്രേ.!</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Kartika;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span lang="ML" style="font-size: 16pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="ML" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">കൃത്യം പതിനഞ്ച് മിനിറ്റിനുള്ളില് അവര്
തിരിച്ചു പോകുമ്പോള് അവരുടെ കയ്യില് കണാരേട്ടന്റെ മൂത്രസഞ്ചിയും നെഞ്ചിന്കൂടിന്റെ
ഒരു ഭാഗവും ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇടതുകണ്ണ് നീരുവന്നു വീര്ത്തിരുന്നു. വലതു ചെവിയുടെ
ഫിലമെന്റ് പൊട്ടിയിരുന്നു. കൈകളുടെ എല്ലുകള് ഇളകുകയും കാല്മുട്ടുകളുടെ ചിരട്ട
ഊരിത്തെറിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു. എല്ലാറ്റിനുമുപരി ആരാധികമാര്ക്ക് കത്തെഴുതാനായി ദീര്ഘനേരം കുത്തിയിരുന്ന് സമ്പാദിച്ച കണാരേട്ടന്റെ മൂലക്കുരു പൊട്ടിച്ചിതറി ചിന്നഭിന്നമായി ആകപ്പാടെ നാശകോശമാവുകയും ചെയ്തിരുന്നു!</span></span></div>
</div>
K@nn(())raan*خلي وليhttp://www.blogger.com/profile/02634723146766630939noreply@blogger.com151tag:blogger.com,1999:blog-8221781140909967929.post-78231051261301310632012-11-15T17:04:00.000+04:002013-07-11T13:29:00.270+04:00വല്ല്യുമ്മാന്റെ മുട്ടും എനിക്കിട്ടൊരു കൊട്ടും <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: red; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>കഥ ഇതുവരെ: </b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><i>മാനം മര്യാദയ്ക്ക് ഭൂലോകത്ത് ജീവിക്കുന്നതിനിടയില് ബൂലോകത്തേക്ക് വഴിതെറ്റിവന്നൊരു അനോണിയാണ് ഈ കുരുത്തംകെട്ട അവിലവലാതി. പേര് കണ്ണൂരാനാണെന്നും നാട് കണ്ണൂരിലാണെന്നും വീമ്പിളക്കുന്ന ഒരഹങ്കാരി. സ്വാനുഭവങ്ങളുടെ തീക്ഷ്ണതകള് വരച്ചുകാട്ടി ബ്ലോഗില് പേരെടുക്കാന് പോര് നടത്തുന്ന ഒരു ദുബായിക്കാരന് പ്രവാസി. ഒടുവില് പതിനാറാമത്തെ ഈ പോസ്റ്റോടുകൂടി കമന്റിനോടുള്ള ആര്ത്തിയും ബ്ലോഗിനോടുള്ള ആസക്തിയും അവസാനിപ്പിക്കുകയാണ്. എന്നാലും ബ്ലോഗില് കമന്റ് ചെയ്യാന് കഴിയാത്തവര്ക്ക് SMS വഴിയും നേരില് വന്നു അഭിപ്രായം പറയാന് താല്പര്യമുള്ളവര്ക്ക് നേരിട്ടുവരാനും സൗകര്യം ഒരുക്കിയിട്ടുണ്ട്. തുടര്ന്നുള്ള അറിയിപ്പുകള്ക്കായി ദയവായി കമന്റ് ഫോളോ ചെയ്യേണ്ടതാണ്. ഇതേവരെ പുകഴ്ത്തുകയും ഇകഴ്ത്തുകയും പ്രശംസിക്കുകയും പ്രകോപിപ്പിക്കുകയും ചെയ്ത എല്ലാവര്ക്കും നന്ദി. സ്നേഹപൂര്വ്വം കണ്ണൂരാന് / കല്ലിവല്ലി.</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: red; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><u>തുടര്ന്ന് വായിക്കുക.</u></b></span><br />
<br /></div>
<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-large;"><i>സു</i></span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ന്ദരിയും സുമുഖിയും സുശീലയും സുഷ്മിതാസെന്നുമാണ് നെല്ലിക്കണ്ടി മൊയ്തുഹാജിയുടെ രണ്ടാമത്തെ മകളും തൈവളപ്പില് ഹംസയുടെ ഭാര്യയുമായ മറിയംബി. അതീവ സുന്ദരി. വീട്ടിലെ പൂച്ചയേക്കാള് മൊഞ്ചത്തി. പ്രായം മധുരപ്പതിനേഴ് പിന്നിട്ട് കഷ്ടിച്ച് അമ്പതു വര്ഷം കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവും. ഈ പ്രായത്തിലും ഇത്രേം മൊഞ്ചുണ്ടെങ്കില് ചെറുപ്പത്തില് എന്തോരം സുന്ദരിയായിരിക്കുമെന്ന് കളിയാക്കിയാല് ആ മുഖത്ത് ശോണിമ പരക്കും.. കണ്ണുകളില് നാണം വിരിയും... മൂക്കില് പൂക്കള് വിടരും.. ചെവിക്കുമേല് പൂമ്പാറ്റ പറക്കും... ഹമ്പടി മറിയേ കള്ളീ. ദില്വാലേ ദുല്ഹനിയാ ലേജായേന്ഗേ.. പെണ്ണിന്റെയൊരു നാണം കണ്ടില്ലേ..!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">എന്റെ കരളും കരളിന്റെ കരളുമാണ് ഈ മറിയംബി. മറിയംബിയുടെ ഒരേയൊരു മകള് ആയിഷയുടെ ഒരേയൊരു മകനാണ് ഞാനെന്നയീ പോക്കിരിയും പീക്കിരിയും. ഉപ്പാപ്പ ശുജായി ആയിരുന്നുവെങ്കില് ഉമ്മാമ ബഡായിയാണ്. "ന്റെ മൊഞ്ച് കണ്ടിട്ട് പിറകെ വന്നതാ നിന്റെ ഉപ്പാപ്പ.." എന്നൊക്കെ കാച്ചും. പോരാത്തതിന് "ന്റെ മക്കളും മക്കളുടെ മക്കളും ചെമന്നു തുടുത്തിരിക്കുന്നത് ഇന്റെ മൊഞ്ച് കാരണാ"ന്നാ മൂപ്പത്തീടെ അവകാശവാദം.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">പതിമൂന്നാം വയസിലായിരുന്നുവത്രേ ഉമ്മാമയുടെ കല്യാണം. 15 വയസു മുതല് 33 വയസു വരെ പുട്ടുംകുറ്റിയില് നിന്നും പുട്ട് വരുമ്പോലെ എട്ടെണ്ണത്തെ ഉമ്മാമ പുറത്തേക്കു തള്ളിവിട്ടു. ഇരട്ടകള് രണ്ടെണ്ണം പരട്ടലോകത്തോട് വഴിയിക്കുവെച്ചേ ഗുഡ്ബൈ പറഞ്ഞു പരലോകം പൂകി.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ബാക്കിയുള്ളത് ഒരു പെണ്ണും അഞ്ച് ധീരശൂര മഹാ സാധുക്കളായ മൊശകോടന്മാരുമാണ്. എന്റെ അങ്കിള്സായ ഈ കോന്തന്മാര് കാരണം അന്നും ഇന്നും നല്ലൊരു കുരുത്തംകെട്ടവനാവാന് എനിക്ക് കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
മൂന്നാല് കൊലപാതകം, നാലഞ്ചു ബലാല്സംഗം, അഞ്ചാറ് ബോംബേറ്, ആറേഴ് പിടിച്ചുപറി, ഏഴെട്ട് കത്തിക്കുത്ത്.... കുട്ടിക്കാലം മുതലേയുള്ള എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളായിരുന്നു അതൊക്കെ. എല്ലാം ഈ തുപ്പാക്കികള് നശിപ്പിച്ചു. എന്നിലെരിയേണ്ടിയിരുന്ന വിപ്ലവത്തിന്റെ തീജ്ജ്വാലകളെ അവര് തല്ലിക്കെടുത്തി. പകരം ചെറിയ ചെറിയ അടിപിടിക്കേസുകളില് എനിക്കൊതുങ്ങേണ്ടി വന്നു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">കാര്യമായിട്ടെന്തേലും പണിയൊപ്പിച്ചെന്നറിഞ്ഞാല് പഞ്ച പാണ്ഡവ മണ്ടശിരോമണികള് ചാടിവീഴും. എന്നിട്ടൊരു വിചാരണയാണ്. കല്പ്പനകള് .., ഉപദേശങ്ങള് ...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">"തൈവളപ്പില് ഹംസയുടെ മക്കള് കളിക്കാത്ത കുരുത്തക്കേടൊന്നും മുട്ടേന്നു വിരിയാത്ത നീ കളിക്കണ്ട.. മനസിലായോഡാ..?"</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">മനസിലായി!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">മേല്പറഞ്ഞ വീരകൃത്യങ്ങളില് ഒന്നിന്റെപോലും രുചിയറിയാന് ഈ ജന്മത്തിലെനിക്ക് ഭാഗ്യമുണ്ടാവില്ലെന്നു മനസിലായി. എന്റെ അമ്മാവന്മാര് അന്ന് മസില് പിടിച്ചതിന്റെ ദുരന്തഫലമാണ് കണ്ണൂര് ജില്ലക്ക് - കേരള സ്റ്റേറ്റിന് - ഇന്ത്യാ മഹാരാജ്യത്തിന് എന്നെപ്പോലൊരു തറവാട്ടിലും തന്തക്കും പിറന്നൊരു കൊലപാതകിയെ, ബലാല്സംഗ സഖാവിനെ, പിടിച്ചുപറിക്കാരനെ, കത്തിക്കുത്ത് വീരനെ നഷ്ടമായത്. എന്നിലെ ബഹുമുഖ പ്രതിഭയെ നശിപ്പിച്ച കശ്മലന്മാരേ, കാലം നിങ്ങളോട് പൊറുക്കില്ല..!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ഒരൊന്നൊന്നര രണ്ടര മൂന്നു മൂന്നേ-മുക്കാല് മൊതലാണ് ഉമ്മാമ്മ. ഇഷ്ടം പോലെ ഭൂസ്വൊത്തുക്കള് - ബാങ്ക് ബാലന്സ്, മത്സരിച്ചു നോക്കുന്ന മക്കള് -</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">പതിനാലുവര്ഷം മുന്പ് ഉപ്പാപ്പ മരിച്ചു. തറവാട്ടില് ഉമ്മാമ്മയെ സഹായിക്കാനും കൂടെ നില്ക്കാനും റംലത്ത എന്നൊരു സ്ത്രീയുണ്ട്. ഇടയ്ക്കു മക്കളും മരുമക്കളും വന്നു താമസിക്കും. വല്ലാത്തൊരു സ്നേഹവാത്സല്യമാണ് ഉമ്മാമ്മാക്ക്. എല്ലാവരും എല്ലാ ദിവസവും പോവുകയോ വിളിക്കുകയോ ചെയ്തിരിക്കണം. അല്ലെങ്കില് ദേഷ്യപ്പെടും. പരിഭവിക്കും.. ഉമ്മാമ്മ ടോട്ടലീ ദില്തോ പാഗലാവും..!</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">അങ്ങനെ പോവാതിരുന്ന രണ്ടു നാളുകള്ക്കു ശേഷമുള്ള ഒരു ദിവസം. ഇക്കഴിഞ്ഞ നോമ്പ് ഇരുപത്തിമൂന്നിന്റന്നു രാത്രി ഭക്ഷണവും കഴിച്ച്, അടുത്ത കുട്ടി മൂന്നു മാസത്തിനകം വേണോ അതോ മൂന്നരവര്ഷം കഴിഞ്ഞു മതിയോ എന്ന് സാഹിബിന്റെ മോള് ശംഖിനി മങ്കയുമൊത്ത് കൂലംങ്കഷമായി ആശങ്ക പങ്കിടുന്നതിനിടയിലാണ് മൊബൈല് ഫോണ് ചങ്കുപൊട്ടിക്കരഞ്ഞത്. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">
ശരീരത്തിലെ രേഷ്മാണുക്കളും ആമസോണ് ക്രോമസോമുകളും അക്ഷാംശരേഖയും ദക്ഷിണദ്രുവമാകെയും ലാവപോല് തിളച്ചുമറിയുന്ന ഈ അസമയത്ത് വിളിക്കുന്നവന്റെ തലസ്ഥാനം നോക്കിയും സംസ്ഥാനം നോക്കിയും എട്ടെണ്ണം പൊട്ടിക്കാനുള്ള ദേഷ്യത്തോടെ മങ്കയെ അടര്ത്തിമാറ്റി അഴിഞ്ഞലുങ്കി അങ്കച്ചുരികയാക്കി ഫോണെടുത്ത് ഞാന് ഹലോ പറഞ്ഞു.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
"നീ ഒറങ്ങീട്ടില്ലെങ്കി ഈടമ്പരെ ബാ. അണ്ക്കിപ്പം നിന്നെ കാണണം..."</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />അനോണി ബ്ലോഗറുടെ കിടിലന് പോസ്റ്റ് കണ്ടു ഞെട്ടിയ സനോണി ബ്ലോഗറെപ്പോലെ ഞാന് കുന്തിച്ചിരുന്നു. ഉമ്മാമ്മയാണ്. എന്താണാവോ ഈ അര്ദ്ധരാത്രി..!</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
"ഞാനിപ്പം തന്നെ പുറപ്പെടാം.. ഓളീം കുട്ട്യോളേം കൂട്ടണോ..?</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
"ബേണ്ട.. പിന്നെ ഞാനീ ബിള്ച്ചതും ബെരാമ്പര്ഞ്ഞതും മറ്റാരോടും പറയണ്ട. കേട്ട്ണാ.."</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
പറയില്ലെന്നു സമ്മതിച്ച് ഫോണ്വെച്ച് ഷെമ്മൂനോട് കാര്യം പറഞ്ഞ് കുളിച്ചു കുട്ടപ്പനായി വണ്ടിയുമെടുത്തോടി. എന്തിനായിരിക്കും ഉമ്മാമ്മ ഇപ്പത്തന്നെ കാണണമെന്ന് പറഞ്ഞത്! രണ്ടീസം കാണാത്തത് കൊണ്ട് ചെവിക്കു പിടിക്കാനായിരിക്കുമോ? അതോ, പണ്ട് പൊട്ടിച്ച ചട്ടീം കലത്തിന്റെ കണക്കു പറയാനാണോ? അല്ലെങ്കില് നിന്റെകൂടെ ദുബായിലേക്ക് ഞാനും വരുന്നെന്നു പറയാനായിരിക്കുമോ? എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും ഒരുത്തരം കിട്ടുന്നില്ല. ഇനി ആ വീടും വീടിരിക്കുന്ന സ്ഥലവും എന്റെ പേരില് എഴുതിത്തരാന് വേണ്ടിയാണോ?</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
ആയിരിക്കും.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ഈയിടെയായി ഉമ്മാമ്മ അത് പറയാറുണ്ടെന്ന് ഉമ്മ പറഞ്ഞുകേട്ടിട്ടുണ്ട്. നോമ്പ് തുടക്കത്തില് ഞങ്ങളുടെ വീടായ റോസ് ഗാര്ഡനില് ആയിരുന്നു ഉമ്മാമ. അന്നും ഉമ്മയോട് പറഞ്ഞിരുന്നു പോലും "തൈവളപ്പില് പുരയും ആ സ്ഥലവും നിന്റെ മോനുള്ളതാ.." എന്ന്. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
വാപ്പ എതിര്ക്കുമോന്നാ ഉമ്മാമ്മാന്റെ പേടി. എല്ലാവര്ക്കും അവകാശപ്പെട്ടത് ഒരു പേരക്കുട്ടിക്ക് മാത്രം കൊടുക്കുന്നത് ശരിയാണോ എന്ന് വാപ്പ ഭയപ്പെടുന്നു. അതാണ് അഹമദാജി. ഉമ്മാമയുടെ സ്വത്തുക്കള് വീതംവെക്കുമ്പോള് ഉമ്മാക്ക് കിട്ടാനുള്ള അവകാശം സ്നേഹപൂര്വ്വം നിരസിച്ചയളാണ് വാപ്പ. 'ആവശ്യത്തിനു പടച്ചോന് നമുക്ക് തന്നിട്ടുണ്ടെന്നും ഉമ്മാമ്മയുടെ സ്വത്തുക്കള് ആണ്മക്കള്ക്ക് തന്നെ കൊടുത്തോട്ടെ' എന്നായിരുന്നുവത്രേ വാപ്പാന്റെ നിലപാട്. ആ ഒരു വിഷമം ഉമ്മാമ്മാക്കുണ്ട്. അതിന്റെ പ്രതിവിധിയായിട്ടാണ് വീടും സ്ഥലവും എനിക്ക് തരാന് അവര് ആഗ്രഹിക്കുന്നതെന്നാണ് ഉമ്മ പറയുന്നത്.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
വീടും വീടിരിക്കുന്ന ഇരുപത്തിമൂന്ന് സെന്റും എന്റെ പേരിലാക്കാനായിരിക്കും ഉമ്മാമ്മ വിളിക്കുന്നത്. നേരം വെളുത്താല് വാപ്പ അറിയും. അറിഞ്ഞാല് കുളമാവും. അങ്ങനെയെങ്കില് ഈ പാതിരാത്രി തന്നെ മാറ്റണം. ടൌണില് നിന്നും നാലഞ്ചു കിലോമീറ്റര് അകലെയാണ് തറവാട്. സെന്റിന് ഏഴു ലക്ഷം മതിപ്പുണ്ടാവും.എന്റെപേരിലായാലുടന് അടിയന്തിരമായി എന്തൊക്കെയാണ് ചെയ്യേണ്ടതെന്നാലോചിച്ചു. ആ ഓപറേഷന് 'ആക്ഷന് ഓഫ് ഉമ്മാമ്മാസ് പ്രോപ്പര്ട്ടീസ് ഇന് യുനൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ് ഓഫ് കണ്ണൂര് എന്നൊരു പേര് മനസ്സില് കുറിച്ചിട്ടു. ഇനി വേണ്ടത് പ്ലാനിങ്ങാണ്.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />ആ മാളികവീടും സ്ഥലവും ഇടിച്ചു നിരപ്പാക്കി അവിടെയൊരു എയര്പോര്ട്ട് പണിയണം. എന്നിട്ട് സ്വന്തം ഫ്ലൈറ്റില് പറന്നിറങ്ങി കണ്ണൂര് നഗരത്തെ പ്രകമ്പനം കൊള്ളിക്കണം. നാട്ടുകാര് കാണട്ടെ.. വാപ്പ ഞെട്ടട്ടെ.. <a href="http://kannooraanspeaking.blogspot.com/2010/08/blog-post.html">ദുബായില് പോയി നശിക്കെടാ</a> എന്ന് പരിഹസിച്ച മൂത്താപ്പാന്റെ നെഞ്ച് പൊട്ടട്ടെ..</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
ഓര്ത്തപ്പോള് എന്റെ അഡ്രിനാലിന് ഉയര്ന്നു. എവിടെയൊക്കെയൊ ഒരു കുച്ച്കുച്ച് ഹോത്താഹേ.. ഇപ്പോള് തന്നെ വിജയ് മല്യയെ വിളിച്ചു രണ്ടു ഫ്ലൈറ്റിനു ബുക്ക് ചെയ്താലോ എന്നാലോചിച്ചെങ്കിലും വിമാനക്കച്ചോടം പൊട്ടി ആപ്പീസ് പൂട്ടിപ്പോയ ആ പുള്ളയിപ്പോള് കള്ളടിച്ച് പള്ള വീര്പ്പിച്ച് തൊള്ള തുറന്നുറങ്ങുകയാവും എന്ന ചിന്തയില് വിളി നാളത്തേക്ക് മാറ്റി ആക്സിലറേറ്റില് ആഞ്ഞു ചവിട്ടി.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />അത്യാഹ്ലാദത്തോടെ, അതിലേറെ ആവേശത്തോടെ തറവാട്ടിലെത്തുമ്പോള് ഗേറ്റ് മലര്ക്കെ തുറന്നിട്ടിരിക്കുന്നു.മുറ്റംനിറയെ വാഹനങ്ങളും ആള്ക്കാരുമുണ്ട്.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ആധാരമെഴുത്തുകാരും രജിസ്ട്രാപ്പീസറും ആയിരിക്കും. ഹൌ! ഈ ഉമ്മാമ്മാന്റെയൊരു ബുദ്ധി!</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
പക്ഷെ ഗേറ്റിനു പുറത്ത് വണ്ടിനിര്ത്തി മുറ്റത്തെത്തിയപ്പോള് അസാധാരണമായൊരു ഉള്ഭയം എന്നെപ്പൊതിയാന് തുടങ്ങി.സ്വന്തം ശരീരത്തില്നിന്നും തൊലിയും മാംസവും ചീന്തിയെറിയപ്പെടുന്ന ഒരവസ്ഥ. <span style="background-color: white; line-height: 17px; text-align: left;">ഒരു മഹാവിപത്തിന്റെ സൂചനപോല് ചീവീടുകള് ചിറകിട്ടടിക്കുന്നു. തെങ്ങിന്തോപ്പുകള്ക്കപ്പുറത്തു നിന്നും രാവിന്റെ ഇടനെഞ്ച് പിളര്ത്തി ഒരു മിന്നല്പിണര് പാഞ്ഞുപോയി. ഹൃദയം പിളരുന്നൊരു വേദന എനിക്കുള്ളില് ആഴ്ന്നിറങ്ങി. </span>അബോധത്തിന്റെ വക്കുകളില് ചോര പൊടിഞ്ഞിരിക്കുന്നു... <span style="background-color: white; line-height: 17px; text-align: left;">കാഴ്ച മങ്ങി... ബോധം മറഞ്ഞു.... അറ്റുപോയ ഓര്മ്മയില് നിന്ന് ഒരൊറ്റ വാക്കുപോലും എന്റെ നാവിന് തുമ്പിലെത്തുന്നില്ല. ഒരു വാക്ക്... ഒരക്ഷരം... ശബ്ദത്തിന്റെ ഒരു ചെറുതരി..!</span></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: white; line-height: 17px; text-align: left;"><br /></span>
<span style="line-height: 17px; text-align: left;">വേദനയുടെ ആഴങ്ങളില് നിന്ന് വേരുപറിച്ചുപോന്ന ആ സത്യം എന്നെ ഞെട്ടിച്ചു. ജീവിതത്തെ സംബന്ധിക്കുന്ന ആത്യന്തികമായ സത്യം..!</span></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">
ഉമ്മാമ്മ മരിച്ചിരിക്കുന്നു! "ഇന്നാലില്ലാഹി വ ഇന്നാ ഇലൈഹി റാജിഊന്... !!!!.!!</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
<span style="line-height: 17px; text-align: left;">വെളിച്ചത്തിന്റെ തരികള് ഇറ്റിറ്റ് വീഴുന്ന പഴുതുകള് ആരോ അടച്ചിരിക്കുന്നു. വാക്കുകള് അര്ഥങ്ങള് നഷ്ടപ്പെട്ട കണ്ണാടികളായി എനിക്ക് മുന്പില് പൊട്ടിച്ചിതറി.</span></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 17px; text-align: left;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="text_exposed_show" style="background-color: white; display: inline; line-height: 17px; text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">"ഉമ്മാമാ...."ന്നു <span style="background-color: transparent; text-align: justify;">നീട്ടിവിളിച്ചുകൊണ്ട്, സിറ്റൌട്ടിലുണ്ടായിരുന്ന വാപ്പയെ ഞാന് കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. പേരക്കുട്ടികള്ക്ക് ആര്ക്കുമില്ലാത്ത ഒരടുപ്പം ഉമ്മാമ്മയുമായി എനിക്കുണ്ട്. അതെല്ലാവര്ക്കും അറിയാവുന്നതാണ്. അതിനൊരു കാരണം കുട്ടിക്കാലത്ത് ഉമ്മാമ്മയെ ഞാന് </span>അത്രയേറെ<span style="background-color: transparent;"> ബുദ്ധിമുട്ടിച്ചിട്ടുണ്ട്.ആഗ്രഹങ്ങള് നടക്കാതെ വരുമ്പോള് അവരുടെ അടുക്കളത്തോട്ടം നശിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്... ചെമ്പുപാത്രങ്ങള് കിണറ്റിലിട്ടിട്ടുണ്ട്... വിറകുപുരക്കു തീയിട്ടുണ്ട്...</span></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: transparent;">പക്ഷെ ഒരിക്കല് പോലും എന്നെ തല്ലാന് ഒരാളെയും ഉമ്മാമ്മ അനുവദിച്ചിട്ടില്ല. ഉമ്മയും അമ്മാവന്മാരും അടിക്കാന് ഓങ്ങുമ്പോള് "</span><i style="background-color: transparent;">എന്റെ കുട്ട്യെ തൊട്ടുപോകരു'</i><span style="background-color: transparent;">തെന്ന് കല്പ്പിക്കുമായിരുന്നു ഉമ്മാമ്മ. </span></span><br />
<span style="background-color: transparent; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">ആ ഉമ്മാമ്മയാണിപ്പോള് ....!!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">എന്റെ മുഖത്തേക്ക് വാത്സല്യത്തോടെ നോക്കിയിട്ട്, 'അകത്തു പോയി കണ്ടേച്ചു വാ' എന്ന് വാപ്പ കണ്ണുകള് കൊണ്ട് ആംഗ്യം കാട്ടി. അകത്തുചെന്ന് ഉമ്മാമ്മയുടെ കട്ടിലിനരികില് ഞാനിരുന്നു. അവിശ്വസനീയമായിരുന്നു ആ കിടത്തം. കാലങ്ങളായി എന്നെത്തഴുകിയ ആ കയ്യില് ഞാന് മുറുകെ പിടിച്ചു. കൈവിരലുകള്ക്കിടയിലൂടെ കാലത്തിന്റെ ഓര്മ്മക്കഷണങ്ങള് ഇടറിപ്പോകുന്നു. ഭൂമിയോളം തണുപ്പ്... ജലത്തിന്റെ ആഴത്തോളം കുളിര്... കാറ്റിനോളം സുതാര്യം.. എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്നര്ത്ഥത്തില് റംലത്തയെ ഞാന് നോക്കി. ശബ്ദമില്ലാതെ അവര് പറഞ്ഞു. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">"അസര് നിസ്ക്കാത്തിന് വുളൂ എട്ക്കാന് കുളിമുറീല് പോയപ്പോ ആടെ ഒന്ന് വയ്തി വീണിനി. അന്നേരം ബേദനോന്നും ഉണ്ടായിട്ടില്ല. രാത്രി ആയപ്പോളാ ബേദന കൂടിയത്. അപ്പത്തന്നെ ആസ്യാന്റെടുത്ത് പോയി കൊട്ടഞ്ചുക്കാതി എണ്ണ കൊണ്ടുബന്ന് നന്നായി തടീക്കൊടുത്ത്ണ്.."</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">തിരിച്ചു ഞാന് ഉമ്മാമ്മയെ നോക്കി. എന്നിട്ട് മുഖം താഴ്ത്തി പതിയെ ചോദിച്ചു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">"ഈ നട്ടപ്പാതിരാക്ക് എല്ലാത്തിനേം വിളിച്ചു വരുത്തീട്ട് കിടന്നു ചിരിക്കുന്നോ ഉണ്ടക്കണ്ണി മറിയെ? ആകെ പേടിപ്പിച്ചല്ലോ കുതിരേ..?" </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">"അതില്ലേടാ., പെട്ടെന്നൊരു തോന്നല്. ഞാനങ്ങ് മരിക്കാമ്പോവ്വാന്ന്. ബേദന കൂട്യപ്പോ തോന്നിയതാ. അതാ എല്ലാരേം ബിളിച്ച് ബെരുത്തിയെ.." </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">"ഒലക്ക! എന്റുമ്മാമാ, ഈലോകത്തും പരലോകത്തും ഇന്നേവരെ ഒരു പൂച്ച പോലും കാലിന്റെ കൊഴ തെറ്റീട്ടു മരിച്ചിട്ടില്ല. പിന്നാ തൈവളപ്പില് തറവാട്ടിലെ നരിയായ ഉമ്മാമ്മ.. "</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">"എടാ, ഉമ്മാമ്മാക്ക് വയസും പ്രായോം ആയില്ലേ. കാലിലെ ബേദന മരിപ്പിന്റെ ബേദനയായിട്ടാ തോന്നിയെ. അപ്പൊപ്പിന്നെ എല്ലാരീം കണ്ടിട്ട് മരിക്കണോന്ന് പൂതിയായി. ഇതാപ്പോ ഞാഞ്ചെയ്ത തെറ്റ്.? </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">പാതിരാക്ക് വിളിച്ചുവരുത്തിയിട്ട് പേടിപ്പിച്ചതിലുള്ള രോഷമുണ്ട് എല്ലാരുടെയും മുഖത്ത്. നീയിവിടെ നില്ലെന്നും പറഞ്ഞു എന്നെയവിടെ ആക്കിയിട്ട് ഓരോരുത്തരായി സ്ഥലം കാലിയാക്കി. ഓരോരുത്തരെയും ഫോണില് വിളിച്ചത് "<i>നിന്നോട് വരാന് പറഞ്ഞത് മറ്റാരും അറിയണ്ടാ" </i>എന്ന മുന്നറിയിപ്പോടെയായിരുന്നു. തറവാട്ടില്വെച്ച് കാണുമ്പോള് എല്ലാവരും പരസ്പരം സ്വാഹ! ഉമ്മാമ്മാന്റെ കുരുത്തക്കേടിനു കൂട്ടുനിന്ന റംലത്താത്താക്കും കിട്ടി അമ്മാവന്മാരുടെ വക നവരസ പഞ്ചാമൃത ശ്ലോകങ്ങള് !</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">പിറ്റേന്ന് രാവിലെ ഉമ്മാമ്മയെ കുരിക്കളുടെ അടുക്കലേക്കു കൊണ്ടുപോയി.കാലുപിടിച്ചു പരിശോധിക്കാനൊരുങ്ങിയ യുവകോമള കുരിക്കളോട് ഉമ്മാമ്മാന്റെ ഡയലോഗ്.. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">"നീയെന്റെ കാല് പിടിക്ക്വോന്നും ബേണ്ട. എന്തേലും തൈലം തന്നാല് ഇബന് തേച്ചു തടവിത്തരും. ഉളുക്കിനൊക്കെ തടവാന് ഇബന് ഉഷാറാ.."</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">കുരിക്കള് സംശയത്തോടെ എന്നെ നോക്കി. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">'പിന്നെന്താ... ദുബായില് എനിക്ക് തടവലാ പ്രധാന പണി'യെന്ന മട്ടില് ഞാന് വളിച്ചൊരു ചിരി പാസാക്കിയിട്ട് നിസാഹയതയോടെ ഉമ്മാമ്മയെ നോക്കി. അതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാതെ ഉമ്മാമ്മ ഫുള് ഷൈനിങ്ങിലാണ്. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">കുരിക്കള് നല്കിയ തൈലക്കുപ്പികളും ഉമ്മാമ്മയുടെ ഉളുക്കിയ കാലുമായി ഒരാഴ്ചയോളം ഞാന് മല്ലിട്ടു. വേദന പാടേ മാറി. പെരുന്നാള് കഴിഞ്ഞ് ദുബായിലേക്ക് തിരിക്കുമ്പോള് യാത്രചോദിക്കാന് ചെന്ന എന്നോട് ഉമ്മാമ്മയുടെ വക ഉപദേശം.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">"നീയെന്തിനാടാ ദുബായിക്ക് പോന്നേ. ഇബ്ടെ ഏടെങ്കിലും ഉളുക്കിനു തടവ്ന്ന മര്മ്മാണി കുരിക്കളായിട്ട് നിന്നൂടെ? പെങ്കുട്ട്യോള്ടെ കാലൊക്കെ നേരാനേരം ഉളുക്കുന്ന നാടാ. നീയാകുമ്പോ അബര്ടെ ഉളുക്കൊക്കെ എളുപ്പം മാറ്വേം ചെയ്യും.." </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ഡിം! </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ഞാന് ഞെട്ടിയില്ല. ഞെട്ടാനായി എന്റെ ശരീരത്തില് ഇനിയൊന്നും ബാക്കിയില്ലല്ലോ!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
</div>
</div>
K@nn(())raan*خلي وليhttp://www.blogger.com/profile/02634723146766630939noreply@blogger.com169tag:blogger.com,1999:blog-8221781140909967929.post-44395303072417012512012-07-14T06:00:00.012+04:002012-12-25T03:46:46.994+04:00വാണവരും വീണവരും | ബ്ലാ ബ്ലാ ബ്ലാ..!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-size: 100%; font-size: 100%;"><i><span style="font-size: 180%;">ബൂ</span></i><span style="font-size: 100%;">ലോക</span><a href="http://www.entevara.com/" style="font-size: 100%;">വരയന്</a><span style="font-size: 100%;">പുലി നൌശുഭായ് പട്ടേലരുടെ </span><a href="http://www.entevara.com/2011/07/man-behind-name_22.html" style="font-size: 100%;">അഭിമുഖം</a><span style="font-size: 100%;"> വന്നതിന്റെ ഏതാനും ദിവസങ്ങള്ക്കു</span></span><span style="font-size: 100%; font-size: 100%;">ശേഷം എനിക്കൊരു കുസൃതി തോന്നി! ബ്ലോഗിലെ പലരെയും ഫോണില് വിളിച്ച് 'കല്ലിവല്ലി' ബ്ലോഗിനേയും കണ്ണൂരാനേയും കുറിച്ച് അഭിപ്രായം അന്വേഷിക്കുക..!</span></div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 100%;">എങ്ങനെയായിരിക്കും അവര് റിയാക്റ്റ് ചെയ്യുക? എന്തായിരിക്കും ഇനി ബൂലോകത്ത് കണ്ണൂരാന്റെ ഭാവി? ഒരു മാര്ക്കെറ്റിംങ് അനലൈസ് ആയിരുന്നു എന്റെ ഉദ്ദേശ്യം!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
അപ്രകാരം പതിനാലോളം പേരുടെ നമ്പര് സംഘടിപ്പിച്ച് വോയിപ് കോള് വഴി സംസാരം തുടങ്ങി. അബുദാബിയില് നിന്നും അഷ്റഫ് എന്നൊരു ബ്ലോഗറാണെന്ന് പറഞ്ഞായിരുന്നു വിളി. ചിലരൊക്കെ നിഷ്പക്ഷമായി അഭിപ്രായം പറഞ്ഞപ്പോള് മറ്റുചിലര് കണ്ണൂരാനെ നിശിതമായി വിമര്ശിച്ചു.</div>
<div style="text-align: justify;">
അഹങ്കാരി.. തെമ്മാടി.. അശ്ലീലം എഴുതിവിടുന്നവന്, കമന്റിനു വേണ്ടി യാചിക്കുന്നവന്, മറ്റുള്ളവരുടെ ബ്ലോഗില് പോയി അനാവശ്യം പറയുന്നവന്, അഭിമുഖത്തില് അങ്ങനെയൊക്കെ പറയാന് അവനാരാ?<span style="font-size: 100%;"> അവന്റെ ബ്ലോഗില് കമന്റിട്ടു പ്രോല്സാഹിപ്പിക്കുന്നവരെയാണ് ഓടിക്കേണ്ടത്...!!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 100%;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 100%;">ഹാവൂ.., സര്വതും കേട്ട് ഞാന് കോള്മൈര് കൊണ്ടെങ്കിലും </span><span style="font-size: 100%;">കണ്ണൂരാന്റെ മാര്ക്കറ്റ് ഇടിഞ്ഞെന്നും 'കല്ലിവല്ലി'യില് കമന്റിടാന് ഇനി ആളെക്കിട്ടില്ലെന്നും പേടിച്ചുപോയ നാളുകളായിരുന്നു അത്. മുള്ളിനെ മുള്ളുകൊണ്ടെടുക്കണം അഥവാ കടിച്ച പാമ്പിനെക്കൊണ്ട് വിഷമിറക്കിക്കുക. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 100%;">പിന്നെ വൈകിയില്ല. 'കണ്ണൂരാന്' ഐഡിയില് അവരുമായി ചാറ്റ് തുടങ്ങി. ജീ-ടോക്കില് സംസാരിച്ചു. </span></div>
</div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
എന്തതിശയം! ദിവസങ്ങള്ക്ക് മുന്പ് കണ്ണൂരാനെ തെറി പറഞ്ഞവര് ഇപ്പോള് മാറ്റിപ്പറയുന്നു. കണ്ണൂരാന് അഭിമുഖത്തില് പറഞ്ഞതൊക്കെ നൂറുശതമാനം സത്യമാണത്രേ! <span style="font-size: 100%;"> അക്ഷരസ്നേഹികളെന്നു വീമ്പിളക്കുന്ന പരട്ടകളുടെ ഇരട്ടമുഖം കണ്ട് എന്റെ കണ്ണ് തള്ളി. </span></div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-size: 100%;">തൊള്ള വരണ്ടു. </span></div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-size: 100%;">പള്ള നിറഞ്ഞു. </span></div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-size: 100%;">ഉള്ളു വിറച്ചു...</span></div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-size: 100%;"> ഹൌ! ഇവര് തന്നെ ബഹുമുഖ പ്രതിഭകള് !</span></div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-size: 100%;">"മനുഷ്യനാരായാലും വേണ്ടില്ല. ഉള്ളിലുള്ളത് അതുപോലെ പുറത്തു കാണിച്ചാല് മതിയെന്ന്" പറഞ്ഞ </span><span style="font-size: 100%;">ഷേക്സ്പിയറിനെ </span><span style="font-size: 100%;"> ഈ വിരലുന്തികള്ക്കറിയില്ലേ?</span></div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-size: 100%;"><br /></span></div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-size: 100%;">അറിയില്ല. നല്ലതിനെ അംഗീകരിക്കാനോ പ്രശംസിക്കാനോ പ്രോല്സാഹിപ്പിക്കാനോ ചില ബൂലോക സില്ബന്ധികള്ക്കറിയില്ല. എന്റെ <a href="http://www.entevara.com/2011/07/man-behind-name_22.html">അഭിമുഖം</a> വന്നതിനു ശേഷം അതിലെ വാക്കുകള് വളച്ചൊടിച്ച് അക്ബര്ക്ക ഒരു പോസ്റ്റിട്ടു. മൂപ്പിലാന്റെ 'ഭാഗ്യത്തിന്', എന്നെക്കൊല്ലുന്ന ആ പോസ്റ്റില് ആദ്യത്തെ തേങ്ങ ഉടച്ചതാവട്ടെ നിര്ഭാഗ്യ'വാനായ ഞാനും! </span></div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-size: 100%;">കുഞ്ചാലി - മമ്മൂഞ്ഞുമാര് ആ പോസ്റ്റില് ഉറഞ്ഞു തുള്ളി. എന്റെ രോമങ്ങളവര് വടിച്ചുകളഞ്ഞു. ചന്തിക്ക് തീയിട്ടു. പൊള്ളലേറ്റ് ഞാന് പിടഞ്ഞു. 'കല്ലിവല്ലി'യുടെ മുറ്റത്ത് കണ്ണൂരാന്റെ പട്ടട തീര്ത്തവര് ഒന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ലാത്ത എന്നെനോക്കി നെടുവീര്പ്പിട്ടു;</span></div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-size: 100%;"><br /></span></div>
<div face="Georgia, serif" size="3" style="font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-size: 100%;">"ഇനിയും മരിക്കാത്ത കണ്ണൂ.., ബ്ലോഗില്നിനക്കാത്മ ശാന്തി.."</span></div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-size: 100%;"><br /></span></div>
<div face="Georgia, serif" size="3" style="font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
ആ അഭിമുഖത്തിന്റെ ചുവടുപിടിച്ചു ഒന്നല്ല ഒന്നിലധികം ബ്ലോഗുകളാണ് രംഗത്തെത്തിയത്. കണ്ണൂരാന്റെ രക്തത്തിനുവേണ്ടി ബൂലോക ഒതേനന്മാര് വാളെടുത്തു. 'കല്ലിവല്ലി'യില് വന്നു വാള് വെച്ചു. പിടിയെടാ അടിയെടാ കൊല്ലെടാ എന്നാക്രോശിച്ചുകൊണ്ട് ബൂലോകത്തെ കൊടിസുനിമാരും കിര്മാണി മനോജുമാരും ആടാന്റണി കീരിക്കാടന് ജോസുമാരും ആഞ്ഞുവെട്ടി. പക്ഷെ അല്ലാഹുവിന്റെ അപാര അനുഗ്രഹത്താല് ഓരോ വെട്ടും ഒരായിരം ഊര്ജ്ജ രേണുക്കളെയാണ് 'കല്ലിവല്ലി'ക്കും കണ്ണൂരാനും നേടിത്തന്നത്. ഇന്ന് 'കല്ലിവല്ലി' മൂന്നാം വര്ഷത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുമ്പോള് ഹൃദ്യമായ നന്ദി പറയേണ്ടത് ഈ ബ്ലോഗിനെ വിജയിപ്പിക്കാന് സഹായിച്ച ബൂലോക കൊട്ടേഷന് ടീമിനോടാണ്. അവരില്ലെങ്കില് 'കല്ലിവല്ലി'യും കണ്ണൂരാനും വിസ്മൃതിയുടെ മാറാലക്കുള്ളില് മാഞ്ഞു പോയേനെ!</div>
<div face="Georgia, serif" size="3" style="font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
മലയാളം ഗ്രൂപ്പിലെ ചില അഡ്മിന്മാരുടെ നിര്ബന്ധത്തിനു വഴങ്ങി അതില് മെമ്പറായപ്പോള് അവിടെയും കണ്ടു കൊട്ടേഷന് ടീമിന്റെ കൊലവിളി. "കണ്ണൂരാന് അനോണിയാണ്. ഗ്രൂപ്പില് നിന്നും പുറത്താക്കണം.." </div>
<div face="Georgia, serif" size="3" style="font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
ബഹുമാന്യനായ കൂടരഞ്ഞി സാഹിബ് എന്നെ വിവരമറിയിച്ചു. ചെന്ന് നോക്കുമ്പോള് പന്ത്രണ്ടു പേര് ആ ഗ്രൂപ്പില് അനോണിയാണ്. അതായത് പേരോ ഫോട്ടോയോ ഇല്ലാതെ തൂലികാ നാമത്തിലുള്ളവര്! 'കണ്ണൂരാന് കുഞ്ഞവറാന്' എന്ന പേരില് എന്റെ വരവ് കണ്ട് സോണി എന്ന ബ്ലോഗര് ആര്ത്തു ചിരിച്ചു. നീ വഴക്കിനൊന്നും പോവേണ്ടെന്ന് ഉപദേശിച്ചത് അവരായിരുന്നു. എങ്ങനെയും എവിടെനിന്നും കണ്ണൂരാനെ പുറത്താക്കുക എന്ന ഒരേയൊരു ലക്ഷ്യമായിരുന്നു ബൂലോകത്തെ ചില മൊശകോടന്മാര്ക്കുണ്ടായിരുന്നത്.</div>
<div face="Georgia, serif" size="3" style="font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
'മ' ഗ്രൂപ്പില് എന്നെ ഒറ്റപ്പെടുത്താനുള്ള തീവ്രശ്രമം ചിലര് തുടങ്ങിയപ്പോഴാണ്<a href="http://www.facebook.com/groups/blogulakam/"> E-ലോകം ഗ്രൂപ്പ്</a> ഉണ്ടാക്കിയത്. മ ഗ്രൂപ്പില് കണ്ണൂരാനെതിരെ വന്ന ഒരു പോസ്റ്റില് എനിക്ക് മറുപടി പറയേണ്ടി വന്നു. ആ മറുപടി നീളത്തില് ചെന്നത് അതിലെ ചില സദാചാര ബുജികള്ക്ക് നേരെയായിരുന്നു. അതിലെ അഡ്മിന് ഇംതിയാസ് എനിക്ക് വാണിംഗ് മെസേജ് വിട്ടു. തമ്മിലടിയായി. ആരും എനിക്കായി വാദിച്ചില്ല. ആരുടേയും കാലു പിടിക്കാന് ഞാന് ചെന്നുമില്ല. ബുജികള് ആഗ്രഹിച്ചത് നടന്നു. എന്റെ 'നല്ല' സ്വഭാവം കാരണം അവരെന്റെ പിടലിക്ക് പിടിച്ചു പുറത്തിട്ടു.</div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<i>(ബ്ലോഗര്മാരുടെ ആദ്യത്തെ ഗ്രൂപ്പായ 'മ'ഗ്രൂപ്പ് 'കല്ലിവല്ലി'യിലേക്ക് കൂടുതല് വായനക്കാരെത്താന് നിമിത്തമായിട്ടുണ്ട്. പക്ഷെ അപ്രമാദിത്തം തലക്കുപിടിച്ച അതിലെ ചില അഡ്മിന്സ് കാരണം ആ ഗ്രൂപ്പിന്റെ ശക്തി ക്ഷയിച്ചു. ഒരാളും ഒരു ഗ്രൂപ്പും കണ്ടിട്ടല്ല ബ്ലോഗെഴുത്ത് തുടങ്ങുന്നത്. 'അധികാര'മെന്നത് കീഴടക്കാനുള്ള ഉപാധിയാകുമ്പോള് അംഗങ്ങള് കൊഴിഞ്ഞുപോകും. അതുതന്നെയാണ് ഫെയിസ് ബുക്കില് ആധികാരികമായി </i><a href="http://www.facebook.com/groups/malayalamblogwriters/">മലയാളം ബ്ലോഗേഴ്സ് ഗ്രൂപ്പ് </a><i> തുടങ്ങാന് ചിലരെ പ്രേരിപ്പിച്ചത്)</i></div>
<div face="Georgia, serif" size="3" style="font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-size: 100%;">ആയിടെ <a href="http://boolokam.com/">ബൂലോകം ഓണ്ലൈന്</a> പോര്ട്ടലില് <a href="http://boolokam.com/archives/31362">ഡോക്ടര് കൈമള് സാറിന്റെ ലേഖനം</a> വന്നു. അതുവായിച്ചു ബ്ലോഗേഴ്സില് പലരും ബോധംകെട്ടുവീണു. കണ്ണൂരാനെ ശത്രുവായി കരുതുന്നവര്ക്ക് ഹൃദയമില്ലാതതിനാല് ആര്ക്കും അറ്റാക്ക് വന്നില്ല. പക്ഷെ അര്ശസിന്റെ അസ്ക്കിതയുള്ളവര് ആ പോസ്റ്റിനു കീഴില് കിടന്നുരുണ്ടു. കണ്ണൂരാന് എഴുതുന്നത് തെരുവ് പിള്ളേരുടെ ശൈലിയിലാണെന്ന് പറഞ്ഞ പ്രദീപ് പൈമയെ <span style="color: red;">അജ്മാനില് നിന്നും മജീദ്</span> ആണെന്ന വ്യാജേന ഞാന് റ്റെലിഫോണില് വിളിച്ചു.</span></div>
<div face="Georgia, serif" size="3" style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-size: 100%;"><br /></span></div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-size: 100%; font-style: normal;">കണ്ണൂരാനെ അരച്ചുകലക്കി കുടിക്കാനുള്ള ദേഷ്യത്തിലായിരുന്നു പൈമ. </span>ഒരു മാസത്തോളം ഈ വിഷയവുമായി "മജീദും" പൈമയും സംസാരിച്ചു. <span style="font-size: 100%;"><i>"ഞങ്ങള് കണ്ണൂരാനെ ബ്ലോഗില് നിന്നും പുറത്താക്കാനുള്ള ശ്രമത്തിലാണെന്നും <a href="http://athishayappathiri.blogspot.com/2012/03/blog-post.html#comment-form">ഞങ്ങളില് ചിലര്</a> അതില് കമന്റിടില്ലെന്നും" </i>പറഞ്ഞ പൈമക്ക് കണ്ണൂരാന് ചെയ്യുന്ന തെറ്റെന്തെന്നു പറയാന് കഴിഞ്ഞില്ല. </span><span style="font-size: 100%; font-size: 100%; font-style: normal;"><a href="https://www.facebook.com/DrArunKaimal">ഡോക്ടര്ക്ക്</a> കാശ് കൊടുത്താണ് കണ്ണൂരാന് ആ ലേഖനം എഴുതിച്ചതെന്നുകൂടി പൈമ പറഞ്ഞപ്പോള് എന്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു. </span><span style="font-size: 100%; font-size: 100%; font-style: normal;"> </span><span style="font-size: 100%; font-size: 100%; font-style: normal;">ഒരിക്കലും കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത ഒരാളുടെ നേര്ക്കുള്ള അസഹിഷ്ണുതയെ എന്ത് പേരിട്ടാണ് വിളിക്കേണ്ടത്!</span><span style="font-size: 100%; font-size: 100%; font-style: normal;"> ബ്ലോഗിലെ ആത്മാര്ത്ഥസ്നേഹിതന്മാരായ പലരും വിളിച്ചിരുന്ന ആ നമ്പര് ഞാന് വലിച്ചെറിഞ്ഞു. </span></div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, serif;">ആറേഴു മാസങ്ങള്ക്ക് ശേഷം, കഴിഞ്ഞ മാസം വീണ്ടും ഞാന് പൈമയെ വിളിച്ചു. സുഖ വിവരങ്ങള് അന്വേഷിച്ചു. ആരാണെന്ന് ചോദിച്ചപ്പോള് ബ്ലോഗറാണെന്നും ബ്ലോഗിന്റെ പേര് ചോദിച്ചപ്പോള് 'കല്ലിവല്ലി'യെന്നും പറഞ്ഞു. അപ്രതീക്ഷിത വിളിയില് പൈമ ഒരു നിമിഷം ഞെട്ടി. എന്തിനാണ് കണ്ണൂരാനോട് പകവെച്ചു നടന്നത് എന്നൊക്കെ ചോദിച്ചു. കല്ലിവല്ലിയില് വരുന്ന പതിനഞ്ചോളം കമന്റുകള് കണ്ണൂരാന് തന്നെ ഇടുന്നതാണെന്ന് ആരോ പൈമയോട് പറഞ്ഞത്രേ.! </span><span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: Georgia, serif;">ഞാനതു തിരുത്തി. പതിനഞ്ചല്ല, </span><span style="font-family: verdana;">50</span><span style="font-family: Georgia, serif;"> കമന്റുകള് ഞാന് തന്നെ ഇടുന്നതാണ്. കഴിച്ചു ബാക്കി </span><span style="font-family: trebuchet ms;">175</span><span style="font-family: Georgia, serif;"> കമന്റുകള് ആര് ഇടുന്നതാണെന്ന് ചോദിച്ചപ്പോള് ഉത്തരമില്ല!</span></span></div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-size: 100%;"><br /></span></div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-size: 100%;">ഇതാണ് ബൂലോകം. നെറികെട്ട ഭൂലോകത്തിന്റെ മറ്റൊരു പതിപ്പ്. അക്ഷരസ്നേഹികളെന്നു അഹങ്കരിക്കുന്ന ചില ആസനം താങ്ങികളുടെ കറുത്തിരുണ്ട സങ്കുചിത മനസുകളെയാണ് ജയന് വൈദ്യരും നിരക്ഷരനും മനോജേട്ടനും ഉദ്ധരിക്കാന് നടക്കുന്നത്. നിസ്സാരമായൊരു തര്ക്കത്തിന്റെ പേരില് എന്നോട് പിണങ്ങി നില്ക്കുന്ന രമേശ് അരൂര് എന്നാളോട് ഇരുപതിലധികം തവണ ഞാന് ക്ഷമ ചോദിച്ചിട്ടുണ്ട്. എന്താണ് എന്റെ ഭാഗത്ത് നിന്നുള്ള തെറ്റെന്നു പറഞ്ഞു തരാന് ഇന്നേവരെ അദ്ദേഹത്തിനു കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല.</span></div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div face="Georgia, serif" size="3" style="font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<a href="http://kannooraanspeaking.blogspot.com/2012/04/blog-post.html">മനുഷ്യനാവുക ഒരു കലയാണ്</a> എന്ന പോസ്റ്റില് അദ്ദേഹം കമന്റിട്ട ഉടന് ഞാനൊരു മെയിലയച്ചു. എന്റെ സന്തോഷത്തിനു മറുപടി തരാന് പോലും അയാള് സന്മനസ് കാണിച്ചില്ല. ഗ്രൂപ്പിലൂടെ സിദ്ധാന്തം പറയുന്നത് കേള്ക്കുമ്പോള് തോന്നും ലോകസാഹിത്യത്തിന്റെ അപ്പോസ്തലനും അത് കണ്ടുപിടിച്ചതും മൂപ്പിലാനാണെന്ന്. ഇമ്മാതിരി വടക്ക് നോക്കി യന്ത്രങ്ങളോട് പറയാനുള്ളത്, എഴുത്തുകാരനാവുകയല്ല; മനുഷ്യനാവുകയാണ് കല എന്നാണ്.</div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
ഇവന്മാരേക്കാള് എത്രയോ ഭംഗിയിലാണ് <a href="http://manndoosan.blogspot.in/2012/04/blog-post.html">മണ്ടൂസന് മനേഷും</a> <a href="http://iylaseri.blogspot.com/2012/07/blog-post.html#">കൊമ്പനും</a> എഴുതുന്നത്. ഒരു നല്ല പോസ്റ്റിട്ട് അമ്പതുപേര് അഭിപ്രായം പറയാത്ത ഈ തുപ്പാക്കികളുടെ ബ്ലോഗിലെ കമന്റ് ബോക്സ് തുരുമ്പെടുത്തു നശിക്കുമ്പോഴും മറ്റുള്ളവരുടെ ചോരയാണ് ഇവര്ക്ക് പഥ്യം.ഞാനൊരു പ്രവാസി'യിലെ ഇണക്കംപിണക്കം എന്ന കഥയുടെ ഏഴയലത്തുപോലുമെത്തില്ല ബൂലോക കപട സദാചാര ബുജികളുടെ ഒരു പോസ്റ്റും! ബ്ലോഗില് എങ്ങനെ എഴുതണമെന്നും എന്തെഴുതണമെന്നും തീരുമാനിക്കുന്നത് ഈ സുനാപ്പികളാണോ?</div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
കണ്ണൂരാന് അഹങ്കാരിയാണെന്നും മറ്റുമുള്ള ആരോപണങ്ങള് നിഷേധിക്കുന്നില്ല. അങ്ങനെയൊരു അഹങ്കാരിയാണ് ഞാനെങ്കില് അതിന്റെ പാപഫലം ദൈവം എനിക്ക് മാത്രമേ നല്കുകയുള്ളൂ. <span style="font-size: 100%;">എന്റെ ബ്ലോഗില് കമന്റിടുന്നവര്ക്ക് ആ ശിക്ഷ അനുഭവിക്കേണ്ടിവരില്ല. (<i>കുറച്ചു മുന്പുവരെ "മലയാളി" എന്നൊരു അഹങ്കാരം ഉണ്ടായിരുന്നു. സ്വന്തം കൂട്ടുകാരുടെ അമ്മയെ മാനഭംഗപ്പെടുത്തിയ വാര്ത്ത വന്നതോടുകൂടി ആ അഹങ്കാരവും പോയിക്കിട്ടി</i>) ഓരോ പോസ്റ്റിനും നൂറും ഇരുനൂറും കമന്റുകള് കിട്ടുന്നത് എന്നെ അഹങ്കാരിയാക്കുന്നില്ല. എന്തുകൊണ്ട് കണ്ണൂരാന് ഇത്രയേറെ കമന്റുകള് കിട്ടുന്നു എന്ന ചോദ്യത്തിനുത്തരം 'കല്ലിവല്ലി'യിലും <a href="http://www.entevara.com/2010/08/blog-post.html" style="font-style: normal;">അകമ്പാടത്തിന്റെ പഴയൊരു പോസ്റ്റിലും</a> <a href="http://jishad-cronic.blogspot.com/2010/10/hunting-for-raising-hero.html"><span style="color: red;">ജിഷാദുമായുള്ള അഭിമുഖത്തിലും </span></a>ഉണ്ട്.</span></div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-size: 100%;"><br /></span></div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-size: 100%;">'കല്ലിവല്ലി'യിലെ പോസ്റ്റുകള് എന്റെ സ്വന്തം അനുഭവമാണ്. അതിലെ ഓരോ വരികള്ക്കും മരുക്കാറ്റിന്റെ ചൂടും ചൂരുമുണ്ട്. ചോരയും നീരുമുണ്ട്. വാക്കുകളില് ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്നത് പ്രവാസത്തിന്റെ അഗ്നിയാണ്. അതനുഭവിക്കുന്നവര് പോസ്റ്റുകളെ നെഞ്ചോട് ചേര്ത്തുവെക്കുന്നതില് അത്ഭുതമില്ല. എഴുതുമ്പോള് സ്വയം ഉരുകാതിരിക്കാന് വേണ്ടിയാണ് നര്മ്മത്തിന്റെ മേമ്പൊടി ചേര്ക്കുന്നത്. അല്ലാതെ കമന്റ് കിട്ടാന് വേണ്ടിയുള്ള ഗിമ്മുക്കുകളൊന്നും 'കല്ലിവല്ലി'യില് പ്രയോഗിച്ചിട്ടില്ല.</span></div>
<div face="Georgia, serif" size="3" style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-size: 100%;"><br /></span></div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
ഒരു പോസ്റ്റ് ഇട്ടാല് 72 മണിക്കൂറിനകം 101 കമന്റുകള് കിട്ടണമെന്നത് കേവലമൊരു ആഗ്രഹം മാത്രമായിരുന്നു. ദൈവാനുഗ്രഹത്താല് ആദ്യപോസ്റ്റ് മുതല് ലാസ്റ്റ് പോസ്റ്റ് വരെ അത് സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഈ ഗണത്തില് മറ്റൊരു ബ്ലോഗും മലയാളത്തില് ഇല്ലെന്നു പറഞ്ഞു മെയില് വിട്ടത് നിങ്ങളില് ചിലരാണ്. അതൊന്നും വലിയൊരംഗീകാരമായി ഞാന് കരുതുന്നില്ല. കമന്റിനു വേണ്ടിയല്ലാതെ പുണ്യം കിട്ടാന് വേണ്ടിയല്ലല്ലോ നമ്മള് ബ്ലോഗിലെഴുതുന്നത്! എഴുത്ത് നന്നാവുമ്പോള് കമന്റുകള് കിട്ടും. ഒന്നിനും കൊള്ളാത്ത എന്തേലും ടൈപ്പു ചെയ്തു വിട്ടിട്ട് കമന്റ് കിട്ടണം എന്ന് പറഞ്ഞാല് കമന്റല്ല ചിലപ്പോള് തല്ലു കിട്ടിയേക്കാം.., പല്ല് പോയെന്നും വരാം.</div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
എന്നെയും എന്റെ ബ്ലോഗിനേയും <a href="http://thooppukaari.blogspot.com/2012/03/blog-post.html#comment-form">പകയോടെ,</a> <a href="http://thaniniram7.blogspot.in/2012/03/blog-post.html#comment-form">പ്രതികാരത്തോടെ</a>,<a href="http://uttopian.blogspot.com/2011/07/blog-post.html"> അസൂയയോടെ</a> നോക്കിക്കാണുകയും അവസരം കിട്ടുമ്പോഴൊക്കെ നുള്ളി നോവിക്കുകയും ചെയ്ത ഒരുത്തനും ഇന്ന് ബ്ലോഗില് സജീവമല്ല. വാണവരൊക്കെ വഴിയിലെ പടുകുഴിയില് വീണുപോയെന്നര്ത്ഥം! ബൂലോകത്ത് ബുജി ചമഞ്ഞ അത്തരം ഫ്ലോഗര്മാരെ കാലം പടിയടച്ചു പിണ്ഡംവെച്ചു. അവരില് ഒരാള്ക്കും നൂറു കമന്റു കിട്ടിയ ഒരു പോസ്റ്റ് പോലും പടച്ചുവിടാന് സാധിച്ചിട്ടില്ല. അഗ്നി വിറകിനെ തിന്നുംപ്രകാരം അസൂയ നന്മയെ തിന്നും. അതു കാലം പഠിപ്പിച്ച സത്യമാണ്.</div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div face="Georgia, serif" size="3" style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-size: 100%;">'കല്ലിവല്ലി' മൂന്നാം വര്ഷത്തിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചിരിക്കുന്നു. കഴിഞ്ഞകാലം നിങ്ങള് നല്കിയ പ്രോത്സാഹനം മറക്കുന്നില്ല. നന്ദി ഔപചാരികമാണ്. ഓരോരുത്തര്ക്കും നന്ദി പറയാനുള്ള പരിമിതി മനസിലാക്കുക. എന്റെ ഭാഗത്തുനിന്നും വാക്കുകള് കൊണ്ടുള്ള പ്രയാസങ്ങള് ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടെങ്കില് ക്ഷമിക്കുക. അപ്പപ്പോള് തോന്നുന്നതാണ് ത്രെഡ് ആയും കമന്റായും പ്രകടിപ്പിച്ചിട്ടുള്ളത്. തെറ്റ് സംഭവിക്കാതിരിക്കാന് നമ്മള് മാലാഖമാരല്ല. 'തെറ്റ് മാത്രം' വരുത്തുന്ന മനുഷ്യരാണ്. എന്നാലും അസത്യങ്ങള് കാണുമ്പോള് പ്രതികരിക്കേണ്ടി വരും. അപ്പോള് കയ്പേറിയ പലതും വിളിച്ചു പറയേണ്ടി വരും. </span><br />
<span style="font-size: 100%;">ആര്ത്തിയും ആസക്തിയും വര്ദ്ധിക്കുന്ന ലോകത്ത് നന്മനിറഞ്ഞ മനസുകളെ വാര്ത്തെടുക്കാന് നമുക്ക് ശ്രമിക്കാം.</span></div>
<div face="Georgia, serif" size="3" style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-size: 100%;"><br /></span></div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; text-align: left;">
<span style="color: #333333; font-family: lucida grande, tahoma, verdana, arial, sans-serif;"><span style="line-height: 15px; white-space: pre-wrap;">_____________________________________________________________</span></span></div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; text-align: left;">
<span style="font-family: lucida grande, tahoma, verdana, arial, sans-serif;"><span style="color: red; font-size: 85%; line-height: 15px; white-space: pre-wrap;">ഈ പോസ്റ്റിനു കീഴില് കമന്റ് വേണമെന്നില്ല. </span></span></div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; text-align: left;">
<span style="font-family: lucida grande, tahoma, verdana, arial, sans-serif;"><span style="color: red; font-size: 85%; line-height: 15px; white-space: pre-wrap;">എല്ലാവര്ക്കും റംസാന്-/-, ഈദ് - ഓണാശംസകള് നേരുന്നു. </span></span></div>
<div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-weight: normal; text-align: left;">
<br /></div>
</div>
K@nn(())raan*خلي وليhttp://www.blogger.com/profile/02634723146766630939noreply@blogger.com179tag:blogger.com,1999:blog-8221781140909967929.post-14769469952563773012012-04-26T16:40:00.001+04:002012-04-27T14:04:24.357+04:00മനുഷ്യനാവുക ഒരു കലയാണ് !!<div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; "><br /></div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; "><span style="font-size: 100%; ">"ഇതാ ഇവിടുന്നാ അവന് കാലിട്ടടിക്കുന്നത്. നിന്നെപ്പോലെ കുരുത്തംകെട്ടവനെന്നാ തോന്നുന്നേ..."</span></div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; "><br /></div><span style="font-size: 100%; font-style: normal; ">ചിലപ്പോള് ഇടതു ഭാഗം... മറ്റുചിലപ്പോള് വലതു ഭാഗത്ത്.. </span><div style="font-size: 100%; font-style: normal; "><span style="font-size: 100%; text-align: justify; ">വീര്ത്ത വയറിലേക്ക് എന്റെ കയ്യെത്തിച്ചു അവള് പറയുമ്പോള് </span><span style="font-size: 100%; text-align: justify; ">ഞാനത് തിരുത്തും.</span></div><div style="font-size: 100%; font-style: normal; "><span style="font-size: 100%; text-align: justify; "><br /></span></div><div><span style="font-style: normal; font-size: 100%; text-align: justify; "> "അവനല്ല.. അവളാ.."</span><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; "><br /></div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; ">അതെന്റെ അവകാശമാണ്. എനിക്ക് വേണ്ടത് പെണ്കുട്ടിയെയാണ്. </div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; ">അന്നും ആഗ്രഹിച്ചതും പ്രതീക്ഷിച്ചതും ഒരു പെണ്കുട്ടിയെ ആയിരുന്നു. </div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; ">അന്നത്തെ ഓണ്ലൈന് ഫ്രെണ്ട്സിനോടൊക്കെ അവരവരുടെ രാജ്യത്തെ മുസ്ലിം പെണ്കുട്ടികളുടെ പേരുകള് ചോദിക്കുമായിരുന്നു. </div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; ">അനേകം പേരുകള് ഒരുക്കൂട്ടിവെച്ചു. </div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; ">മോള്ടെ മുടി കെട്ടിക്കൊടുക്കുന്നതും ഉടുപ്പുകളണിയിക്കുന്നതും സ്വപ്നം കണ്ടു. </div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; ">അതുവരെയില്ലാത്ത ഒരനിര്വചനീയ സുഖം തോന്നിപ്പിക്കുന്ന ഒരായിരം സ്വപ്നങ്ങള് !</div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; "><br /></div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; ">പക്ഷെ <a href="http://www.shemmus.blogspot.com/">ഹംദു </a>വന്നപ്പോള് സങ്കടം തോന്നി. ശരിക്കും ദേഷ്യമാണുണ്ടായത്. </div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; ">അല്ലാഹു എന്റെ പ്രാര്ത്ഥന കേട്ടില്ലല്ലോ എന്നൊക്കെയുള്ള നിഷേധ ചിന്തകള് ! </div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; ">പെണ്കുട്ടി പിറക്കുന്നത് ഇഷ്ടപ്പെടാത്ത ലോകമാണ് നമ്മുടേത്. </div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; ">അതായിരുന്നു ഒരു പെണ്കുട്ടിയെ ആഗ്രഹിക്കാനുള്ള പ്രധാന കാരണമായി അന്നെന്റെ മനസ് പറഞ്ഞിരുന്നത്. </div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; "><br /></div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; ">ഗര്ഭപാത്രത്തിനകത്തെ <a href="http://wn.com/Amniotic_Fluid_Index">അമ്നിയോട്ടിക് ഫ്ലൂയിഡില്</a> നീന്തിത്തുടിച്ച് കൈകാലിട്ടടിക്കുന്ന ഒരിളം പൈതലിന്റെ കരച്ചിലിനായി ഇന്ന് വീണ്ടും കാതോര്ക്കുമ്പോള് പ്രാര്ഥനകള്ക്ക് വ്യതാസമില്ല.</div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; ">ദുബായ് ഹോസ്പിറ്റലിലെ ഡോക്ടര് മിസിസ്. മാജിദാ അല് ഹസ്സാനി "അല്ലാഹ് മ-ആക് " - ദൈവം നിന്റെ കൂടെയുണ്ട് - എന്ന് പറഞ്ഞു ആശ്വസിപ്പിക്കുമെങ്കിലും <span style="font-size: 100%; ">തിരിച്ചുപോരുമ്പോള് </span><span style="font-size: 100%; ">ഗര്ഭപാത്രത്തിനകത്തെ ഇളം ചൂടില് എന്റെമോള് സുരക്ഷിതയാണോ എന്ന് വേവലാതിപ്പെടും. അവളുടെ സ്മൃതിതേടിയ ജൈവഭാവത്തെ അടുത്തറിയാന് മനസ് വെമ്പും...</span></div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; "><span style="font-size: 100%; "><br /></span></div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; "><span style="font-size: 100%; ">പിന്നെ, </span><span style="font-size: 100%; ">ദയാരഹിതമായ സൂചികുത്തുകളെല്ലാം ജീവിച്ചിരിക്കേയുള്ള കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ കുരിശുമരണങ്ങളിലേക്ക് നിമിത്തമാകുന്ന, അഥവാ ഭ്രുണഹത്യ ചെയ്യപ്പെടുന്ന പുതുലോക ക്രമത്തിന്റെ ക്രൂരതകളോര്ത്തു ഞാനെന്റെ കണ്ണുകള് അമര്ത്തിത്തുടക്കും..!</span></div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; "><span style="font-size: 100%; "><br /></span></div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; ">ഓര്മ്മയുണ്ട്!</div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; ">കോളേജുവിട്ടു വരുമ്പോള് വീട്ടിലേക്കുള്ള സാധനം വാങ്ങുന്നതിനിടയില് എന്റെ നേര്ക്ക് വന്ന ആ നിഷ്കളങ്ക ബാല്യത്തെ അത്ര പെട്ടെന്ന് മറക്കാനാവില്ല. </div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; ">അവള്ക്കു വേണ്ടി ആപ്പിള് തൂക്കിക്കൊടുക്കാന് പറഞ്ഞപ്പോള് ഫ്രൂട്ട് ഷോപ്പിലെ പിശാച് അത് <span style="font-size: 100%; ">നിഷേധിച്ചു. അയാളുമായി വഴക്കിട്ടു. അവളുടെ കയ്യും പിടിച്ച് അടുത്ത ഷോപ്പിലേക്ക് നീങ്ങുമ്പോള് ആ നാടോടിക്കുട്ടിയെ അയാള് പ്രാകുന്നുണ്ടായിരുന്നു.</span></div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; "><span style="font-size: 100%; "><br /></span></div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; ">വിശപ്പടക്കാന് പാടുപെടുന്നതിനിടയില് ഒരു ആറുവയസുകാരിയുടെ പുഞ്ചിരിക്കു മറ്റെന്തിനെക്കാളും സൌന്ദര്യമുണ്ടെന്ന് അന്നാദ്യമായി ഞാന് മനസിലാക്കി.</div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; ">"<span style="font-size: 100%; ">അവറ്റകള്ക്കൊന്നും ഒരു സാധനവും വാങ്ങിച്ചു കൊടുക്കരുതെ"ന്ന അതിദാരുണ കല്പനകള് പിന്നെയും കേള്ക്കേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ട്. </span></div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; "><span style="font-size: 100%; "></span><span style="font-size: 100%; ">നന്മ ചെയ്യാനല്ല അതിനെ തടയാന് എന്തൊരുത്സാഹമാണ് നമുക്കൊക്കെ..!</span></div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; "><span style="font-size: 100%; "><br /></span></div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; ">ഓരോ വര്ഷവും പോഷകാഹാരം കിട്ടാതെ എത്ര കുഞ്ഞുങ്ങള് മരിക്കുന്നു.</div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; ">ഓരോ രാജ്യത്തും എത്ര ഭ്രുണങ്ങള് കരിഞ്ഞുണങ്ങുന്നു.</div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; ">എത്ര എളുപ്പത്തിലാണ് ഓരോ പാല്പുഞ്ചിരിയും മാഞ്ഞുപോകുന്നത് .</div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; ">പട്ടിണിയാല് , <span style="font-size: 100%; ">അവിഹിത ഗര്ഭം കാരണം, പെണ്കുട്ടി ആയതിന്റെ പേരില് ..!</span></div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; "><span style="font-size: 100%; "><br /></span></div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; ">നമുക്കിടയില് പറയപ്പെടാത്ത മൊഴികളുടെ അകലത്തില് എന്തൊക്കെയോ നഷ്ടമായിട്ടുണ്ട്. അപരാധിത്തത്തിന്റെ നിഴല്വഴികളാണ് നമ്മെ വലയം ചെയ്യുന്നത്. കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ ദയനീയ നിലവിളികള് നമ്മെയിപ്പോള് അസ്വസ്ഥരാക്കുന്നില്ല. അവരെ കൂടുതല് കരയിക്കാന് നമ്മള് ശീലിച്ചിരിക്കുന്നു. അകാരണമായി അടിക്കുന്നു. വഴക്കിടുന്നു. ദ്രോഹിക്കുന്നു. പീഡിപ്പിക്കുന്നു. കൊല്ലുന്നു..!</div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; "><br /></div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; ">അല്ലെങ്കില് <a href="http://www.timesnow.tv/Battered-baby-dies-after-cardiac-arrest/articleshow/4399943.cms">അഫ്രീന്റെ </a>ചേതനയറ്റ കുഞ്ഞുമുഖം നമുക്ക് കാണേണ്ടി വരില്ലായിരുന്നു. <a href="http://www.ndtv.com/article/india/baby-falak-who-died-of-a-heart-attack-will-be-cremated-by-her-mother-186587">ഫലകിനെ </a> ജീവനോടെ തിരികെ ലഭിക്കുമായിരുന്നു.<a href="http://marunadanmalayalee.com/bay-69622.html"> ചോരക്കുഞ്ഞുങ്ങളെ </a>കുഴിച്ചുമൂടില്ലായിരുന്നു. <a href="http://marunadanmalayalee.com/baby%20Afreen%20dies-69491.html">നടുക്കുന്ന വാര്ത്തകള്</a> കേട്ട് ഭൂമി വിറക്കില്ലായിരുന്നു..! </div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; "><br /></div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; ">ഓര്മ്മയുണ്ടോ ആരോമല് എന്ന പൊന്നുമോനെ?</div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; "><br /></div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; ">ഇടുക്കി ജില്ലയില് ചങ്ങലയുടെ ഒരറ്റത്ത് പട്ടിയേയും മറ്റേ അറ്റത്ത് മകനേയും ബന്ധിച്ചു പീഡിപ്പിച്ചത് സ്വന്തം <span style="font-size: 100%; ">മാതാപിതാക്കളാ</span><span style="font-size: 100%; ">യിരുന്നു. അച്ഛന് സിഗരറ്റ് കുത്തിക്കെടുത്തിയിരുന്നത് തന്റെ ദേഹത്തായിരുന്നുവെന്ന് പറയുന്ന ഒരു മൂന്നുവയസുകാരനെ ആലോചിച്ച് ദിവസങ്ങളോളം എനിക്ക് ഭ്രാന്ത് പിടിച്ചിരുന്നു. </span><span style="font-size: 100%; ">സ്വന്തം മാതാപിതാക്കളാല് അസഹ്യമായ വേദന ഭക്ഷിക്കേണ്ടി വരുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ അവസ്ഥയോര്ത്തു </span><span style="font-size: 100%; ">മാനസികാസ്വാസ്ഥ്യം അനുഭവപ്പെട്ടിരുന്നു.</span><span style="font-size: 100%; "> അഭയകേന്ദ്രത്തില് എത്തിയപ്പോള് ആരോമല് ആവശ്യപ്പെട്ടത് "എനിക്കെന്റെ പട്ടിയെ കാണണം" എന്നായിരുന്നുവത്രേ!</span></div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; "><span style="font-size: 100%; "><br /></span></div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; "><span style="font-size: 100%; ">ഫെയിസ്ബുക്കില് കയറുമ്പോഴേ </span><span style="font-size: 100%; ">നെഞ്ചുരുക്കുന്ന കാഴ്ചകള് കണ്ട് മനസ് അസ്വസ്ഥമാവും. കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ ദയനീയ മുഖം കാണല്ലേ എന്ന് പ്രാര്ഥിച്ചാലും അത്തരം കാഴ്ചകള് വന്നു കണ്ണിനെ മൂടും. ഒരു കുട്ടിയെ കാറിടിച്ചു കൊല്ലുന്ന വീഡിയോ ഇട്ട ഒരു സ്നേഹിതനെ അര്ദ്ധരാത്രി വിളിച്ചു ചീത്ത പറയേണ്ടിവന്നു. ആ ദൃശ്യം കണ്ട് മറ്റുള്ളവര് കുട്ടികളെ കെയര് ചെയ്യട്ടെ എന്നായിരിക്കാം അതിടുന്നവര് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്. എന്നാലും കുട്ടികളുടെ നിലവിളി കേള്ക്കാന് ആരാണ് ഇഷ്ടപ്പെടുക.?</span></div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; "><span style="font-size: 100%; "><br /></span></div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; ">മേഘങ്ങള്പോലെ ഒഴുകിനടക്കുന്ന കുട്ടികളാണ് ഭൂമിയുടെ സൌന്ദര്യം. <span style="font-size: 100%; ">അവരില്ലെങ്കില് പൂക്കളില്ല. കിളികളും പാട്ടുമില്ല. അവരുടെ കണ്ണുനീര് ഭൂമിയില് പതിക്കുമ്പോള് പ്രകൃതി പോലും ക്ഷോഭിക്കും. ഒരു ഭാഗത്ത് ഒരു കുഞ്ഞിക്കാല് കാണാന്വേണ്ടി മനുഷ്യന് തപസ്സിരിക്കുമ്പോള് മറുഭാഗത്ത് സ്വന്തം കുഞ്ഞുങ്ങള് നിഷ്കരുണം വലിച്ചെറിയപ്പെടുന്നു. ഇവര്ക്ക് രണ്ടുപേര്ക്കുമിടയില് ഭൂമി കരയുന്നു. പിന്നെയും പിന്നെയും കരഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു..! </span></div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; "><br /></div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify; "><br /></div><div style="text-align: justify; "><div style="font-size: 100%; font-style: normal; "><span><a href="http://4.bp.blogspot.com/-R9sGKnyk1q0/T5kv9qwu60I/AAAAAAAAANc/yq5h7SRzoqM/s1600/SET%2B2.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 318px; height: 320px;" src="http://4.bp.blogspot.com/-R9sGKnyk1q0/T5kv9qwu60I/AAAAAAAAANc/yq5h7SRzoqM/s320/SET%2B2.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5735668336930253634" /></a></span></div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; "><br /></div><div style="font-size: 100%; font-style: normal; "><span><a href="http://2.bp.blogspot.com/-TJ_Bl613pxo/T5kwiVR1g1I/AAAAAAAAANo/fi0Py1Wwm5Y/s1600/SET%2B1.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 279px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-TJ_Bl613pxo/T5kwiVR1g1I/AAAAAAAAANo/fi0Py1Wwm5Y/s320/SET%2B1.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5735668966818677586" /></a></span></div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; "><br /></div><div style="font-size: 100%; font-style: normal; "><span><a href="http://4.bp.blogspot.com/-pr9dC1qJb-A/T5kw7qfOOeI/AAAAAAAAAN0/1DPR3sLJuDg/s1600/SET%2B3.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 199px;" src="http://4.bp.blogspot.com/-pr9dC1qJb-A/T5kw7qfOOeI/AAAAAAAAAN0/1DPR3sLJuDg/s320/SET%2B3.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5735669402008697314" /></a></span></div><div style="font-size: 100%; font-style: normal; "><span><a href="http://3.bp.blogspot.com/-VaVX66CHfkA/T5ky6iXti0I/AAAAAAAAAOA/sjumABTQNQM/s1600/yachu-06.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 100px;" src="http://3.bp.blogspot.com/-VaVX66CHfkA/T5ky6iXti0I/AAAAAAAAAOA/sjumABTQNQM/s320/yachu-06.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5735671581673098050" /></a></span></div><div style="font-size: 100%; font-style: normal; "><br /></div><div><i><span>നേരിയ നിലാവിന്റെ സാന്ത്വനം പോലുമില്ലാതെ, ആരും കൂട്ടില്ലാതെ ശ്മശാനം പോലെ വിജനവും ശൂന്യവുമായ തെരുവില് കാറ്റും പൊടിയുമേറ്റ്, മഴകൊണ്ട്, ഇടിയും മിന്നലുമേറ്റ് വിറങ്ങലിച്ചുകിടക്കുന്ന എന്റെ പൊന്നുമക്കള്ക്കുവേണ്ടി ഞാനീ വരികള് സമര്പ്പിക്കുന്നു.</span></i></div><div><span style="font-size: 100%; ">________</span><span style="font-size: 100%; ">______________________________________________________</span></div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; ">ഈ പോസ്റ്റിനു കീഴില് കമന്റ് വേണമെന്നില്ല. ജീവിതത്തിലൊരിക്കലും ഒരു നോട്ടം കൊണ്ടുപോലും കുട്ടികളെ വിഷമിപ്പിക്കില്ലെന്ന് നമുക്ക് തീരുമാനമെടുക്കാം. </div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; "><br /></div><div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; ">(ചിത്രങ്ങള് പിന്നീട് നീക്കം ചെയ്യുന്നതായിരിക്കും)</div><div style="font-family: Georgia, serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; "><span>special thanx > rashid thekkeveettil</span></div></div></div>K@nn(())raan*خلي وليhttp://www.blogger.com/profile/02634723146766630939noreply@blogger.com203tag:blogger.com,1999:blog-8221781140909967929.post-52858657802361814782012-03-22T11:33:00.018+04:002013-07-11T13:31:49.530+04:00ഏമണ്ടി ചെപ്പണ്ടി പോടാ തെണ്ടി..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
വൈകിട്ട് ശുകൂര്ഭായ് ഡ്യൂട്ടി കഴിഞ്ഞെത്തിയത് ഞെട്ടിക്കുന്നൊരു വാര്ത്തയുമായിട്ടായിരുന്നു! കേട്ടവര് കേട്ടവര് മൂക്കില് വിരലിട്ടു. കേള്ക്കാത്തവര് കേട്ടവരുടെ കാതുകള് കടംവാങ്ങി. രാത്രിയിലേക്കുള്ള ചിക്കന്കറിയില് രണ്ടു ടീസ്പൂണ് മുളകുപൊടി അധികമിട്ട് ഞാനും ഞെട്ടി! അത്താഴത്തിനു ശേഷമുണ്ടാകാറുള്ള പതിവ് വെടിപറച്ചിലില് ആ വാര്ത്തയായിരുന്നു മുഖ്യ വിഷയം. ഞെട്ടിഞെട്ടി ആ ഫ്ലാറ്റ് മൊത്തം പൊട്ടിവീഴുമോ എന്ന് ഭയപ്പെട്ടെങ്കിലും നിര്ഭാഗ്യവശാല് അങ്ങനെയൊരു വന്ദുരന്തം ഉണ്ടായില്ല!</div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
ഷാര്ജയിലുള്ള ഒരു ബില്ഡിംഗ് മെറ്റീരിയല് ഷോറൂമില് അക്കൗണ്ടന്റാണ് ശുക്കൂര്ഭായി. അവിടെ പര്ച്ചേസിനു വരാറുള്ള ഒരു എഞ്ചിനീയര്ക്ക് വിശ്വസ്തനായ ഒരു ഡ്രൈവറെ ആവശ്യമുണ്ടെന്നും യാച്ചൂന്റെ കാര്യം ഞാന് പറഞ്ഞപ്പോള് അയാള് ഓക്കേ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടെന്നുമുള്ള വാര്ത്തയാണ് ഇത്രേം നേരം എല്ലാറ്റിനേം ഞെട്ടിച്ചത്. ഏതോ ഒരു വലിയ കമ്പനിയുടെ ആളാണ് പുള്ളിയെന്നും നല്ലൊരു മനുഷ്യനാണെന്നും മൂപ്പര് പറഞ്ഞതുകേട്ടപ്പോള് എങ്കില് മറ്റൊന്നും ആലോചിക്കേണ്ടെന്ന് <a href="http://kannooraanspeaking.blogspot.com/2011/09/blog-post.html">സലാംക്കയും</a> അഭിപ്രായപ്പെട്ടു. ഒരു വസന്തത്തിന്റെ സുഗന്ധം എനിക്കുചുറ്റും പരക്കുന്നതായി അനുഭവപ്പെട്ടെങ്കിലും ഗ്യാസ്ട്രബ്ള് ഉള്ള ശരീഫിക്കാന്റെ ഫ്രീസോണിലൂടെ പ്രവഹിച്ച വളിയുടെ ദുര്ഗന്ധമായിരുന്നു അതെന്നു ഞാന് തിരിച്ചറിഞ്ഞു..!</div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
പിറ്റേന്ന്, എല്ലാവരും ഡ്യൂട്ടിക്ക് പോയശേഷം ശുക്കൂര്ഭായ് തന്ന നമ്പറില് വിളിച്ചു കാര്യം പറഞ്ഞു. ഒരു ജ്യേഷ്ടന്റെ കരുതലോടെയാണ് എഞ്ചിനിയര് സംസാരിച്ചത്. പേര്ചോദിച്ചു. വീട്ടുകാര്യങ്ങള് അന്വേഷിച്ചു. "പുതിയ കമ്പനിയാണ്. വര്ക്കുകള് കിട്ടിത്തുടങ്ങുന്നതേയുള്ളൂ. കാലത്ത് കുറച്ചുപേരെ ജബല്അലിയിലുള്ള സൈറ്റില് കൊണ്ടുവിടണം. വൈകിട്ട് അവരെ തിരിച്ചു കൊണ്ടുവരണം. അതിനിടയില് തനിക്ക് പണിയൊന്നുമുണ്ടാവില്ല. വിശ്രമിക്കാം. ശമ്പളമായി മൂവായിരം ദിര്ഹംസ് തരും. റൂമുണ്ട്. ഫ്രൈഡേ വര്ക്കുണ്ടെങ്കില് ഓവര് ടൈം അലവന്സ് കിട്ടും." ഇത്രയും വിശദീകരിച്ചശേഷം വൈകിട്ട് അഞ്ചുമണിക്ക് <a href="http://www.youtube.com/watch?v=q99U-CvnNWs&feature=related">ദുബായ് ദേര</a>യില് എത്താന് നിര്ദ്ദേശിച്ചു.</div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
ശുക്കൂര്ഭായ് പറഞ്ഞതുപോലെ ഇയാളൊരു മാന്യനല്ല,മമ്മാന്യനാണ്. യാതൊരു മുന്പരിചയവുമില്ലാത്തവനോട് ഹൃദ്യമായി സംസാരിക്കുക.! പകല് സമയം ചുമ്മാതിരിക്കുന്നവന് മൂവായിരം ദിര്ഹംസ് ശമ്പളം കൊടുക്കുക! വെള്ളി ദിവസങ്ങളില് ആളേം വിട്ടു വന്നാല് പിന്നേം കാശ്! ഇതേതു ദുന്യാവ് റബ്ബേ! ഇനി ഇതായിരിക്കുമോ <a href="http://kannooraanspeaking.blogspot.com/2010/08/blog-post.html">മൂത്താപ്പ പറഞ്ഞ ദുബായി.!</a> എന്തായാലും ജീവിതം പൂച്ച നക്കാനുള്ള സര്വ്വ സാധ്യതകളും തെളിയുന്നുണ്ട്..</div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
ഉച്ചഭക്ഷണം തയ്യാറാക്കി. ഉച്ചക്ക് ശേഷം രാത്രിയേക്കുള്ള ഭക്ഷണവുമുണ്ടാക്കി. മൂന്നരമാസായിട്ട് എന്റെ പുന്നാര മക്കളാണ് സലാംക്കയും കൂട്ടരും. ഷുഗര്രോഗിയായ ഹംസക്കാക്ക് രാത്രിയിലെ ഗുളിക എടുത്തുകൊടുക്കുന്നത് ഞാനാണ്. മൊയ്ദുക്കാന്റെ മുട്ടുവേദനയ്ക്ക് കുഴമ്പ് തേച്ചുപിടിപ്പിക്കുന്നത് ഞാനാണ്. അസീസ്ക്കാന്റെ കഷണ്ടിത്തലയിലെ ശേഷിക്കുന്ന മുടിവെട്ടിക്കൊടുക്കുന്നതും ഈ ഞാനാണ്. അവരെയൊക്കെ വിട്ടുപോകണമല്ലോ എന്നോര്ത്തപ്പോള് കണ്ണുനിറഞ്ഞു. നാലുമണിക്ക് പുറപ്പെടുമ്പോള് സലാംക്ക അടുത്ത റൂമിലേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി കീശയില്നിന്നും ഏതാനും നോട്ടുകളെടുത്തെന്റെ കയ്യില്പ്പിടിപ്പിച്ചു. അമ്പരപ്പോടെ നോക്കുമ്പോള് ആയിരത്തി ഇരുനൂറു ദിര്ഹംസ്! അതെന്തിനുള്ള കാശാണെന്ന് ചോദിക്കുംമുന്പേ അദ്ദേഹമെന്നെ ചേര്ത്തുനിര്ത്തി കണ്ണുതുടച്ചു.</div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
"മോന് വേണ്ടി ഞങ്ങള് കരുതിയ പൈസയാണിത്. എവിടെ പോയാലും മോന് നല്ലതേ വരൂ..."</div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
എത്ര നിര്ബന്ധിച്ചിട്ടും ആ കാശ് ഞാന് വാങ്ങിയില്ല. സലാംക്ക ബഹളം വെച്ചു. അതുകേട്ട് മറ്റുള്ളവരും അങ്ങോട്ട് വന്നു. അവരുടെ സന്തോഷത്തിനു വേണ്ടി അതു വാങ്ങണമെന്നായി. ഒടുവില് അതില് നിന്നും ഇരുനൂറു ദിര്ഹംസെടുത്ത് ഞാനിറങ്ങി. സത്യത്തില് എന്റെ കയ്യില് ഇരുപതോ മുപ്പതോ ദിര്ഹംസ് മാത്രമാണുണ്ടായിരുന്നത്. പക്ഷെ അവര്ക്കിടയിലെ മൂന്നര മാസത്തെ അനുഭവങ്ങള്ക്ക് ഞാനല്ലേ ദക്ഷിണ കൊടുക്കേണ്ടത്..! എന്നെ സംബന്ധിച്ച് മൂന്നരമാസം എന്നത് മൂന്നുവര്ഷത്തെ പാഠങ്ങളായിരുന്നു. യുദ്ധഭൂമിയുടെ നടുവില് ഒറ്റയ്ക്ക് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടവനെപ്പോലെ ഞാനവിടെ നിന്നും ദുബായിലേക്ക് തിരിച്ചു.</div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
സുന്ദരനും സുമുഖനുമായ എഞ്ചിനിയര് ജോര്ജ്ജ്സാര് എന്നെ സന്തോഷത്തോടെ സ്വീകരിച്ചു. നാളെമുതല് ഞാനോടിക്കേണ്ട വണ്ടിയുടെ താക്കോല് കയ്യില് തന്നു. കഴിഞ്ഞ ദിവസം വരെ ജോലിയിലുണ്ടായിരുന്ന ഗോപാല് എന്ന ആലപ്പുഴക്കാരനെ അയാളുടെ കമ്പനി തിരിച്ചുവിളിച്ചത്രേ. ആ ഒഴിവിലേക്കാണ് എന്നെ നിയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത്. എഞ്ചിനിയര് എന്നെയുംകൂട്ടി അവരുടെ ആള്ക്കാര് താമസിക്കുന്ന സ്ഥലത്തെത്തി. നാളെ കാലത്ത് അഞ്ചുമണിക്ക് ജോലിക്കാരെയും കൂട്ടി ജബല് അലിക്ക് അടുത്തുള്ള ദുബായ് മറീന എന്ന സ്ഥലത്തെത്തണം. സ്ഥലം ഇവര് കാണിച്ചുതരുമെന്നും കുറച്ചുദിവസം കഴിഞ്ഞാല് മറ്റൊരു നല്ല റൂം ശരിയാക്കാമെന്നും പറഞ്ഞ് സാറ് പോയി.</div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
പത്തോ പന്ത്രണ്ടോ മുറികളുള്ള വലിയൊരു പഴഞ്ചന് ഇരുനില വീടാണ് നൂറോളം തൊഴിലാളികള് കഴിയുന്ന ക്യാമ്പാക്കി മാറ്റിയിരിക്കുന്നത്. പ്രവേശിക്കുമ്പോള് വലതുവശത്തുള്ള ഒരിടുങ്ങിയ മുറിയിലാണ് ഞാന് താമസിക്കേണ്ടത്. രൂക്ഷമായൊരു ദുര്ഗന്ധം നിറഞ്ഞിരുന്ന ആ റൂമില് ആന്ധ്ര സ്വദേശികളായ മൂന്നുപേരും ഒരു ബംഗാളിയുമാണ് താമസിക്കുന്നത്. ഡബിള് തട്ടുള്ള മൂന്നു കട്ടിലയും ബെഡ്ഡുമുള്ള അതില് ഞാനൊരു അഞ്ചാമനോമനക്കുഞ്ചുവായി. ഒരരികില് ബാഗ് വെച്ച് പുറത്തിറങ്ങി വില്ലയ്ക്ക് ചുറ്റും മണ്ടിനടന്നു.</div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
ഒരുഭാഗത്ത് നിരനിരയായി കക്കൂസുകളും കുളിമുറികളും. മറുഭാഗത്ത് പ്ലൈവുഡ് കൊണ്ട് നിര്മ്മിച്ചിരിക്കുന്ന ചെറിയ ചെറിയ കിച്ചനുകള് , ഓരോ മുറികള്ക്ക് മുന്പിലും അനേകം ചെരുപ്പുകളും ലേബേഴ്സ് ഷൂസുകളും. മതിലില് ദുര്ഗന്ധം വമിക്കുന്ന തൊഴില് ഡ്രസ്സുകള് , വായും കണ്ണും മൂക്കും പൊത്തിയിട്ടു വേണം കക്കൂസിലിരിക്കാന്.. , രോമാലംകൃതമായ ഷേവിംഗ് സെറ്റുകള് ബാത്ത്റൂമില് തുരുമ്പ് പിടിച്ചു കിടപ്പുണ്ട്. മുന്പൊരിക്കലും കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത കാഴ്ചകളായിരുന്നു അതൊക്കെ. സ്വന്തം ബോഡിവെയിസ്റ്റ് പോലും കളയാത്ത രോമ-ഗുമാരന്മാരെ മനസ്സില് ധ്യാനിച്ച് ഞാനവിടം മൂത്രാഭിഷേകം നടത്തി.</div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
നാളെമുതല് ഇതാണെന്റെ പരലോകം. ഇവിടെ തൂറാ-നിവിടെ മൂത്രിക്കാ-നിവിടെയുറങ്ങാനാശിപ്പതേ സുഖ'മെന്ന പാട്ടും പാടി ഹോട്ടലില് ചെന്ന് ഭക്ഷണം കഴിച്ചു. പള്ളിയില് ചെന്ന് നിസ്ക്കരിച്ചു. തിരിച്ചു റൂമിലെത്തുമ്പോള് ആന്ധ്രക്കാര് മൂന്നുപേരും നിലത്തിരുന്ന് ഭക്ഷണം കഴിക്കുകയാണ്. അല്പം കഴിഞ്ഞപ്പോള് നാലാമന് ബംഗാളി വന്നു. അവനെക്കണ്ടതും എന്റെ തൊണ്ടവരണ്ടതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു. കാഴ്ചയില് ഒരു ബംഗാളിയുടെ യാതൊരു ലുക്കുമില്ലാത്ത അവനെ ഞാന് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി. അവനെന്നെയും നോക്കുന്നുണ്ട്. ഇതെന്തതിശയം. അതേ മൂക്ക്.. അതേ കണ്ണുകള് .. അതേ രൂപം.. എനിക്കും അവനും ഒരേ മുഖച്ഛായ! പടച്ചോനേ ചതിച്ചോ...! 1980 മുതല് 2002 വരെ വാപ്പ സിംഗപ്പൂരിലായിരുന്നു. അതിനിടയില് മൂപ്പര് ബംഗ്ലാദേശില് പോയോ?</div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
ഹേയ്. അഹമദാജി ആ ടൈപ്പല്ല. എന്നാലും നാളത്തന്നെ ഉമ്മയെവിളിച്ചു വാപ്പാന്റെ പാസ്പോര്ട്ട് പരിശോധിക്കാന് പറയണം. സംഗതി നേരാണെങ്കില് എനിക്കൊരുമ്മ ബംഗാളിലുണ്ട്. ആലം ഹുസൈന് എന്ന ഈ പയ്യനിതാ ഇന്നുമുതല് എന്റെ അനുജനാണ്. ഈ ബന്ധംവെച്ച് വേണേല് എനിക്കവിടെ നിന്നും കല്യാണം കഴിക്കാം. അങ്ങനെയെങ്കില് അഹമദാജിയുടെ മോന് ബംഗ്ലാദേശിന്റെ മരുമോനാകാന് അധികകാലം വേണ്ടിവരില്ല. </div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
ഒരൊഴിഞ്ഞ കട്ടില അവന് എനിക്കായി ഒരുക്കിത്തന്നു. എന്തോ ഒരു മുന്ജന്മസ്നേഹം നിഴലിക്കുന്നതായിരുന്നു അവന്റെ പെരുമാറ്റം.</div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
കാലങ്ങളായി ഏതൊക്കെയോ കാലമാടന്മാര് ഗ്യാലന് കണക്കിന് ശുദ്ധജലം ഒഴുക്കിവിട്ട് പഴകിപ്പതിഞ്ഞു മുഷിഞ്ഞുനാറിയ ബെഡ്ഢിനുമീതെ ലുങ്കിവിരിച്ച് ഉടുത്തലുങ്കി തലവഴി മൂടി ജീവിതത്തിലാദ്യമായി അത്രയും നേരത്തെ ഞാന് ഉറങ്ങാന് കിടന്നു. രാവിലെ ഈ നാലുപേരെയും സൈറ്റില് വിട്ടുകഴിഞ്ഞാല് പിന്നെ വൈകിട്ടുവരെ വിശ്രമമാണ്. അതിനിടയില് ദുബായ് മൊത്തം ചുറ്റിക്കാണണം. മാസാവസാനം മൂവായിരം ദിര്ഹംസ് കിട്ടിയാല് എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടതെന്നൊക്കെ ആലോചിച്ചുകൂട്ടി. നല്ലൊരു ക്യാമറ വാങ്ങണം. അല്ലെങ്കിലൊരു ലാപ്ടോപ്.. കുറെ അടിപൊളി ഡ്രസ്സുകള് ...,. പെര്ഫ്യൂംസ്.. കിടിലന് ഷൂ..!</div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
പിറ്റേന്ന് പുലര്ച്ചെ നാലര മണിക്ക് ആലം ഹുസൈന് എന്നെ വിളിച്ചുണര്ത്തി. കുളിച്ചു കുട്ടപ്പനായി കൂട്ടത്തില് നല്ല ഡ്രസ്സണിഞ്ഞു വണ്ടിയുടെ കീയുമെടുത്ത് അവനോടൊപ്പം ഞാന് പുറത്തേക്കിറങ്ങി. അവരുടെ കൈകളില് ഉച്ചക്ക് കഴിക്കാനുള്ള ടിഫിന് ഉണ്ടായിരുന്നു. ആ കെട്ടിടം അവസാനിക്കുന്ന ഭാഗത്തെ ഒരൊഴിഞ്ഞ ഏരിയയിലേക്കാണ് അവരെന്നെ കൊണ്ടുപോയത്. അവിടെ നിര്ത്തിയിട്ടിരിക്കുന്ന ഒരു വലിയ ബസിനടുത്ത് കുറേപേര് ഉറക്കച്ചടവോടെ നില്പ്പുണ്ട്. അതിനപ്പുറത്തുള്ള കാറിനരികിലേക്ക് നീങ്ങുകയായിരുന്ന എന്നെ ആലം ഹുസൈന് പിടിച്ചുനിര്ത്തി. എന്നിട്ട്, 'ഈ ബസിന്റെ ഡോര് തുറക്കു' എന്ന് ആംഗ്യം കാട്ടി. ഒന്നും മനസിലാവത്തവനെപ്പോലെ ഞാന് പുരികമുയര്ത്തി അവനെ രൂക്ഷമായി നോക്കി.</div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
ഓടിക്കേണ്ടത് കാറല്ല,ബസ്സാണെന്ന സത്യം എന്നെ ഞെട്ടിച്ചു. ജീവിതത്തില് ദൂരയാത്രയ്ക്കല്ലാതെ ബസില് കയറിയിട്ടില്ലാത്ത ഞാനെങ്ങനെ ഈ എടുത്താല് പൊങ്ങാത്ത ബസ്സോടിക്കും! ഇവിടുത്തെ ലൈസന്സെടുത്ത ശേഷം മര്യാദയ്ക്ക് കാറോടിച്ചിട്ടില്ല. ഇങ്ങനെയൊരു ബസ്സിനടുത്ത് നില്ക്കുന്നതുതന്നെ ഇതാദ്യമായിട്ടാണ്. ഓര്ത്തപ്പോള് അടിവയറ്റിലൊരു ഉല്പ്രേക്ഷ! എന്റെ പെന്റുലമിളകി. ഒറ്റയിരിപ്പില് ഒന്നും രണ്ടുമല്ല, മൂന്നും പോയേക്കുമോ എന്ന് തോന്നിപ്പോയ നിമിഷങ്ങളായിരുന്നു അത്!</div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
ഒരു താടിക്കാരന് <span style="font-size: 100%;">സര്ദാര്ജി</span><span style="font-size: 100%;"> ബിദ്രന്വാല മുന്നോട്ടു വന്ന് 'ഹരേ ഭായ്, ജല്ധീ കോലോ..' എന്ന് മുരണ്ടു. അതുകേട്ടപ്പോള് ആ കൊശവന്റെ താടിക്ക് തീയിടാനാണ് തോന്നിയത്. പിന്നെ തല്ലുവാങ്ങിക്കൂട്ടാനുള്ള ശേഷിയില്ലാത്തത് കൊണ്ട് ക്ഷമിച്ചു. ഇത് വിധിയാണ്. ഇവിടെ തോല്ക്കുക എന്നാല് ദൈവം ജയിച്ചു എന്നാണര്ഥം! അങ്ങനെ പടച്ചോന് ജയിക്കണ്ട. വേണ്ടിവന്നാല് പ്ലൈന്പോലും ഓടിക്കുമെന്ന കരളുറപ്പോടെ ഡോര്തുറന്നു അകത്തുകയറി. സത്യത്തില് അതിന്റെ ഗിയര്സിസ്റ്റം എങ്ങനെയെന്നു പോലും എനിക്കറിയില്ല. എത്ര മീറ്റര് കണക്കാക്കിയാണ് ഇടത്തോട്ടും വലത്തോട്ടും തിരിക്കേണ്ടതെന്നും അറിയില്ല. ഒന്നുകില് ഇതെവിടെങ്കിലും ചെന്നിടിക്കും. മുപ്പതോളം ശവങ്ങള് റോഡില് ചിതറും. ദുബായ് ഞെട്ടും. പോലീസുകാര് ഞൊട്ടും. വാര്ത്ത കേട്ട് ഉമ്മ പൊട്ടും. വാപ്പയെ ഉമ്മ തട്ടും. ബദരീങ്ങളേ കാത്തോളണേ..!</span></div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
ഏതായാലും വണ്ടി സ്റ്റാര്ട്ട് ചെയ്ത് റോഡിലിറക്കി. <a href="http://eakyar.trustpass.alibaba.com/product/119078408-100579785/MPID1157_Mitsubishi_Rosa_34_Seater_4_2_LT_Diesel_Manual.html">34സീറ്റുള്ള, മിസ്തുബിഷി</a>യുടെ മിനി ബസ്സാണത്. നാലുപേരല്ല ഇരുപത്തിയേഴ് തൊഴിലാളികളെയാണ് അതില് സൈറ്റിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകേണ്ടത്. മണിക്കൂറുകള്ക്കകം എല്ലാവരുമായി സൌഹൃദത്തിലായി. ബസ്സുമായി നന്നേ ഇണങ്ങി. എന്നും രാവിലെ അവരെ സൈറ്റിലിറക്കിയിട്ട് പിറകിലെ സീറ്റില് നീണ്ടു നിവര്ന്നു കിടന്നുറങ്ങും. ഉച്ചക്ക്പോയി ചോറ് തിന്നിട്ടു വരും. വൈകിട്ട് ആറുമണിയാകുമ്പോള് തിരിച്ചു റൂമിലെത്തും. നാലഞ്ചു പഞ്ചാബികളും അഞ്ചാറ് മലയാളികളും എട്ടുപത്ത് ബംഗാളികളും ബാക്കിയുള്ളവര് ആന്ധ്രക്കാരുമാണ് ജോര്ജ് സാറിന്റെ കീഴിലുള്ളത്.</div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
ലേബര് ക്യാമ്പുകളിലെ തൊഴിലാളികള് വൃത്തികെട്ട സാഹചര്യത്തില് ജീവിക്കുന്നവരാണെന്ന ധാരണ ഞാന് മാറ്റിയെടുത്തു. പൊരിയുന്ന വെയിലത്തും കൊടുംതണുപ്പിലും ജോലിചെയ്യുന്ന ഈ പാവങ്ങളെ സമ്മതിക്കണം. നേരെചൊവ്വേ കുളിക്കാനോ പല്ലുതേക്കാനോ അവര്ക്ക് കഴിയില്ല. കാലത്ത് നാലരമുതല് വൈകിട്ട് ആറരവരെ വിശ്രമമില്ലാതെ ജോലിചെയ്തു തളര്ന്നുവരുന്ന അവര്ക്ക് എന്ജോയ്മെന്റ്റ് എന്ന് പറയാന് ഒന്നുമില്ല. ബംഗാളികള് 'ഷ' ചേര്ത്ത് പറയുമ്പോള് ആന്ധ്രക്കാര് 'ണ്ടി' കൊണ്ടാണ് കളി. മിക്ക വാക്കുകള്ക്കൊപ്പവും 'ണ്ടി' ചേര്ത്തുള്ള അവരുടെ സംസാരം കേട്ട് ഞാനെന്ന കുണ്ടന് അണ്ടിപോയ അണ്ണാനെപ്പോലെ മിഴിച്ചുനിന്നു. ഏമണ്ടിയും ചെപ്പണ്ടിയും കേള്ക്കുമ്പോഴോക്കെ 'പോടാ തെണ്ടീ'ന്നു പറഞ്ഞ് ഞാനൊരു പക്കാ മലയാളിയായി.</div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
ടൈല്സിന്റെ പണിയാണവര്ക്ക്. ഏതാനും ദിവസങ്ങള്ക്കുള്ളില് ഞാനും അവരിലൊരാളായി. ഉറക്കം ഒഴിവാക്കി അവരോടൊപ്പം സഹായിയായി. സിമന്റ് കുഴച്ചും ടൈല്സ് മുറിച്ച് ചുവരിലൊട്ടിച്ചും ഉല്സാഹഭരിതമായ ജീവിതം...</div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
കൂറ്റന് ബില്ഡിംങ്ങിന്റെ നാല്പ്പതോ അറുപതോ ഫ്ലോറില് നിന്നു ജോലിചെയ്യുന്നതിനിടയിലായിരിക്കും നാട്ടിന്ന് ഉമ്മ വിളിക്കുന്നത്,. 'നിനക്കവിടെ സുഖമല്ലേ'ന്ന് ചോദിക്കുമ്പോള് കണ്ണു നിറയാതിരിക്കാന് പാടുപെട്ടു. </div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
ഉമ്മാ, എനിക്ക് സുഖമാണ്. ഉമ്മാന്റെ മോനിപ്പോള് എത്രയോ ഉയരത്തിലെത്തിയിരിക്കുന്നു. മള്ട്ടിനാഷണല് ഫുഡ്ഡാണ് കഴിക്കുന്നത്, വഴുതിനിങ്ങയില് വേവിച്ചെടുക്കുന്ന, ആന്ധ്രക്കാരുടെ കറി., ഉപ്പും മുളകും ഇണചേരാത്ത ബംഗാളിക്കറി. രാത്രി പട്ടാണിയുടെ ഹോട്ടലിലെ തന്തൂരിറൊട്ടി., ഉച്ചക്ക് ചിലപ്പോള് കെയ്ക്കും പെപ്സിയും. എന്നാലും ഉമ്മയുടെ മുളകിട്ട മീന്കറികൂട്ടി ചോറ് തിന്നിട്ട് കാലമെത്രയായി.! എന്റെ കൈപ്പിടിയിലൊതുങ്ങാത്ത ബസ്സുമായി <a href="http://www.youtube.com/watch?v=-BItN4znzeQ">ദുബായിയുടെ കറുത്ത ഞരമ്പിലൂടെ</a> ചീറിപ്പായുമ്പൊഴൊക്കെ ഞാന് പ്രാര്ഥിച്ചത് എന്നെ അറിയുന്ന ആരെയും, എന്റെ വാപ്പയുടെയൊ ഉമ്മയുടെയോ പരിചയത്തിലോ ബന്ധത്തിലോ പെട്ട ആരെയും കാണരുതേ എന്നായിരുന്നു. </div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
എന്റെ പിറകിലിരിക്കുന്ന 27പേരുടെ ജീവിതത്തെ സ്പര്ശിക്കുമ്പോള് എനിക്കുള്ളിലെ സ്വപ്നങ്ങളും സങ്കല്പ്പങ്ങളും ഒന്നുമല്ല. ഇവരാണ് യഥാര്ത്ഥ പ്രവാസി. മരുഭൂമിയിലെ അഗ്നിജലം കുടിച്ച് ബീജങ്ങള് സ്വയം കരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന അഭയാര്ഥി! അവന്റെ വിശപ്പിനു ആഴമുണ്ട്. അതിനു സത്യവും കടുപ്പവും ഉണ്ട്. മനുഷ്യന് നാടും വീടും വിട്ട് ദൂരേക്ക് പോകുന്നത് വിശപ്പിന്റെ ഉള്വിളിയിലേക്കാണ്. അതിന്റെ നനവിലും ചൂടിലേക്കുമാണ്. ആ ചൂടില് അവന് വീട്ടിലെ ഡ്രൈവറാകും. പണ്ടാരിയാകും.. പലതുമാവും.. പലതരക്കാരനുമാവും. ഒടുവിലിതൊക്കെ എഴുതുന്ന ഒരലമ്പന് ബ്ലോഗറുമാകും..! </div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
______________________________________________________________</div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
2004ല് എന്റെ പാദസ്പര്ശം കൊണ്ട് അനുഗ്രഹീതമായ, എന്റെ കരങ്ങളാല് ടൈല്സ് പതിഞ്ഞ <a href="http://3.bp.blogspot.com/-yTMuwbWYmq0/T0PhNfvyXjI/AAAAAAAAAR8/0Bh5E52oguI/s1600/dubai-from-above.jpg">ദുബായ് മറീന</a> എന്ന സ്ഥലത്തിന് എതിര്വശത്തുള്ള <a href="http://www.flickr.com/photos/imresolt/2312728888/">ജുമൈറ ലേക് ടവേഴ്സിലൊന്നില്</a> 42th ഫ്ലോറില് ഇന്ന്, 2012ല് ജീവിതത്തെ നോക്കിക്കാണാന് എനിക്ക് കഴിയുന്നത് ദൈവത്തിന്റെ അപാരമായ അനുഗ്രഹമാണ്. മറ്റൊരത്ഭുതം ആലം ഹുസൈന്റെ കാര്യത്തില് സംഭവിച്ചതാണ്. </div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
ജോലിക്കിടയില് അവനു അപകടം പറ്റി. ലീവെടുക്കാന് സമ്മതിക്കാതെ ജോര്ജ് എന്ന കാട്ടാളന് അവനെക്കൊണ്ട് ജോലി ചെയ്യിച്ചു. അത് ചോദ്യം ചെയ്ത് അയാളുമായി എനിക്ക് വഴക്കിടെണ്ടി വന്നു. രണ്ടു മാസത്തിനു ശേഷം ഞാനവിടം വിട്ടു. അന്ന് എന്നോടൊപ്പം ഉണ്ടായിരുന്ന ആലം ഹുസൈന് എന്ന പയ്യനിപ്പോള് ഞങ്ങളുടെ കമ്പനിയില് ഡ്രൈവറാണ്. ആദ്യ കാഴ്ചയില് 'എന്റെ അനുജനോ' എന്ന് സംശയിച്ചെങ്കില് ഇന്നവന് ശരിക്കുമൊരനുജനെപ്പോലെ എന്റെ കൂടെയുള്ളതും ദൈവത്തിന്റെ കരവിരുതല്ലേ! </div>
<div style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
K@nn(())raan*خلي وليhttp://www.blogger.com/profile/02634723146766630939noreply@blogger.com235tag:blogger.com,1999:blog-8221781140909967929.post-64473786146670992162011-12-19T00:28:00.010+04:002013-07-11T13:34:17.848+04:00പാതിരിയും പിന്നെയൊരു പൂതനയും..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
നട്ടപ്പാതിരാത്രിയിലവളെന്നെ തൊട്ടുവിളിച്ചപ്പോള് പെട്ടെന്നു ഞാന് ഞെട്ടിയുണര്ന്നതും എന്താണ് കാര്യമെന്ന് ചിന്തിക്കും മുന്പേ അവളെഴുന്നേറ്റു ബെഡ്ഢിലിരുന്ന് വിവശയതയോടെ എന്നെനോക്കിയതും ഒരേ സമയത്തായിരുന്നു! ബെഡ്ന്റെ ഓരംപറ്റിയുറങ്ങുന്ന ഹംദൂനെ നന്നായി പുതപ്പിച്ചശേഷം എന്ത്പറ്റിയെന്നര്ത്ഥത്തില് ഞാനവള്ക്കു നേരെ പുരികമുയര്ത്തി.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"യാചൂ, എനിക്ക് വയ്യ. എന്താന്നറിയില്ല ഉറക്കം കിട്ടുന്നില്ല.."</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
അത്രയും പറഞ്ഞിട്ടവള് ബെഡ്ഢില്നിന്നുമിറങ്ങി ഹാളിലേക്ക് നടന്നു.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
സത്യം പറഞ്ഞാല് എന്റെയുറക്കം നഷ്ട്ടപ്പെട്ടിട്ടും കുറച്ചായി. അല്ലെങ്കിലും വഴുവഴുപ്പില്ലാത്ത രാവുകളില് ഉറക്കത്തിലേക്ക് വഴുതിവീഴുക അസാധ്യമാണ്. പക്ഷെ, ഇവളിപ്പോള് പറഞ്ഞത് അത്തരമൊരു ഇഴയടുപ്പത്തിന്റെ രഹസ്യമല്ല. പിന്നെന്താണ്.! ആ വാക്കുകള്ക്കു പിറകിലൊരു ദുസ്സൂചനയുണ്ടോ.?</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ഉണ്ട്!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ശാരീരികമായി അസ്വസ്ഥതകളൊന്നുമില്ലെങ്കിലും ഇത് മൂന്നാം മാസമാണ്. കാര്യമായിട്ടൊന്നും അവളെക്കൊണ്ട് ചെയ്യിക്കാറില്ല. എന്നാലും ഹംദൂന്റെ പിന്നാലെയുള്ള ഓട്ടം മതി ആകെമൊത്തം കലങ്ങിത്തെളിയാന്!! അവനാണെങ്കില് 'ഇന്ക്കിപ്പം രണ്ട്വയസായീന്നും പറഞ്ഞ് കുരുത്തക്കേടിന്റെ അളവും കൂട്ടിയിട്ടുണ്ട്.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
സോഫയില് അവള്ക്കഭിമുഖമായി ഞാനിരുന്നു. 'കുടിക്കാനെന്തെങ്കിലും എടുക്കട്ടേ..' 'ചായ ഉണ്ടാക്കട്ടേ..' എന്നൊക്കെ ചോദിച്ചെങ്കിലും വേണ്ടെന്നവള് തലയാട്ടി. മുന്പൊരിക്കലും കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത ഭാവമാണാ മുഖത്ത്. സമയം മൂന്നര കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ആദ്യമായിട്ടാണ് എനിക്ക് വയ്യെന്നും ഉറക്കംകിട്ടുന്നില്ലെന്നും പറയുന്നത്. ഗുരുതരമായിട്ടെന്തോ അവളെ അസ്വസ്ഥയാക്കുന്നുണ്ട്. എഴുന്നേറ്റ് ഡ്രെസ് മാറ്റൂ, നമുക്ക് ഹോസ്പ്പിറ്റലില് പോകാമെന്ന് പറഞ്ഞെങ്കിലും കണ്ണുകള് കൊണ്ടവള് വേണ്ടെന്നു പറഞ്ഞു.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ഇരുമ്പ് ഉരുകിയൊലിച്ച അന്തരീക്ഷത്തില്നിന്നും ഉഷ്ണത്തിന്റെ തന്മാത്രകള് രോമകൂപങ്ങളിലേക്ക് ഇരച്ചുകയറുന്നതായി എനിക്കുതോന്നി. നിശബ്ദതയുടെ ആഴക്കടലില് ഗതികിട്ടാതലയുന്ന രണ്ടുതോണികളായി ഞാനും ഷെമ്മുവും. അവളുടെ നോട്ടത്തിന്റെ വൈരുദ്ധ്യദിശകള് ചൂണ്ടുന്ന ലക്ഷ്യമറിയാതെ ഞാന് നട്ടംതിരിഞ്ഞു. ഒരു ലാവാപ്രവാഹം അവളെ വലയംചെയ്യുന്നുണ്ട്. എന്താണത്! ഇനി ഇവളുടെയീ അസ്വസ്ഥത ബ്ലീഡിങ്ങിന്റെ ലക്ഷണമാണോ! അറിയില്ല; എനിക്കൊന്നുമറിയില്ല. ഞാന് കുറേക്കൂടി അവള്ക്കരികിലേക്കിരുന്നു. എനിക്കൊരു നിശ്ചയവുമില്ലല്ലോ റബ്ബേ.! </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
പെട്ടെന്ന് ആരെയെങ്കിലും വിളിക്കണം. ഒരു ഫോണ്കോളിനപ്പുറത്ത് സൌഹൃദത്തിന്റെ വിശാലലോകമുണ്ട്. ആരെ വിളിച്ചാലും അവര് സമാശ്വാസത്തിന്റെ ഒരു പര്വ്വതവും ചുമന്നെത്തും. പക്ഷെ ഇത് ചോരക്കളിയാണ്. വിദഗ്ദ്ധമായി കൈകാര്യം ചെയ്തില്ലെങ്കില് അപകടമാകും. അതിനു ആണിനേക്കാള് ബെറ്റര് പെണ്ണുങ്ങളാണ്. ഇവളുടെ ഫ്രെണ്ടിനെ വിളിക്കുന്നതാവും ഉചിതം. അങ്ങനെയെങ്കില് ഇവള്ക്കേറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട മെഹ്രിന്ത്തയെ വിളിക്കാം. അവരാകുമ്പോള് ഇവള്ക്കൊരാശ്വാസവും എനിക്കൊരു ധൈര്യവുമാകും. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
വിളിക്കണോ.? </div>
<div style="text-align: justify;">
ആലോചിച്ചപ്പോള് വേണ്ടെന്നു മനസ് വിലക്കി. ഒന്നിനേം വിളിക്കേണ്ട. ഒന്നിച്ചു പഠിച്ചു കളിച്ചു വളര്ന്ന ഫ്രെണ്ട്സെല്ലാം മൊശകോടന്മാരാന്. അസൂയാലുക്കള് ! മിക്കതിന്റെയും കല്യാണം കഴിഞ്ഞത് ഈയിടെയാണ്. ഞാനൊരു തലതെറിച്ചവനായത്കൊണ്ട് എന്റെ കല്യാണം നേരത്തേ കഴിഞ്ഞു. അവരുടെ തല തെറിക്കാതിരുന്നത് എന്റെ തെറ്റല്ല. അവരുടെ തന്തമാരുടെ കുറ്റമാണ്. <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">+2</span>പാസായശേഷം കോളേജില്പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്ന എട്ടുംപൊട്ടുംതിരിയാത്ത ഒരു പതിനെട്ടുകാരിയെ കെട്ടിയതിന് അന്നുംകിട്ടിയിരുന്നു ഇവന്മാരുടെവക ആവശ്യത്തിലധികം കളിയാക്കലുകള് !</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
എന്നെപ്പറയണ്ട; വാപ്പയെ പറഞ്ഞാമതി. അഞ്ചാംവയസില് തുടങ്ങിയ കുരുത്തക്കേട്മാറിക്കിട്ടാന് ഇരുപത്തിയഞ്ചാംവയസില്പിടിച്ചു പെണ്ണുകെട്ടിക്കുമ്പോള് ഈ ഇളംനെഞ്ചിലെ കുഞ്ചിരോമങ്ങള് കഞ്ചുകമണിഞ്ഞെങ്കിലും അഹമദാജി നിസ്ക്കാരത്തില് പോലും ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ടാവില്ല; കെട്ടുകഴിഞ്ഞു മൂന്നാംമാസം ചെക്കനവളെ പ്രഗ്നന്റാക്കുമെന്നും പതിമൂന്നാം മാസം തന്തയാവുമെന്നും! പോരാത്തതിന് ഹംദൂനു രണ്ടുവയസു പൂര്ത്തിയാകുംമുന്പേ കെട്ടിയോള്ക്ക് കെര്പ്പാക്കിയ ദുഷ്ട്ടനാണ് ഞാനിപ്പോള് ! പോകാമ്പറ.. ആണ്കുട്ടികളാവുമ്പോ കല്യാണം കഴിച്ചെന്നിരിക്കും. കെട്ട്യോള്ക്ക് ഗര്ഭാക്കീന്നും വരും. പെണ്ണ് രണ്ടോ നാലോ പെറ്റെന്നും വരും. അതിനൊക്കെ കണക്കും കാര്യോം അന്വേഷിച്ചുനടക്കുന്ന പറട്ടകളോട് പോയിത്തൂറാമ്പറ! ഞാന് പുച്ഛത്തോടെ ചിറി കൊട്ടി.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
അപ്പൊഴും ഒന്നും മിണ്ടാതെ, ഇമവെട്ടാതെ നിര്വ്വികാരയായി അവളെന്നെയും നോക്കിയിരിപ്പാണ്... . .. ആ കണ്ണുകള് ഹിസ്റ്റീരിയബാധിച്ച ഒരാളുടെ കൃഷ്ണമണികള്പോലെ പിടഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു. കളിയും ചിരിയും ബഹളവുമായി പൊട്ടിത്തെറിച്ചിരുന്ന ഈ ഫ്ലാറ്റിനകത്ത് ഒരു നേര്ത്ത വാക്കിനുവേണ്ടി ഞാന് കൊതിയോടെ യാചിച്ചുനിന്നു. എന്നുമൊരു മൂളിപ്പാട്ട് തങ്ങിനില്ക്കാറുള്ള അവളുടെ ചുണ്ടുകള് വറ്റിവരണ്ടിരിക്കുന്നു. ഘനീഭവിച്ചുനിന്ന ഹൃദയത്തില്നിന്നും ഒരു തേങ്ങല് പുറത്തേക്കു വന്നുവോ! ഞാന് കരയുകയാണോ! അല്ല. എങ്കിലുമെന്റെ കണ്ണുകള് നിറഞ്ഞിടുണ്ട്!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"എന്നെയിങ്ങനെ തീ തീറ്റിക്കാതെ നീ എന്തെങ്കിലുമൊന്നു പറയൂ.. പ്ലീസ്..!" </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
എന്റെ പരവേശം കണ്ടിട്ടാവാം, ദീര്ഘനേരത്തെ മൌനം ഭേദിച്ച്കൊണ്ടവള് ചുണ്ടുകളനക്കി. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"ഇന്ക്ക് അവസാനെന്നോണം എന്തൊക്കെയോ ഇങ്ങളോട് പറയണോന്ന്ണ്ട്. മുയ്മനും കേള്ക്ക്വോ..?"</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
അവസാനമായി പറയാനുണ്ടെന്ന്! അതിനര്ത്ഥം ഇവള് ജീവിതത്തോട് വിടപറയുന്നു എന്നല്ലേ! എനിക്കുള്ളിലൂടെ ആരോ ഈര്ച്ചവാളിട്ടു വലിക്കുന്നതായി അനുഭവപ്പെട്ടു. മരിക്കുംമുന്പ് ഒസ്യത്ത് പറയുന്ന ചിലരുടെ സിക്സ്ത് സെന്സിനെക്കുറിച്ച് കേട്ടിട്ടുണ്ട്. ഇനി അങ്ങനെയെന്തെങ്കിലും..! നിന്ന നില്പ്പില് ഈ ഫ്ലാറ്റ് മൊത്തം ഭൂമിക്കടിയിലേക്ക് പതിച്ചെങ്കിലെന്നാഗ്രഹിച്ചുപോയി. ഇവളെന്നെയും വിട്ടു പോവുകയാണെന്ന്...!! ഞാന് കരച്ചിലിന്റെ വക്കോളമെത്തി.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ഇനിയൊരു നിമിഷംപോലും വൈകരുത്. ആംബുലന്സ് വിളിക്കാം. ബ്ലീഡിങ്ങല്ല തലപോയാലും ബാക്കി അവര് നോക്കിക്കൊള്ളും. നാണക്കേടില്ല. കളിയാക്കലില്ല. 'നീ പോയി ഡ്രസ്സ് മാറി വാ'ന്നും പറഞ്ഞ് <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">999</span>ലേക്ക് വിളിക്കാനായ് ഫോണെടുക്കാന് തുനിഞ്ഞ എന്നോടവള് ആരേം വിളിക്കേണ്ടെന്നും നീ എന്റെ അരികിലിരുന്നാല് മതിയെന്നും ആംഗ്യംകാട്ടി. സ്വതേ മൃദുസ്വഭാവിയായ അവളുടെമുഖത്ത് ശാന്തതയല്ല ഭയപ്പെടുത്തുന്ന മറ്റെന്തോ ആയിരുന്നു! എന്റെനേര്ക്ക് ക്രൂരമായൊരു നോട്ടമെറിഞ്ഞുകൊണ്ടവള് ചോദിച്ചു.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"ഇങ്ങള് കരയേം നിലോളിക്കേം വേണ്ട.. ആരാ പാതിരി? അത് പറ..?"</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
പാതിരാക്ക് വിളിച്ചുണര്ത്തിയിട്ട് പാതിരി ആരെന്നു ചോദിക്കുന്നോ! അപ്പം ബ്ലീഡിംഗ്, ആമ്പുലന്സ്, ഒസ്യത്ത്.. ഇവക്കെന്താ വട്ടായോ എന്നാലോചിച്ചുനില്ക്കേ അവളെന്റെ മുഖത്തേക്ക് അടുത്ത ചോദ്യവും വലിച്ചെറിഞ്ഞു.</div>
</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"ആരാ അമ്മു..?"</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
അമ്മുവോ! ഏതമ്മു? അങ്ങനെയൊരാളെ എനിക്കറിയുകപോലുമില്ലെന്ന മട്ടില് മേല്പ്പോട്ട് നോക്കി. പെട്ടെന്ന് എന്തോ ഓര്ത്തിട്ടെന്നപോലെ ഞാന് ചിരിക്കാന് ശ്രമിച്ചു.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"ഓ അമ്മു! അത് നമ്മടെ കല്യാണിയേചീടെ പശുക്കുട്ടിയാ. നമ്മള് കഴിഞ്ഞതവണ പോയപ്പോഴല്ലേ അതിനെ പ്രസവിച്ചത്. നിനക്കൊര്മ്മയില്ലേ അതിനെ.?" </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"ഈ പശുക്കള്ക്കൊക്കെ ഈമെയിലുണ്ടോ? ആ കിടാവാണോ ഇങ്ങക്ക് മെയിലയച്ച അമ്മു.?"</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
എന്റെ തൊണ്ടവരണ്ടു. തലമണ്ടയിലൊരു ഗുണ്ട് പൊട്ടി. കുണ്ടിക്ക് വെടിയുണ്ട കൊണ്ട തെണ്ടിയുടെ അവസ്ഥയിലായി ഞാന് ഇവളെന്റെ അണ്ടിപ്പരിപ്പ് മാത്രല്ല, വെണ്ടക്കുരുവരെ എടുക്കാനുള്ള ഒരുക്കത്തിലാണ്. <a href="http://sijoyraphael.blogspot.com/">ചാണ്ടിച്ചാ</a>, കാത്തോളണേ..!<br /><br />"ഷെമ്മൂ, എന്നെ വിശ്വസിക്കണം. നീ കരുതുംപോലെയൊന്നുമില്ല. ഉണ്ടായിരുന്നേല് ആ <a href="http://kannooraanspeaking.blogspot.com/2011/11/blog-post.html">ലാസ്റ്റ്പോസ്റ്റ് </a>ഞാനിടുമായിരുന്നോ.?"<br />എന്ത് പറഞ്ഞാണ് ഇവളെ മനസിലാക്കേണ്ടതെന്നറിയാതെ ഞാന് കണ്ണുകളിറുകെപ്പൂട്ടി.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"ഇങ്ങളെ ഞാന് വിശ്വസിക്കാം. പക്ഷെ നിന്റെ അരക്കെട്ടിലെ വീര്യമെനിക്ക് വേണം. നിന്നിലെനിക്ക് സ്വതന്ത്രമായി അലിയണം എന്നൊക്കെ മെയിലില് ഉണ്ടല്ലോ..?"</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"അയ്യോ, അതൊക്കെ ആലങ്കാരിക പദങ്ങളല്ലേ.. അരക്കെട്ടിലെ വീര്യം എന്നല്ല. അണക്കെട്ടിലെ വെള്ളം എന്നല്ലേ. അതായത് മുല്ലപ്പെരിയാര് ഡാമിലെ വെള്ളം നമ്മള് മലയാളികള് കുടിച്ചുവറ്റിക്കണം. എന്നിട്ട് മുപ്പതുലക്ഷം പേരെ സ്വതന്ത്രരായി ജീവിക്കാന് അനുവദിക്കണം. അത്രേ അവളുദ്ദേശിച്ചിട്ടുണ്ടാവൂ..."</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"ഇങ്ങളെന്നെ മന്ദബുദ്ധിയാക്കിയതൊക്കെ മതി. ഹലാക്കിന്റെ ഈ ബ്ലോഗ്ലെ കളി <a href="http://www.shemmus.blogspot.com/">കുടുംബം നശിപ്പിക്കൂന്ന്</a> അന്നേ ഞാമ്പറഞ്ഞതാ. കേട്ടില്ല. എന്നേം മോനേം നാട്ടിലയച്ചിട്ട് ഇങ്ങളെന്തു വേണേലും ആയിക്കോ. അല്ലെങ്കിലും നിങ്ങക്ക് ദുബായിയോടുള്ളത്ര സ്നേഹോന്നും എന്നോടില്ല. ഒക്കെനിക്കറിയാം.." അവളുടെ മൂക്ക് ചുവക്കുന്നു. കണ്ണുകളെരിയുന്നു. ഇതൊരു വെടിക്ക് തീരുന്ന ലക്ഷണമില്ലാ!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"അത് പിന്നെ..... നിനക്കറിയാലോ. ഇരുപതാമത്തെ വയസില് എന്റെ ഓര്മ്മയുറച്ച നാള്മുതല് ഞാനീ ദുബായിലുണ്ട്. എനിക്ക് മെന്സസായത് പോലും ഇവിടെവെച്ചാണ്. ആ ഒരു കടപ്പാട് എനിക്കീ മണ്ണിനോടുണ്ട്. എന്നുകരുതി നിന്നോടെനിക്ക് സ്നേഹമില്ലാന്നു പറഞ്ഞ് എന്റെ ചങ്ക് പൊളിക്കരുത്..." </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"ഇങ്ങക്ക് ബ്ലോഗിലെ പിരാന്ത് പോരാഞ്ഞിട്ടല്ലേ ഫേസ്ബുക്കില് പോയി സ്വന്തായി ഗ്രൂപ്പ് തുടങ്ങി തല്ലുകൂടുന്നത്. വല്ല ബിസിനസൊ മറ്റോ ആണെങ്കില് സമാധാനിക്കായിരുന്നു.."<br /><br />"എടീ, നീ വേണേല് എന്നേം എന്റെ വല്യുപ്പാനേം നാല് പറഞ്ഞോ. സാരല്യ. പക്ഷെ ബ്ലോഗിനെപ്പറ്റി പറഞ്ഞാ എന്റെ നെഞ്ച്പൊട്ടിപ്പോകും. <a href="http://leelamchandran.blogspot.com/2011/12/blog-post.html">ലീലേച്ചി</a> കൊടുത്തയച്ച ഉണ്ണിയപ്പം തിന്നുമ്പോ നിനക്കീ പുച്ഛമുണ്ടായിരുന്നില്ലല്ലോ. ബ്ലോഗിലും ഗ്രൂപ്പിലും ഞാന് ഗുരുവാണ്. ഗുരു! എനിക്കെത്ര ശിഷ്യകളുണ്ടെന്നറിയോ? ആശ്രമത്തിലെ പൂജകളെക്കുറിച്ച് നിനക്ക് വല്ലോം അറിയോ? ഞാനിപ്പോ ഈലോകാശ്രമത്തിന്റെ മുതലാളിയാ. പരലോകത്ത് പുണ്യം കിട്ടണമെങ്കില്<a href="http://www.facebook.com/groups/blogulakam/"> E-ലോകത്ത്</a> പലതും ചെയ്യാനുണ്ട്. വെറുതെ എന്നെ കുറ്റപ്പെടുത്താനാണോ ഇപ്പാതിരാക്ക് നീയെന്റെ ഉറക്കം കളയുന്നത്..?"<br /><br />"അവിടേം ഇവ്ടെം ഇങ്ങളെ ചാറ്റിങ്ങും വേണ്ടാത്തരോം ഞാനും കാണുന്നുണ്ട്. പെണ്ണുങ്ങളെ പിറകെ ഒലിപ്പിച്ചുനടക്കുന്നതാ ഇങ്ങള് പറീന്ന ആശ്രമം? ചന്തിക്ക് ആല് മുളക്കുന്ന ഇങ്ങളെപ്പോലുള്ളവര് ഗുരുവല്ല, പടച്ചോന്തന്നെയാകും. എന്തൊക്കെ വൃത്തികേടുകളാ ഇങ്ങളവരോട് കാണിക്കുന്നേ. ഇങ്ങളോട് പടച്ചോന് പൊറുക്കില്ല. നോക്കിക്കോ.."<br /><br />ഒരു കുറ്റസമ്മതത്തിന്റെ രൂപത്തില് ഈ തര്ക്കം എത്തിച്ചില്ലെങ്കില് നാളെ നേരംപുലരുന്ന കാര്യം സംശയമാണ്. ഇവളുടെ ധാരണകള് തീരണം. എന്നിട്ട് മതി ബാക്കിയൊക്കെ. ഓട്ടവീണ ജെട്ടിയും പാസ്വേര്ഡും മറ്റുള്ളവരെ കാണിക്കരുത്. രണ്ടും നമ്മുടെ അന്തസും ആഭിജാത്യവും നശിപ്പിക്കും. കണ്ടില്ലേ ഞാനീ പാതിരാത്രിയില് അനുഭവിക്കുന്നത്..!<br /><br />"സമ്മതിച്ചു. ഞാനൊരു റൊമാന്റിക്കാണെന്ന് നിനക്കറിയില്ലേ. ഇനി അങ്ങനെയൊന്നും ഉണ്ടാകില്ല പോരെ..?"<br /><br />"ഇങ്ങളാര് സല്മാങ്കാനാ? ഇങ്ങക്ക് കമ്പിക്കടി കൊള്ളാഞ്ഞിട്ടാ ഈ സൂക്കേട്. ഇനി ഗുരുവാണ് അതാണ് ഇതാണ് എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് കുരുത്തക്കേട് കളിച്ചാ നാട്ടിലറീക്കും. പറഞ്ഞില്ലാന്നു വേണ്ട. കേട്ടല്ലോ.."<br /><br />കേട്ടെന്നും അനുസരിക്കാമെന്നും തലയാട്ടിക്കൊണ്ട് ഞാനവളെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു. ഇനിയൊരിക്കലും ഇങ്ങനെയൊന്നും ഉണ്ടാകില്ലെന്നും ഞാനെന്നും <a href="http://www.facebook.com/groups/kallivalli/">നിന്റെമാത്രം യാച്ചു</a>വായിരിക്കുമെന്നും പറഞ്ഞപ്പോള് ആ കണ്ണുകളില് വെളിച്ചംനിറഞ്ഞു. അവളെയും കൂട്ടി ഞാന് കടല്ക്കരയിലെത്തി. രണ്ടുമാസത്തിനു ശേഷമാണ് അവളെ ഞാന് കടല് കാണിക്കുന്നത്. ഇത്തവണ ഇടതുവശത്തേക്ക് ചെരിച്ചുകിടത്തിയില്ല. എന്റെ കൈത്തണ്ടയില് തലവെച്ച് വലതുകരംകൊണ്ട് കെട്ടിപ്പിടിച്ച് എനിക്കഭിമുഖമായി കിടത്തിയപ്പോള് അവളുടെ നിശ്വാസങ്ങള്ക്ക് പുതുമഴയുടെ സുഗന്ധമുണ്ടായിരുന്നു.<br /><br />ഇപ്പോള് എനിക്കും അവള്ക്കുമിടയില് കടലിന്റെ നേര്ത്ത ഇരമ്പം മാത്രം. നനഞ്ഞമണലില് ചവിട്ടിനിന്ന് ചുറ്റുംനോക്കി. പതുക്കെ ഞങ്ങള് തിരയിലേക്കിറങ്ങിറങ്ങിച്ചെന്നു. ഉദിക്കുംമുന്പേ സൂര്യനെറിഞ്ഞ രശ്മികളേറ്റ് ഒന്നുരണ്ട് മേഘത്തുള്ളികള് ഒഴുകിയിറങ്ങി. കടലിന്റെ ഗഹനനീല ഞരമ്പുകളെ ത്രസിപ്പിച്ചു. ആകാശത്തിന്റെ നീലിമ ഹൃദയങ്ങളെ തണുപ്പിച്ചു. ഉപ്പുകാറ്റിന്റെ സ്പര്ശനങ്ങള് ഉന്മാദത്തിലേക്കാനയിച്ചു. ആപാദചൂടം ഉഴിയുന്ന ജലക്കൈകള് ഞങ്ങളെ തലോടി. ഓരോ തിരയും പുതിയൊരുണര്വ്വായി അനുഭവപ്പെട്ടു. മെല്ലെമെല്ലെ ശബ്ദവും വേദനയും അലിഞ്ഞലിഞ്ഞില്ലാതായി. നോക്കിനോക്കിയിരിക്കേ തിരകളോരോന്നും കടലിലേക്കുതന്നെ തിരികെപ്പോയി....</div>
<div style="text-align: justify;">
____________________________________________________________</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>സര്വ്വശ്രീ കണ്ണൂരാനന്ദ ആസാമികളുടെ ഈ പോസ്റ്റില് ബൂലോക സദാചാര സന്തതികള് അഫിപ്രായം പറയരുത്!</i><br />
<br /></div>
</div>
K@nn(())raan*خلي وليhttp://www.blogger.com/profile/02634723146766630939noreply@blogger.com239tag:blogger.com,1999:blog-8221781140909967929.post-88977551395827077772011-11-13T00:40:00.014+04:002011-11-18T09:18:55.155+04:00പ്ലീസ്.! ഉപദ്രവിക്കരുത്...<div><br /></div><div>അരുത്.!</div>വാക്കുകളാല് നീയെന്റെ നിമ്നോന്നതങ്ങളില് തലോടരുത്<br />എന്നെ ഉണര്ത്തരുത്<br />എനിക്കുള്ളില് ദാഹം തീര്ക്കരുത്<br />എനിക്ക് കുടിക്കാന് ഒരിത്തിരിപോലും സ്നേഹത്തിന്റെ മധുരം നീട്ടരുത്.<br /><div><br /></div><div>അരുത്.!</div><div>നിന്റെ ആത്മാവില് സ്നേഹവാത്സല്യങ്ങളുടെ വീണമീട്ടാന്-</div><div>എന്നെ ക്ഷണിക്കരുത്</div><div>എനിക്കുള്ളില് പ്രണയത്തിന്റെ പൂക്കള് നീ വിരിയിക്കരുത്</div><div>നിന്റെ ഇരുള്വഴിയിലൂടെ സഞ്ചരിക്കാന് എന്നെ പ്രേരിപ്പിക്കരുത്.</div><div><br />അരുത്.!<br />എന്റെ കാമത്തിന്നെരിവ് പകരാന് ശ്രമിക്കരുത്<br />എന്റെ പാര്ശ്വങ്ങളില് വഴുവഴുപ്പ് സൃഷ്ടിക്കരുത്<br />എന്റെ ചുണ്ടില് ചൂട് പകരാനടുക്കരുത്<br />നിന്റെ നിശ്വാസം എന്നെ ലഹരിപിടിപ്പിക്കരുത്.</div><div><br /></div><div>ഞാന് നിസ്സഹായനാണ്,</div><div>നിന്റെ നീലഞരമ്പുകളില് ഇന്ദ്രജാലം തീര്ക്കാന് </div><div>ഇറുകിയ ഭിത്തികള്ക്കിടയിലൂടെ നൂഴ്ന്നിറങ്ങാന്</div><div>ഒരര്ദ്ധമയക്കത്തില് ചുറ്റിപ്പിണയാന്</div><div>പ്രണയത്തിന്റെ ഉപ്പുരസം നുകരാന്. </div><div><br /></div><div>എനിക്ക് വേണ്ടത്,</div><div>പെട്ടെന്നുവന്ന് - വന്നതുപോലെ പോകുന്നൊരതിഥിയേയല്ല!</div><div>നിര്ലോഭ സ്നേഹം ചൊരിയുന്നൊരു പ്രണയിനിയെയാണ്<br />എനിക്കൊപ്പം രാവില് കൂട്ടിരിക്കാനൊരു വധുവിനെയാണ്<br />എന്റെ വിരലുകള്ക്കിഴയാന് പാകത്തില് -<div>എന്റെ മാറില് തലചായ്ച്ചുറങ്ങുന്ന ഒരു കൂട്ടുകാരിയെയാണ്</div><div>അങ്ങനെയൊരാള് ഇവിടുണ്ട്..</div><div>പാതിരിയുടെ ളോഹ പോല് എനിക്കുമേല് പറ്റിക്കിടപ്പുണ്ട്;</div><div>നെഞ്ചിലൂടെ മുറുക്കിയ പൂണൂലിന്റെ വിശുദ്ധിയോടെ..!</div><div><br /></div><div>അരുത്..!</div><div>ഇപ്പറഞ്ഞതൊന്നും മേലില് നീ മറക്കരുത്.</div><div><br /></div><div><br />**</div></div><div><br /></div><div><br /></div><div>__________________________________________________________</div><div>(<span class="Apple-style-span"><i>ഈ പോസ്റ്റിനു കീഴില് കമന്റ് വേണമെന്നില്ല. എനിക്കുവേണ്ടി പ്രാര്ഥിച്ചാല് മതി</i></span>)</div><div><br /></div><div><br /></div>K@nn(())raan*خلي وليhttp://www.blogger.com/profile/02634723146766630939noreply@blogger.com162tag:blogger.com,1999:blog-8221781140909967929.post-34322206485319291462011-09-29T13:36:00.000+04:002013-07-11T13:57:11.006+04:00അങ്ങനെ ഞാനൊരു പണ്ടാരിയായി..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://kannooraanspeaking.blogspot.com/2010/12/blog-post.html">കുശ്മാണ്ടിത്തള്ള</a>യുടെ വീട്ടില്നിന്നും മുങ്ങിയ ഞാനെന്ന പീഡിതന്റെ ഡെഡ്ബോഡിയും വഹിച്ചുകൊണ്ടുള്ള എന്റെ ആത്മാവ് ഏതാനും മിനുട്ടുകള്ക്കുള്ളില് ഷാര്ജ ടാക്സിസ്റ്റാന്റിലെത്തിച്ചേര്ന്നു. അവിടെയുള്ള കഫറ്റീരിയയില്നിന്നും ചായയും സാന്റ്-വിച്ചും കഴിച്ച് സന്തതസഹചാരിയായ ബാഗും കെട്ടിപ്പിടിച്ച് സിമന്റ്ബെഞ്ചിലമര്ന്നിരുന്ന് ഒരു സിഗരറ്റ്കൊണ്ട് തലച്ചോറിനുള്ളിലെ ചിന്തകളെ പുറത്തുചാടിക്കാനുള്ള ശ്രമത്തിലായിരുന്നു ഞാന്.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
റാസല്ഖൈമയില് സ്വന്തമായി ബിസിനസ്സ്സ്ഥാപനങ്ങളുള്ള അമ്മാവനോട് ദുബായിലൊരോഫീസില് ജോലി ശെരിയായെന്ന കള്ളവും പറഞ്ഞാണ് <a href="http://kannooraanspeaking.blogspot.com/2010/12/blog-post.html">ഉസ്മാനിക്കയെ സഹായിക്കാന്</a> തള്ളയുടെ വീട്ടിലെത്തിയത്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ തിരിച്ചങ്ങോട്ട് പോകുന്നത് നാണക്കേടാണ്. ദുബായിലും അബുദാബിയിലുമുള്ള പരിചയക്കാര്ക്കിടയിലേക്ക് പോകാനും മൈന്ഡനുവദിക്കുന്നില്ല.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
'ഇനിയെന്ത്' എന്ന വലിയൊരു ചോദ്യം എനിക്കുള്ളില് ചിതറിത്തെറിക്കാന് തുടങ്ങി. സിഗരെറ്റുകള് ഒന്നിനുപിറകെ മറ്റൊന്നായി തലയ്ക്കകത്ത് കത്തികൊണ്ടിരുന്നു. ഒന്നുകില് ആത്മഹത്യ! അല്ലെങ്കില് ജീവിതത്തോട് പൊരുതുക. എന്തുവേണമെന്ന് സ്വതന്ത്രമായി ചിന്തിക്കാനുള്ള അവകാശം എനിക്ക്മാത്രമാണ്. ജീവിതത്തിലാദ്യമായി സ്വന്തമായൊരു തീരുമാനമെടുക്കാനവസരം തന്ന My God, ഇരിക്കട്ടെ നിനക്കൊരു Thanks! </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
എന്നിട്ട് ഞാനിരുന്ന് ചിന്തിക്കാന് തുടങ്ങി. ഗാഡമായും ഗൂഡമായും ചിന്തിച്ചു. ആകാശം നോക്കിയും ഭൂമിയിലൂടെ നടന്നും ചിന്തിച്ചു! ചിരിച്ചും ചുമച്ചും ചിന്തിച്ചു. ഒടുവില് , 'ആണത്തമുണ്ടെങ്കില് പോയിച്ചാവടാ..' എന്നാരോ തലയുടെ ഇടതുഭാഗത്തുനിന്നും വിളിച്ചു പറയുന്നതായി എനിക്ക് തോന്നി. ഇനി വൈകരുത്. മരിക്കുക തന്നെ.! പക്ഷെ എങ്ങനെ.?</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
എനിക്ക് ചാടിച്ചാകാന് പറ്റിയ കെട്ടിടങ്ങളൊന്നും ആ പരിസരത്തുണ്ടായിരുന്നില്ല. റയില്പാളമില്ല. റയില്വേസ്റ്റേഷനില്ല. കിണറില്ല. കീടനാശിനിയില്ല. കയറോ കയര് ഫാക്ട്ടറിയോ ഇല്ല. തൂങ്ങാനുള്ള മരമില്ല. മാവില്ല. പ്ലാവില്ല. ഒരു തെങ്ങ്പോലുമില്ല.! ഉള്ളത് ഈന്തമരമാണ്. ഹും. ഒരു ശിഖരംപോലുമില്ലാത്ത ഈന്തമരത്തില് എന്റെ പട്ടി തൂങ്ങും! ഗള്ഫാണ് പോലും ഗള്ഫ്! സമാധാനത്തോടെ ഒന്നാത്മഹത്യ ചെയ്യാന്പോലും സൌകര്യമില്ലാത്ത ഇന്നാട്ടിലേക്കാണോ ആത്മഹത്യ ഒരാഘോഷമായികൊണ്ടാടുന്ന ബ്ലഡി ഇന്ത്യന്സ് ഒഴുകിയെത്തുന്നത്! കത്തിത്തീര്ന്ന ഒരു സിഗരറ്റ്കുറ്റി നിലത്തിട്ട് ചവിട്ടിയരച്ചിട്ടും എനിക്കരിശം തീര്ന്നില്ല. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ഇനിയുള്ളത് ജീവിതത്തോട് പൊരുതുക എന്ന സെക്കന്റ്തിയറിയാണ്. അതിനാവശ്യമായ ചേരുവകള് മനസിലിട്ട് കൂട്ടിയുംകുറച്ചും ഹരിച്ചുംഗുണിച്ചും വീണ്ടും പുകപടലങ്ങള് മസ്തിഷ്ക്കത്തിലേക്ക് Export ചെയ്തു. ആദ്യം വേണ്ടത് ഡിഗ്രിഹോള്ഡറാണെന്ന ചിന്ത ഒഴിവാക്കുകയാണ്. അനുവദനീയമായ ഏതുജോലിയും ചെയ്യുമെന്ന ഒരുറച്ചതീരുമാനവും സ്വീകരിക്കണം. നാട്ടുകാരെയും ബന്ധുക്കളെയും ആശ്രയിക്കരുത്. ഒരുകാരണവശാലും മാതാപിതാ-ഗുരുനാഥന്ന്മാരെ പറയിപ്പിക്കരുത്. എങ്കിലീ ലോകത്തെന്നല്ല, പരലോകത്തുപോലും തൂങ്ങേണ്ടി വരില്ല. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"ഡേയ്, താനൊന്നു ശ്രമിച്ചു നോക്കഡോ.."</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ഒരശരീരി എന്നെത്തഴുകി-ക്കടന്നുപോയി. ഞാനൊരുങ്ങി. മനസാ വാചാ പൂജാ ലക്ഷ്മണാ എഗ്രീഡ്.! ദുഷ്ചിന്തകള്ക്ക് കൂട്ടുനിന്ന സിഗരറ്റും ലൈറ്ററും വലിച്ചെറിഞ്ഞു. ഇന്ന്മുതല് എന്റെവഴിയില് കല്ലുകളില്ല. മുള്ളുകളില്ല. മുരിക്കും മുരിങ്ങക്കോലുമില്ല. ഉള്ളത് നന്മയുടെ നേര്വഴികളാണ്. ബദ്രീങ്ങളെ കാത്തോളണേ.!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
ഏറെക്കഴിയുംമുന്പേ ഒരു മദ്ധ്യവയസ്ക്കന് ഞാനിരുന്ന ബെഞ്ചില് വന്നിരുന്നു. എന്നെക്കണ്ടിട്ട് ഇവനേതോ ബംഗാളിയെന്നു തോന്നിയതുകൊണ്ടാകാം അയാള് ഹിന്ദിയിലാണ് സംസാരിച്ചത്. ഞാന് മലയാളത്തില് മറുപടി പറയുകയും ഞങ്ങള് പരിചയപ്പെടുകയും ചെയ്തു. മടിച്ചു മടിച്ചാണെങ്കിലും വലിയൊരു രഹസ്യം ചോദിക്കും പോലെ അയാളെന്നോട് ചോദിച്ചു.<br />
<br />
"മോന് ജയിലിന്നാ വരുന്നേ..?"</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
കുറ്റിത്താടി-മുടി-മീശയുള്ള എലുമ്പന്മാരൊക്കെ ജയില്വാസികളായിരിക്കണമെന്ന് ശഠിക്കുന്ന ഇയാളെപ്പോലുള്ളവരുടെ ചെപ്പട്ടക്കുറ്റി നോക്കി എട്ടെണ്ണം പൊട്ടിക്കുകയാണ് വേണ്ടത്. എന്റെ കൈകള് തരിച്ചു. ഞാന് വിറച്ചു. എന്നിട്ടും ക്ഷമിച്ചു! നാലഞ്ചു മിനിട്ടുകള്ക്കുമുന്പ് എനിക്ക് മനസ്താപമുണ്ടായത് അയാളുടെ ഭാഗ്യം. അല്ലായിരുന്നെങ്കില് ആ കൊശവന്റെ നെഞ്ചുകീറി സഞ്ചിയിലാക്കിയേനെ..!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
തികട്ടിവന്നരോഷം അടക്കിവെച്ച് ഞാനയാളെ ദയനീയമായി നോക്കി. എന്റെവരവ് ജയിലില് നിന്നാണെന്ന് ഉറപ്പിച്ചതുപോലെ അയാളെന്നെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
"ഇന്നാട്ടില് ഞമ്മളൊക്കെ അന്യരല്ലേ കുട്ട്യേ. ആരാന്റെ നാട്ടിലെത്തിയാല് അബ്ടത്തെ നിയമോം കാര്യോം നോക്കീം കണ്ടും നിന്നോളണം. ബല്ല കുരുത്തക്കേടും കളിച്ചാ ഞമ്മളെ സഹായിക്കാന് ആരും ഉണ്ടാവില്ല്യ. നാട്ടില് പണി ഇല്ലാത്തോണ്ടല്ലേ ഞമ്മളിബിടെ ബന്നത്. മോന്റെ ബീട്ടിലെ പട്ടിണി ആയിരിക്കൂലോ ഇത്ര ചെറുപ്പത്തിലേ മോനെ ഇബിടെത്തിച്ചത്. സാരല്ല്യ. മോന്റെ റൂമെവിടാ..? എങ്ങോട്ടാ പൊന്നേ..?"</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
കാര്ന്നോരുടെ കോണോത്തിലെ ഉപദേശംകേട്ട് ഓക്കാനംവന്നെങ്കിലും ആ നിഷ്കളങ്കത എനിക്കിഷ്ട്ടപ്പെട്ടു. ഇന്നുമുതല് എനിക്ക് റൂമില്ലെന്നും പോകാനിടമില്ലെന്നും പറഞ്ഞപ്പോള് അയാളെന്നെ റൂമിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു. ആ സമയം ഏതാഫ്രിക്കക്കാരന് വിളിച്ചാലും കൂടെപ്പോകാന് വെമ്പിനില്ക്കുന്ന എന്റെ ആത്മാവ് അബ്ദുസ്സലാമെന്ന ആ മലപ്പുറം സ്വദേശിയോടൊപ്പം ഇറങ്ങിനടന്നു. </div>
<div style="text-align: justify;">
ഇതാ, യുദ്ധകാണ്ഡം തുടങ്ങുകയായി..! ഞാന് പല്ലിറുമ്മി. തല്ലിനൊരുങ്ങി. വില്ലുകുലച്ചു. എല്ല് പൊടിച്ചു. നെഞ്ചുവിരിച്ചു.. വെല്ലു വിളിച്ചു.. പുല്ലന്മാരേ.., കല്ലി~വല്ലി.!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ഒരു പഴഞ്ചന് കെട്ടിടത്തിലെ മൂന്നാമത്തെ ഫ്ലോറിലാണ് സലാംക്കാന്റെ സങ്കേതം. ലീവിനുപോയ ഒരാളുടെ ബെഡ്ഢില് എന്നെ അഡ്മിറ്റാക്കി. രാത്രിയായപ്പോള് മുഴുവന്പേരെയും ജീവനോടെ പരിചയപ്പെട്ടു. 2ബെഡ്-റൂം ഹാള് ഫ്ലാറ്റില് മൊത്തം 11പേര് . കോഴിക്കോട് വയനാട് മലപ്പുറം പാലക്കാട് തൃശൂര് സ്വദേശികളായ മദ്ധ്യവയസ്ക്കര് . രണ്ടും മൂന്നും തവണ പ്രായപൂര്ത്തി എത്തിയവര് ! അവരില് ചിലരുടെ നോട്ടം അത്ര പന്തിയല്ലെന്നെനിക്ക് തോന്നി. പാണ്ടിലോറിക്കിടയില് പെട്ട ഓട്ടോയുടെ അവസ്ഥയിലായിരുന്നു ഞാന്. കിടന്നെങ്കിലും ഉറക്കം പോയിട്ട് മയക്കം പോലും വന്നില്ല.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
എന്നെക്കാള് ഇരട്ടിവയസുള്ള ഈ പരട്ടകള്ക്കൊപ്പം എങ്ങനെ മനസ്സമാധാനത്തോടെ കിടന്നുറങ്ങും.! മധുരപ്പതിനേഴ് കഴിഞ്ഞ് കേവലം നാലുവര്ഷംപോലുമായിട്ടില്ലാത്ത എന്നെയീ തടിമാടന്മാര് മാനഭംഗപ്പെടുത്തില്ലെന്നാര് കണ്ടു.! ഒരു പോറലുമേല്ക്കാതെ ഇത്രേംകാലം സംരക്ഷിച്ചുപോരുന്ന എന്റെ ചാരിത്ര്യം ഇവര് ചരിത്രത്തിലേക്ക് വലിച്ചെറിയുമോ.! ഓര്ക്കുംതോറും നെഞ്ചിടിപ്പ് വര്ദ്ധിച്ചു. ബാഗിലൊരു കത്തിയെങ്കിലും കരുതാമായിരുന്നു. എന്നെപ്പോലുള്ള Handsome Boysനു<b> </b>ദിനരാത്രങ്ങള് തള്ളിനീക്കാന് പറ്റാത്ത കാലമാണിത്. ഉടുത്തലുങ്കിയുടെ മറുഭാഗം തുടയ്ക്കിടയിലൂടെയിട്ട് മുറുക്കിയൊരു കെട്ടുംകെട്ടി കണ്ണുകളിറുകെപ്പൂട്ടി ഞാന് ആത്മാര്ത്ഥമായും പ്രാര്ത്ഥിച്ചു. </div>
<div style="text-align: justify;">
'പടച്ചോനെ, എന്റെ കന്യകാത്വം നീ കാത്തോളണേ..'!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
പിറ്റേന്ന് പകല് !</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ശരീരം നുറുങ്ങുന്ന വേദനയുമായിട്ടാണ് ഉണര്ന്നത്. അടിവയറ്റിലും നടുപ്പുറത്തും ശക്തമായ വേദന! മൂത്രമൊഴിക്കുമ്പോള് അണ്ഡകടാഹം നടുങ്ങി. മാത്രനേരംകൊണ്ട് വിലപ്പെട്ട പലതും എനിക്ക് നഷ്ട്ടപ്പെട്ടോ..! എന്നെയവര് പീഡിപ്പിച്ചോ..!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
പെട്ടെന്നാണ് ഞെട്ടിക്കുന്ന ആ സത്യമെനിക്ക് മനസിലായത്. കൂട്ടബലാല്സംഗത്തിന് ഞാന് ഇരയായിട്ടില്ല. ഇരുമ്പു കട്ടിലിനു മീതെ പലക ഇടാതെയാണ് ബെഡ് ഇട്ടിരിക്കുന്നത്. അതാണീ വേദന. അടിവയറ്റില് നിന്നുയരുന്നത് വിശപ്പിന്റെ കാഠിന്യമാണ്. സമയം 12മണി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു! 'ചെക്കനുറങ്ങിക്കോട്ടെ..' എന്ന് കരുതി ആരുമെന്നെ ഉണര്ത്തിയിരുന്നില്ല. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
കുളികഴിഞ്ഞ് വസ്ത്രം മാറുമ്പോഴാണ് എന്റെ നഗ്നത മറക്കാനുള്ള മാറ്റച്ചുരികയില്ലെന്ന നഗ്നസത്യം എന്നെ ഞെട്ടിച്ചത്.! ഇന്നലെവരെ ഇട്ടിരുന്നത് അല്പംമുന്പ് കുളിക്കുമ്പോള് കഴുകിയിട്ടു. തള്ളയുടെ വീട്ടില്നിന്നുള്ള മരണപ്പാച്ചിലിനിടയില് അവിടെ കഴുകിയിട്ടിരുന്നവ എടുക്കാന് വിട്ടുപോയിരിക്കുന്നു.!അവിടെച്ചെന്ന് അതൊക്കെ കൊണ്ടുവരിക അത്ര എളുപ്പവുമല്ല. എന്റെ സൈസ് തള്ളക്ക് പാകമാവാത്തതു കൊണ്ടു അതൊക്കെയെടുത്ത് വലിച്ചെറിയാനാണ് സാധ്യത. പാകമാവാത്ത ജെട്ടിയും കയ്യില്പിടിച്ച് എന്നെ പ്രാകുന്ന തള്ളയെ ഓര്ത്തപ്പോള് എനിക്ക് നാണം തോന്നി. പാവം തള്ള!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
എന്താണൊരു വഴിയെന്ന് ആലോചിച്ച് ടെറസില് ചെന്നപ്പോള് ദാ തൂങ്ങുന്നു അയലില് നിറയെ പല സൈസിലുള്ള കിണ്ണംതൂക്കികള് ! നല്ലൊരെണ്ണമെടുത്ത് റൂമില്വന്ന് കൊടിയേറ്റം നടത്തി. അല്പം ലൂസുണ്ടോന്നൊരു സംശയം. എന്നാലും കട്ടെടുത്തജെട്ടിയിട്ട് <i>സാമാനംഭേദപ്പെട്ട</i> നിലയില് പുറത്തുപോയി ഭക്ഷണം കഴിച്ചു തിരിച്ചുവന്നു. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
രണ്ടുമൂന്നു ദിവസം പിന്നിട്ടപ്പോള് എനിക്ക് ബോറടിച്ചു തുടങ്ങി. ഒന്നും ചെയ്യാനില്ലാതെ ഉറങ്ങിയും ടീവി കണ്ടും പഴയപത്രങ്ങള് വായിച്ചും മടുത്തിരിക്കുന്നു. ഒരു രാത്രി സലാംക്ക വന്നപ്പോള് ജോലിക്കാര്യം ഓര്മ്മിപ്പിച്ചു. റൂമിന്റെ വാടകയും വട്ടച്ചെലവിനുള്ള കാശും കണ്ടെത്തണമെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള് ആ വലിയ മനുഷ്യന് എന്റെ ചുമലില് കൈ വെച്ചു.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"അനക്കൊരു ജോലിക്ക് വേണ്ടി ഞങ്ങളെല്ലാവരും ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്. നല്ലത് കിട്ടീറ്റു മാത്രം നിന്നാ മതി. അതു വരെ മോനിവിടെ നിന്നോ. ആരും കുട്ട്യോട് വാടക ചോദിക്കൂല. എന്തേലും കാശു വേണേല് ഇബ്ടെ ആരോട് വേണേലും ചോദിക്കാം. എന്താ പോരെ.?"</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
എന്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു. അപരിചിതനായ എനിക്കഭയം നല്കിയ സലാംക്കയും മറ്റുള്ളവരും സ്നേഹ വാത്സല്യങ്ങള് കൊണ്ട് എനിക്കുള്ളില് ആശ്ചര്യചിഹ്നം പണിയുകയായിരുന്നു. ഒരിക്കല്പോലും മുഖം കറുപ്പിച്ചു സംസാരിക്കുകയോ 'നീ പയ്യന്; ഞങ്ങള് മുതിര്ന്നവര് ' എന്ന രീതിയില് പെരുമാറുകയോ ചെയ്തില്ല. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
മനുഷ്യജീവിതത്തിലെ രസകരമായൊരു കാലഘട്ടമാണ് ഗള്ഫിലെ ബാച്ച്ലേഴ്സ് ലൈഫ്. പത്തും പന്ത്രണ്ടും പേരുടെ ഒരു കൂട്ടായ്മയാണത്. ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ ദുരൂഹതകള്മറന്നു പൊട്ടിച്ചിരിക്കാന് പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന ഒരവാച്യലോകം! അതിരുകളില്ലാത്ത സ്വതന്ത്രത്തിന്റെ അനുഭൂതിയുണ്ടതിന്. ഒരേസമയം ചിരിക്കാനും കരയാനും പ്രവാസിക്ക് കഴിയുന്നത് ആ കൊച്ചുലോകത്തിന്റെ മാസ്മരികത കൊണ്ടാണ്. അവന്റെ കണ്ണുനീരൊപ്പാനുള്ള കഴിവുണ്ട് കൂടെക്കഴിയുന്നവരുടെ സാമിപ്യത്തിന്. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
അതിരാവിലെ എഴുന്നേറ്റ് ജോലിക്ക് പോകുന്നവര് . ഉച്ചഭക്ഷണത്തിന് വന്നു വിശ്രമിച്ച് വൈകിട്ട് വീണ്ടും പോകുന്നവര് . രാവിലെപോയിട്ട് രാത്രി തിരിച്ചെത്തുന്നവര് . ഓരോ പ്രവാസിയുടെയും നെഞ്ചകം ഓരോ ദ്വീപുകളാണ്. ഓര്മ്മകളുടെ ഭാരമിറക്കിവെച്ച് യാഥാര്ത്ഥ്യങ്ങളുടെ നൂല്പ്പാലത്തിലൂടെ അവന് സഞ്ചരിക്കുന്നു. ഒരു മെഴുകുതിരിയാണ് താനെന്നറിഞ്ഞിട്ടും മറ്റുള്ളവര്ക്കായ് ഉരുകിയൊലിക്കുന്നത് അവന്റെ ത്യാഗമാണ്. നാടുവിട്ടവന്റെ വിയര്പ്പും ഔദാര്യവുമാണ് നാട്ടിലുള്ളവരുടെ സുഖാലസ്യം. അനേകം ചൂഷണങ്ങളുടെ രുചിഭേദമറിഞ്ഞേ ഒരു മനുഷ്യന് പ്രവാസിയാകുന്നുള്ളൂ..!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ജോലി ലഭിക്കുംവരെ വാടക തരണ്ടാ എന്ന് നിര്ബന്ധം പിടിച്ച അവര്ക്ക് മുന്പില് ഞാനൊരുപാധി വെച്ചു. "കുക്കിങ്ങും ക്ലീനിങ്ങും ഞാന് ചെയ്തോളാം.."</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"അതിനു തനിക്ക് ഭക്ഷണമുണ്ടാക്കാനറിയോ..?" ന്യായമായ സംശയം.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"ഇല്ല. രണ്ടുമൂന്നു ദിവസം ആരെങ്കിലും കാണിച്ചു തന്നാല് മതി."</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ഹോട്ടലില്നിന്നും തിന്നുമടുത്ത് കുടല്മാല കടല് പോലെയായ ആ പാവങ്ങള് പാതിമനസോടെ സമ്മതിച്ചു. </div>
<div style="text-align: justify;">
ഇതാ യുദ്ധം മുറുകുകയാണ്. കടുക്മുതല് കത്തിവരെ സുസജ്ജമാക്കി. തുരുമ്പെടുത്ത ഫ്രിഡ്ജ് വൃത്തിയാക്കി. ധാന്യപ്പൊടികള് ദൈന്യതയോടെ എന്നെനോക്കി പരിഹസിച്ചു. എന്റെ ഉരുളിപരമ്പര ദൈവങ്ങളേ അനുഗ്രഹിക്കൂ..!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
അഴുക്ക്പുരണ്ട കിച്ചന് കഴുകിത്തുടച്ചു. കരിപുരണ്ട പാത്രങ്ങള് നക്കിത്തുടച്ചു. തൂറിപ്പൊളിഞ്ഞ കക്കൂസില് സോപ് പൊടിയും ക്ലോറക്സും ഡെറ്റോളുമിട്ട് നീന്തിത്തുടിച്ചു. കീറിപ്പറിഞ്ഞ കര്ട്ടനുകള് അലക്കി വെളുപ്പിച്ചു. ആകെമൊത്തം സംഗതി ക്ലീനായതില് അവര് അതിയായി സന്തോഷിച്ചു.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">45</span>നും <span class="Apple-style-span">60</span>നുമിടയില് പ്രായമുള്ള അവരെല്ലാവരും പരസ്പരം ബഹുമാനിക്കുന്നവരായിരുന്നു. ജീവിതം ഉത്സവമാക്കാത്തവര് . യാതൊരു ദുശ്ശീലങ്ങളുമില്ലാത്ത ദൈവഭയമുള്ളവര് . സുബഹി നിസ്ക്കാരം കഴിഞ്ഞാല് പത്തുപേര്ക്കുള്ള ചായ ഉണ്ടാക്കും. കഴിക്കാന് ബ്രെഡ് ടോസ്സ്റ്റോ ഉപ്മാവോ ബിസ്ക്കറ്റോ കൊടുക്കും. എട്ടുമണിക്ക് ലാസ്റ്റ് പേഴ്സണും പോയിക്കഴിഞ്ഞാല് ഓരോ മുറികളും തൂത്തുവാരി തുടക്കും. അതിനിടയില് ചോറിനുള്ള അരിയിടും. പിന്നെ കറിവെക്കും. വൈകിട്ട് ആറു കഴിഞ്ഞാല് രാത്രിഭക്ഷണത്തിനുള്ള പണിയിലേക്കിറങ്ങും.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ആനുകാലികങ്ങളില് വരുന്ന പാചകകുറിപ്പുകളൊക്കെ ഞാനവരില് പരീക്ഷിച്ചു നോക്കി. എണ്ണ ചൂടാക്കി ഉള്ളി വാട്ടി ഉലുവയിട്ടുണ്ടാക്കുന്ന മീന്കറിയും മല്ലിച്ചപ്പും തേങ്ങയും മിക്സിയിലരച്ചുണ്ടാക്കുന്ന മട്ടന്കറിയും കഴിച്ച് അവര് ഏമ്പക്കം വിട്ടു. ഓരോ സവാള അരിയുമ്പൊഴും ഒരായിരം കണ്ണീര്ത്തുള്ളികള് ഒലിച്ചിറങ്ങിയത് പുതിയൊരനുഭവമായിരുന്നു. ഒരേ കറിക്കുതന്നെ ഒന്നിലേറെ രുചികളുണ്ടായതിന്റെ പൊരുളെന്തെന്ന് ആരുമറിഞ്ഞില്ല. ഇന്ന് ഇഞ്ചിയും വെളുത്തുള്ളിയും പച്ചമുളകും നീളത്തില് അരിഞ്ഞിട്ടാല് അടുത്ത ദിവസം അത് മൂന്നുംകൂടി മിക്സിയില് അരച്ചെടുക്കും. സവാളയും തക്കാളിയും ഇതുപോലെ അരച്ചെടുത്ത് കറിവെച്ചു തീറ്റിച്ചിട്ടുണ്ട് നല്ലവരായ ആ പഹയന്മാരെ..!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ആദ്യമൊക്കെ കറികളില് ആവശ്യത്തിലധികം വെള്ളം കൂടിയിരുന്നു. അത്തരം കറികള് മുറുകാന്വേണ്ടി ബ്രെഡിന്റെ കഷ്ണങ്ങളോ റവപ്പൊടിയോ ഇടും. ചിലപ്പോള് മുളകുപൊടി കൂടുതല് . മറ്റുചിലപ്പോള് മല്ലിപ്പൊടിയുടെ ചവര്പ്പ്. എരിവ് കൊണ്ട് കണ്ണുതുടച്ച് ചിലര് കക്കൂസിലേക്കോടും. മറ്റുചിലര് മൂലംപൊള്ളിയ നാണക്കേട് പുറത്തുപറയാതെ എല്ലാം സഹിച്ചു.!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
പക്ഷെ ഒരുമാസം പിന്നിട്ടപ്പോള് എന്നെത്തന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് ഞാനൊരു മികച്ച പണ്ടാരിയായി. പലതും എളുപ്പത്തില് ഉണ്ടാക്കാന് പഠിച്ചു. നല്ല രുചി. നല്ല കൈപുണ്യം. </div>
<div style="text-align: justify;">
2003ല് ഞാന് കാണിച്ച ആ സാഹസം ഒരു അനുഗ്രഹം തന്നെയായിരുന്നു. അവര്ക്കിടയിലെ മൂന്നരമാസത്തെ ജീവിതം എനിക്ക് നല്കിയത് ഭക്ഷണമുണ്ടാക്കാനുള്ള അറിവും കഴിവും മാത്രമായിരുന്നില്ല. നല്ല മനസുകളിലെ നല്ല കാഴ്ചപ്പാടുകളായിരുന്നു... സഹജീവി സ്നേഹമായിരുന്നു... എല്ലാറ്റിനുമുപരി, ജീവിതം എന്നത് കുട്ടിക്കളി അല്ലെന്ന വലിയൊരു പാഠമായിരുന്നു..! </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
**</div>
</div>
K@nn(())raan*خلي وليhttp://www.blogger.com/profile/02634723146766630939noreply@blogger.com228tag:blogger.com,1999:blog-8221781140909967929.post-709176338949073302011-06-22T02:02:00.008+04:002013-07-11T13:36:28.485+04:00പാതിരാത്രിയിലൊരു മൂത്രശങ്ക..!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">ഇടതുകാല് നീട്ടിവച്ച്, വലതുകരംകൊണ്ട് ഗിയറിന്മേല് താളംപിടിച്ച് ഇടങ്കയ്യാല് സ്റ്റിയറിങ്ങ് നിയന്ത്രിച്ച്, വലതുകാല് ആക്സിലേറ്ററില് അമര്ത്തിച്ചവിട്ടി ചീറിപ്പായുന്നതിനിടയിലാണ് ഒരുത്തന് പിറകില്നിന്നും ലൈറ്റടിച്ച് വഴിമാറിക്കൊടുക്കാന് ആവശ്യപ്പെട്ടത്. ഞാനത് മൈന്ഡ് ചെയ്തില്ല. ഫാസ്റ്റ്ട്രാക്കിലൂടെയുള്ള മരണപ്പാച്ചിലാണ് എനിക്കിഷ്ട്ടം. വേണമെങ്കിലവന് ആകാശത്തൂടെ പൊയ്കോട്ടെ. റോഡ് അവന്റെതല്ല. ഇത്രേംവലിയ റോഡില് അവനുള്ള അതേ അവകാശം എനിക്കുമുണ്ട്.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">തനിക്കെന്താ വേണ്ടതെന്ന ഭാവത്തില് ഗ്ലാസിലൂടെ പിറകിലേക്ക് നോക്കി ഞാന് കണ്ണുരുട്ടി.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">ഡേയ് കൊശവാ, ഓവര്ടേക്ക് ചെയ്തോ. സൈഡ് തരാന് എനിക്ക് മനസ്സില്ല..!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"> പിന്നേംപിന്നേം ലൈറ്റടിച്ചു തിരക്ക് കൂട്ടികൊണ്ടിരിക്കുകയാണവന്. ഇപ്പോള് ഇടിക്കും നിന്റെ പരിപ്പെടുക്കും എന്ന മട്ടില് ഒരിഞ്ചു വ്യത്യാസത്തിലാണവന് പിറകിലുള്ളത്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">വീട്ടിലെത്തി പാകംചെയ്തു കഴിക്കാനുള്ള മീനോ ഇറച്ചിയോ കാറിലുണ്ടാവും.. അല്ലെങ്കില് ഓടിച്ചെന്നു കെട്ട്യോള്ക്കൊരുമ്മ കൊടുക്കാനുള്ള ആക്രാന്തമായിരിക്കും. അതുമല്ലെങ്കില് തൂറാനോ മൂത്രിക്കാനോ മുട്ടുന്നുണ്ടാവും. പാവം! എനിക്കവനോട് സഹതാപം തോന്നി. പെട്ടെന്ന് സെന്ട്രല്ട്രാക്കിലേക്ക് വഴിമാറിക്കൊടുത്തു. എന്നാല് അവിടെയുമെത്തി ലൈറ്റടി തുടരുകയാണവന്. ഞാന് മൂന്നാമത്തെ സ്ലോട്രാക്കിലേക്ക് മാറിയപ്പോള് വീണ്ടും പിന്നാലെ വന്ന് ലൈറ്റടി മാഹാത്മ്യം ആവര്ത്തിച്ചു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">ശെടാ.. ഇവന് വട്ടായോ..! ഈ പിശാചെന്തിനാ എന്റെ പിറകെ വരുന്നത്..! </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും ഉത്തരം കിട്ടുന്നില്ല. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">പൊടുന്നനെ എന്റെ തലയിലൊരു ബള്ബ് കത്തി. സിങ്കപ്പൂരിലെ ബിസിനസ് തിരക്കുകള്ക്കിടയില് ഇടയ്ക്കിടെ അനുജന്മ്മാരെ കാണാന് വേണ്ടി വാപ്പ ഇങ്ങോട്ട് വരാറുണ്ടെന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ട്. അത്തരമൊരു വരവില് സഹായം ലഭിച്ച ഏതെങ്കിലുമൊരു ദരിദ്രവാസി അറബിയായിരിക്കുമോ! എങ്കില് അന്നു വാപ്പാന്റെ ഔദാര്യംകിട്ടി പില്ക്കാലത്ത് സമ്പന്നനായ ഇവനിപ്പോള് നന്ദി പറയാനായിരിക്കില്ലേ എന്റെപിറകെയിങ്ങനെ പൂവന്കോഴിയെപ്പോലെ ധൃതികൂട്ടി വരുന്നത്..!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">മനുഷ്യനായാല് ഇങ്ങനെ വേണം. കണ്ടില്ലേ ഒരറബിയുടെ എളിമ! കാശുകാരനായിട്ടും വന്നവഴി മറന്നിട്ടില്ല. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">ഞാനെന്റെ പഴഞ്ചന് നിസ്സാന് സൈഡിലോതുക്കി. തൊട്ടുതൊട്ടില്ലെന്നമട്ടില് പിറകെ അവനും നിര്ത്തി. നീളന്കുപ്പായവും തലയില് വട്ടക്കെട്ടുമുള്ള സുമുഖനായൊരു മദ്ധ്യവയസ്ക്കന്. ആഡ്യത്തമുള്ള മുഖം. മൊബൈലില് ആരോടോ സംസാരിക്കുകയാണ്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">അഹമദാജിയോടുള്ള നന്ദിസൂചകമായി അയാള് പുറത്തിറങ്ങിവന്ന് എന്നെയിപ്പോള് കെട്ടിപ്പിടിക്കും. ചിലപ്പോള് എന്തെങ്കിലും പാരിതോഷികം തരാതിരിക്കില്ല. തരുന്നത് നോട്ടുകെട്ടുകളാവാം... ഓടിച്ചുവന്ന ഈ പുതുപുത്തന് ബെന്സ് കാറായിരിക്കാം.. അല്ലെങ്കില് എന്റെ പേരിലൊരു കൂറ്റന് ബംഗ്ലാവ്... അതുമല്ലെങ്കില് മോളെ എനിക്ക് കെട്ടിച്ചു തന്നേക്കും.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">അങ്ങനെയെങ്കില് ആദ്യരാത്രി എനിക്ക് പണികൂടും. കാരണം, അവളെ മലയാളം പടിപ്പിക്കെണ്ടതുണ്ട്. എന്റെ കുടുംബക്കാര്ക്ക് അറബി അറിയില്ല. ആകെ അറിയുന്നത് 'അസലാമു അലൈകും - വ അലൈകുമുസ്സലാം.!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">ഗോതമ്പ്നിറമുള്ള ഹൂറിയെക്കാണാന് ദൂരദിക്കുകളില് നിന്നുപോലും ആളുകളെത്തും. അവരെന്നെ അസൂയയോടെ നോക്കും. '<a href="http://kannooraanspeaking.blogspot.com/2010/08/blog-post.html#comments">മരുഭൂമീ പോയി നശിക്കെടാ</a>' എന്ന് പറഞ്ഞു ഉന്തിത്തള്ളിവിട്ട മൂത്താപ്പയുടെ മൂക്കിനു മുന്പിലൂടെ ഹൂറിയുടെ കയ്യുംപിടിച്ച് നെഞ്ചു വിരിച്ചു നടക്കണം..</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">ഹൌ! ഓര്ത്തപ്പോള് എന്റെ ഭൂമദ്ധ്യരേഖയില് നിന്നും ഒരുള്പ്പുളകമുണ്ടായി. അറബ്നാട്ടിലും ആശ്രിതവല്സരും ആരാധകരുമുള്ള അഹമദാജിയുടെ മോനായതില് എനിക്കഭിമാനം തോന്നി. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">അയാം പ്രൌഡോഫ് യൂ ഡാഡ്.., അയാം പ്രൌഡോഫ് യൂ..!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">ബെന്സില്നിന്നും ഇറങ്ങിവന്ന ഭാവി ഫാദര്ഇന്ലോക്ക് ഭവ്യതയോടെ ഞാന് സലാംപറഞെങ്കിലും അനിഷ്ട്ടത്തോടെ സലാം മടക്കിയശേഷം അയാള് രോഷാകുലനായി!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">"ശൂ ഇന്ത മസ്ക്കറ! ഇന്ത മിന്, ബച്ച മല് ഷെയ്ക്? അന കം മര്റ സവ്വയ്തെ ഇശാറ. ഇന്ത ലേഷ് മാ ആതെ ത്ഥരീക്? (നീ എന്താ കളിപ്പിക്കുന്നോ! ഞാനെത്ര തവണ വഴിമാറാന് സിഗ്നല് തന്നു. നീ ആര്, ശൈഖിന്റെ മോനോ? നീ വഴി തരാതിരുന്നതെന്താടാ..?)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">ഓഹോ., അപ്പോള് അതാണുകാര്യം. മുന്നിലെ പഴഞ്ചന് കാറ് കണ്ടപ്പോള് ബെന്സുകാരന് തോന്നിയിരിക്കും, ഇവനെ പേടിപ്പിച്ചു സൈഡാക്കണമെന്ന്. എന്നിട്ടിപ്പോള് മെക്കിട്ടു കേറുന്നോ പന്നി!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">"ഭായീ, എന്തിനാ എന്നോട് ചൂടാവുന്നെ? അത്ര തിരക്കുണ്ടെങ്കില് നിനക്ക് സെന്ട്രല്ട്രാക്കിലൂടെ പോയ്ക്കൂടെ?" ഞാന് വിട്ടുകൊടുത്തില്ല.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">അയാള് കുറേകൂടി എന്റരികിലേക്ക് വന്നു അട്ടഹാസം തുടര്ന്നു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">"മിന് അതയ്തക് ലൈസന്? ഔ ഫീ വല മാഫീ? ഒയിന് ലൈസന്? ബശൂഫ്.." (ആരെടാ നിനക്ക് ലൈസന്സ് തന്നത്? അതോ ലൈസന്സില്ലേ? എടുക്കെടാ നിന്റെ കോപ്പിലെ ലൈസെന്സ്)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">"അതൊന്നും നീ അറിയേണ്ട. ലൈസന്സ് ചോദിക്കാന് നീ ആരാ പോലീസോ?" </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">എന്റെ ചോദ്യം അയാളില് അമ്പരപ്പുണ്ടാക്കി. ക്രൂരമായി, ക്രൂദ്ധനായി, പൂര്വാശ്രമത്തില് കോപാന്ധനായി അയാള് പൊട്ടിത്തെറിച്ചു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">"ഉസ്കുത്ത് യാ ഹിമാര് . ഇന്ത ലേഷ് കലാം സിയാദ? ഹാദാ ഷാറ മല് അബൂക് ?" (വായ അടക്കെടാ കഴുതേ. നീ എന്താ പുലമ്പിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നെ? റോഡ് നിന്റെ വാപ്പാന്റെ വകയല്ലല്ലോ? ആണോ?")</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">ആ ചോദ്യവും അവന്റെ ധാര്ഷ്ട്ട്യവും എനിക്കൊട്ടും ഇഷ്ട്ടമായില്ല. പ്രത്യേകിച്ച് വാപ്പാനെ പറഞ്ഞത്.! എന്റെ സിരകള് സമാവറിലെ വെള്ളംപോല് തിളക്കാന് തുടങ്ങി. എന്നിലെ വിവേകിയും വിവരദോഷിയും വികടനും വിജയിയും വിമലനും വൃത്തികെട്ടവനും വിദേശരക്തവും വിഡ്ഢിയും വിരൂപനും വിജ്രംഭിതനും വിശാലമനസ്ക്കനും വികാരജീവിയും വിഷണ്ണനും വികൃതിയും വിഘടനവാദിയും </span><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">വിപ്ലവകാരിയും </span><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">ഒരേസമയം സടകുടഞ്ഞെഴുന്നേറ്റു. തിരിച്ച് അയാളുടെനേര്ക്ക് കൈചൂണ്ടി ഞാന് ആക്രോശിച്ചു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">"ഈ റോഡ് എന്റെ വാപ്പാന്റെതല്ല. സമ്മതിച്ചു. പക്ഷെ നിന്റെ വാപ്പാന്റെതാണോ? അയാം നോട്ട് ഡോങ്കി. യൂ ആര് ഡോങ്കി..)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">ഒരു നിമിഷം! </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">അപ്രതീക്ഷിതമായത് സംഭവിക്കാന് ആ ഒരു നിമിഷം ധാരാളമായിരുന്നു. അവനെന്നെ പിറകോട്ടു തള്ളിയിട്ട് കാറില്നിന്നും കീ ഊരിയെടുത്ത് 'നിനക്ക് ഞാന് കാണിച്ചു തരാമെടാ' എന്ന ലവലില് ഫോണെടുത്ത് ആരെയോ വിളിച്ചു. ഞാന് മണലില്നിന്നെഴുന്നേറ്റു പൊടിതട്ടി. കീ ആവശ്യപ്പെട്ടെങ്കിലും തരില്ലെന്നയാല് ആംഗ്യം കാട്ടി. ദേശീയ പാതയാണ്. രാത്രി 10മണി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഒറ്റപ്പെട്ട വാഹനങ്ങള് ചീറിപ്പായുന്നുണ്ട്. കീ തരില്ലെന്നുറപ്പാണ്. ഫോണ്വെച്ച് കാറില്നിന്നും ഒരു സിഗരെറ്റെടുത്തു തീ കൊളുത്തിയിട്ടയാള് ഇളം മഞ്ഞിലേക്ക് പുക പറത്തി. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">"ഗിവ് മൈ കീ. ഐ വാണ്ട് ടു ഗോ.." അവനു നേര്ക്ക് ഞാന് പുച്ഛത്തോടെ കൈ നീട്ടി.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">'ഇല്ല. പൊലീസ് വരട്ടെ.. എന്നിട്ട് തരാം.." </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">ഹും! ഏതോ കാട്ടറബിയെ വിളിച്ചിട്ട് പൊലീസ് വരുന്നെന്നു പറഞ്ഞു പേടിപ്പിക്കുവാ ഏമ്പോക്കി. സമയം പിന്നെയും കൊഴിഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു. താമസ സ്ഥലെത്താന് ഇനിയും മുക്കാല് മണിക്കൂര് ഓടണം. വിശക്കാന് തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. 6 മണിക്ക് ചായ കുടിച്ചതാണ്. അല്പമകലെ പെട്രോള് പമ്പിന്റെ ബോര്ഡ് കാണുന്നുണ്ട്. അവിടെച്ചെന്നാല് ചായ കിട്ടാതിരിക്കില്ല. അവനും വേണ്ടിവരും. പാവം. എന്നോട് ചൂടായതല്ലേ.. തണുക്കട്ടെ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">"ഭായീ, അവിടെപ്പോയി ഞാന് ചായ വാങ്ങിവരാം.. ഓക്കേ?" </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">"ഊഗഫ് </span><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">യാ മജ്നൂന്, </span><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">അല്ഹീന് ശുര്ത്ത ഇജീ.." (ഡാ പിരാന്താ.. നില്ലിവിടെ. പോലീസിപ്പോ വരും)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">"പോലീസ് കല്ലിവല്ലി! മാഫീ പ്രോബ്ലം. വന്നാല് വെയിറ്റ് ചെയ്യാന് പറ.." (മലയാളിക്ക് പോലീസ് പുല്ലാണെന്ന് അറബിക്കറിയില്ലല്ലോ)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">പത്ത് മിനിട്ടിനുള്ളില് രണ്ടു ചായയുമായി തിരിച്ചെത്തിയിട്ടും അവിടെങ്ങും ഒരുത്തനേം കണ്ടില്ല. ചായ നീട്ടിക്കൊണ്ടു ഞാനയാളെ നോക്കി പരിഹാസത്തോടെ ചിറികൊട്ടി.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">"എവിടെ നിന്റെ പോലീസും പട്ടാളവും..?"</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">എന്നെക്കൊണ്ട് പൊറുതിമുട്ടിയെങ്കിലും അറബുരക്തമുള്ള അയാള് തോല്ക്കാന് മനസ്സില്ലാത്തവനായിരുന്നു. അയാള് ചായ നിരസിച്ചു. രണ്ടുചായ അകത്തുചെന്നപ്പോള് പതിവുപോല് വന്നൂ മൂത്രശങ്ക.! ഞാനവനെ മറികടന്ന് റോഡ് സൈഡിലുള്ള മുഴുത്തൊരു ഈന്തമരത്തിനു കീഴില് ചെന്ന് മൂത്രംകൊണ്ട് ചിത്രം വരച്ചു. ഈ അമൃതനീരിനാല് ധന്യമാവട്ടെ ഈന്തമരം എന്ന് പ്രാര്ത്ഥിച്ചുനില്ക്കേ നീലവെളിച്ചം പരത്തിക്കൊണ്ട് പൊലീസെത്തി. ഒന്നല്ല രണ്ടുവണ്ടി കശ്മലന്മാര് .!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">പെട്ടെന്ന് ഞാന് സിബ്ബും വലിച്ചുകേറ്റി അവര്ക്കരികിലേക്ക് ഓടിയെത്തി. അയാള് എനിക്കെതിരെയുള്ള പരാതികള് നിരത്തുകയാണ്. അറബി മനസ്സിലാകാത്തവനെപ്പോലെ ഞാന് മിഴിച്ചുനിന്നു. ഇത്രേംനേരം അയാളോട് വീമ്പിളക്കിയതൊക്കെ ഇംഗ്ലീഷിലായിരുന്നു. പോലീസുകാരുടെ രൂക്ഷനോട്ടത്തില് എന്റെ മുട്ടുകാല് വിറച്ചു. ബാക്കിമൂത്രം പാന്റ്സിലൂടെ പരന്നൊഴുകി. എന്നെ അവരെയേല്പ്പിച്ചു സ്ഥലംവിടാനൊരുങ്ങുന്ന അയാള്ക്ക് പോലീസുകാര് സല്യൂട്ട് കൊടുക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോള് എന്റെ ഉള്ളൊന്നുകാളി.! </span><span class="Apple-style-span">ഇയാള് ചില്ലറക്കാരനല്ല. ഉഗ്രവിഷമുള്ള ഏതോ ഒരിനമാണ്.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">സംശയമില്ല., </span><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"> ഇത് കൈവിട്ട കളിതന്നെ. ഈ രാത്രിയോടുകൂടി എന്റെ ഇഹലോകവാസം തീരുകയാണ്. എന്നുമെനിക്ക് കുരിശുപണിതിട്ടുള്ള എന്റെ നാവിനോടെനിക്ക് ദേഷ്യം തോന്നി. വാപ്പാ, വാപ്പാന്റെ ആഗ്രഹങ്ങള് പൂര്ത്തിയാക്കാനാവാതെ ഈ മോന് രക്തസാക്ഷിത്വം വരിക്കുകയാണ്. പ്രിയപ്പെട്ട ഉമ്മാ, ഈ മുടിയനായ പുത്രനോട് പൊറുക്കൂ. ഇനി നമുക്ക് പരലോകത്ത്വെച്ചു കാണാം. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">ബദ്-രീങ്ങളേ കാത്തോളണേ..!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">പോലീസുകാരിലൊരുവന് എന്റെ കൈകളില് വിലങ്ങ് വച്ച് അവരുടെ വാഹനത്തില് കയറാന് ആജ്ഞാപിച്ചു. മറ്റൊരുവന് എന്റെ വണ്ടി സ്റ്റാര്ട്ട് ചെയ്ത് മുന്നോട്ടെടുത്തു. സ്റ്റേഷനിലെത്തിയപ്പോള് വിലങ്ങഴിച്ച്, അവിടുള്ള ബെഞ്ചിലിരിക്കാന് പറഞ്ഞു. എന്റെ ആഗമനം അവര് ശരിക്കും ആഘോഷിക്കുകയാണ്. എനിക്കൊപ്പം വന്നവര് അവിടുള്ള പോലീസുകാരോട് സംഭവം കൈമാറി. അറബിഭാഷ ഒട്ടും അറിയാത്തവനെപ്പോലെ ഞാന് കാതുകൂര്പ്പിച്ച് ബെഞ്ചിലിരുന്ന് ഉറക്കം നടിച്ചു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">എന്നെയിവര് വിടില്ലെന്നുറപ്പാണ്. സമയം പാതിരാത്രി കഴിഞ്ഞിട്ടും എന്റെ കാര്യത്തിലൊരു തീരുമാനമായില്ല. പതുക്കെഞാന് കൌണ്ടറിലിരിക്കുന്ന പോലീസുകാരനോട് എന്നെ വിടാമോ എന്ന് ചോദിച്ചു. വെയിറ്റ് ചെയ്യാനായിരുന്നു അവന്റെ കല്പ്പന. ടേബിളില് സിഗരെറ്റ് പാക്കറ്റ് കണ്ടപ്പോള് എന്റെ ചുണ്ടുകള് വികാര-തരളിതരായി. 'ഒന്ന് തരൂ എനിക്ക് വലിക്കണം' എന്ന് പറഞ്ഞതും അവന് ചാടിയെഴുന്നേറ്റതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു. കൌണ്ടറിനു പുറത്തിറങ്ങി എന്നെയും കൂട്ടി അകത്തുപോയി ലോക്കപ്പ് തുറന്ന് അതിനകത്തേക്ക് തള്ളിക്കേറ്റി. ഒരു സിഗരറ്റ് തരാന്പോലും സന്മനസ്സ് കാണിക്കാത്ത ഇവന് പോലീസല്ല, കള്ളനാണ്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">ആ തടിയന് പോലീസുകാരനെ ഞാന് മനസ്സില് ചീത്ത പറഞ്ഞു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-family: arial, sans-serif;">എടാ കൊണാപ്പാ.., നീ റാസ്ക്ക്ള് എന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ടോ? ഇല്ലെങ്കില് കേരളത്തിലേക്ക് വാ. അതും അതിനപ്പുറവും കേള്പ്പിച്ചു തരാം. നിന്നെ ഞങ്ങള് ഉരുട്ടും... ലിംഗത്തില് ഒലക്ക കയറ്റും.... ഓടിച്ചു നിന്നെ കിണറ്റില് വീഴ്ത്തും.... പച്ചയോടെ കടലില് താഴ്ത്തും.... ജെട്ടിയുടെ ഇലാസ്റ്റിക്കില് കെട്ടിത്തൂക്കും... കരണക്കുറ്റി അടിച്ചു പീസ് പീസാക്കും... കണ്ണും കാതും തല്ലിത്തകര്ക്കും.. . നീ വാ... നീ വാടാ കണവെട്ടിപ്പോലീസേ..!</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">വിശപ്പും നിരാശയും ആത്മനിന്ദയും കൊണ്ട് ഞാന് വീര്പ്പുമുട്ടി. ജീവിതത്തിലാദ്യമായിട്ടാണ് പട്ടിണി അനുഭവിക്കുന്നത്. പാതിരാത്രിയിലെ മൂത്രശങ്ക <span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-family: arial, sans-serif;"> പുതിയൊരനുഭവമായി. എന്നെ ഈ കോലത്തിലാക്കിയത് </span><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-family: arial, sans-serif;">ആ പഹയന് പരനാറി കൂതറയാണ്. </span><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-family: arial, sans-serif;"> മര്യാദയ്ക്ക് ഡ്രൈവ്ചെയ്യാത്ത എനിക്കീഗതി വന്നല്ലോ പടച്ചോനെ. എടാ അറബീ. നക്കി നാറി നായിന്റെ മോനെ, ഒരുദിവസം നിന്നെ </span><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-family: arial, sans-serif;">എനിക്ക് </span><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-family: arial, sans-serif;">കിട്ടും. അന്ന് ഞാന് നിന്റെ മുട്ടുകാല്വെട്ടും... കോണകം കൊണ്ട് തലേല്കെട്ടും... ഞാനൊന്ന് നിവര്ന്നു നിന്നാല് നിന്റെ ആസനത്തില് ആല്മരം മുളയ്ക്കും. </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-family: arial, sans-serif;">നീ നോക്കിക്കോ.. മൂക്കില് വിരലിട്ടോ..!</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-family: arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse;">നേരംപുലരാന് ഏതാനും മിനുട്ടുകളുള്ളപ്പോള് ഒരുത്തന് വന്നെന്നെ പുറത്തിറക്കി. ലോകത്ത് ഇന്നേവരെ ഉണ്ടായിട്ടുള്ള തൂക്കിക്കൊല്ലലൊക്കെ പുലര്ച്ചെയാണുണ്ടായതെന്ന് ഞാനോര്ത്തു. അന്ത്യാഭിലാഷമെന്തെന്ന് ചോദിച്ചാല് 'വല്ലതും തിന്നാന് തരണമെന്ന് ' ആവശ്യപ്പെടണം. ഒരുകാരണവശാലും ഒണക്കക്കുബ്ബൂസ് സ്വീകരിക്കരുത്. മയ്യിത്ത് നാട്ടില് കൊണ്ട്പോകരുതെന്നും അപേക്ഷിക്കണം. പുന്നാരമോന്റെ മയ്യിത്ത് കണ്ടാല് ഉമ്മാന്റെ നെഞ്ചുരുകും. അവരുടെ ഹൃദയം പൊട്ടിയെക്കും. അതുണ്ടാവരുത്. </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-family: arial, sans-serif; font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-family: arial, sans-serif; font-size: medium;">അവനൊപ്പം റിസപ്ഷന്ഹാളിലെത്തി. അവിടുള്ള പോലീസുകാരുടെ നിര്ദ്ദയനോട്ടം നേരിടാനാവാതെ ഞാന് തല താഴ്ത്തി. അതിലൊരുവന് </span><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-family: arial, sans-serif; font-size: medium;">എന്റെ വണ്ടീടെ താക്കോലും മൊബൈല് ഫോണും പേഴ്സും തിരിച്ചേല്പ്പിച്ചു. സ്വപ്നമോ സത്യമോ എന്നറിയാന് എന്നെക്കൊണ്ടുവന്ന പോലീസുകാരന്റെ കയ്യില് ചുമ്മാ പിടിച്ചുനോക്കി. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-family: arial, sans-serif; font-size: medium;">എന്നെ തൂക്കുന്നില്ലേ..? എന്താണിവരുടെ മനം മാറ്റത്തിന് പിന്നില് ?</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse;">ആ പോലീസുകാരനോട് ഞാനെന്റെ തെറ്റില് ക്ഷമചോദിച്ചു. </span></span>എന്നെ പിന്തുടര്ന്നു വന്നവന് ഒരുയര്ന്ന പോലീസ് ഓഫീസറാണെന്നും ഒന്ന് പേടിപ്പിച്ചു വിട്ടേക്കാനാണ് അയാള് പറഞ്ഞതെന്നും പോലീസുകാരന് പറഞ്ഞതുകേട്ട് എനിക്ക് ആശ്ചര്യം തോന്നി. 'പോലീസ് കല്ലിവല്ലി' എന്ന് പറഞ്ഞതാണ് അയാളെ കൂടുതല് പ്രകൊപിപ്പിച്ചതത്രേ.! ഇനിമേലില് ആ വാക്ക് ഉപയോഗിക്കരുതെന്ന് ഉപദേശിച്ച് അവരെന്നെ യാത്രയാക്കി. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">സ്റ്റേഷനില് നിന്നും പുറത്തിറങ്ങുമ്പോള് ഞാന് ചിന്തിച്ചത് കഴിഞ്ഞ ഏഴരമണിക്കൂര് നേരത്തെ എന്റെ അവസ്ഥയെക്കുറിച്ചായിരുന്നു. അശ്രദ്ധമായ ഡ്രൈവിങ്ങും അപക്വമായ പെരുമാറ്റവും മുന്-പിന് നോക്കാതെയുള്ള എടുത്തുചാട്ടവും വാക്കുകള് ഉപയോഗിക്കുന്നതിലെ പോരായ്മയുമാണ് എന്നെ ലോക്കപ്പിലേക്ക് തള്ളിവിട്ടത്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">വിദേശിയായ ഞാന് സ്വദേശിയായ ആ അറബിയോട് മാന്യത പുലര്ത്തണമായിരുന്നു. 'കല്ലിവല്ലി' എന്ന പദത്താല് അവന്റെ ഡിപ്പാര്ട്ട്മെന്റിനെ പരിഹസിക്കുകയും ചെയ്തു! </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">21വയസുള്ള പെന്സില്മാര്ക്ക് പയ്യനായത് കൊണ്ടാവാം എന്നെ അയാള് വെറുതെ വിട്ടത്. ഇല്ലേല് കാണില്ലായിരുന്നു ഉടലിനുമേല് എന്റെ ഈ അഴകൊഴമ്പന് തല..! </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">____________________________________________________________</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">(ഹും. തലപോയാല് എനിക്ക് പുല്ലാ.. കടിക്കുന്ന പട്ടിക്കെന്തിനാ തല!)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span">****</span></div>
</div>
K@nn(())raan*خلي وليhttp://www.blogger.com/profile/02634723146766630939noreply@blogger.com231tag:blogger.com,1999:blog-8221781140909967929.post-72762038073748129502011-04-28T02:33:00.016+04:002013-07-11T13:36:59.964+04:00വാപ്പച്ചീടെ ഇച്ചിക്കഷ്ണം..!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ഫിബ്രവരി പതിമൂന്നിന് പുറപ്പെടാനായിരുന്നു ആദ്യം പ്ലാന് ചെയ്തിരുന്നതെങ്കിലും പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു വിവാഹത്തിനു കൂടേണ്ടതിനാല് യാത്ര പത്ത് ദിവസം മുന്പേയാക്കാന് തീരുമാനിച്ചുറപ്പിക്കുകയും എമിരേറ്റ്സ് എയര്ലൈന്സ്ന്റെ ദുബായ്- കോഴിക്കോട് സെക്റ്ററില് ടിക്കറ്റ് ഏര്പ്പാടാക്കുകയും ചെയ്ത ശേഷം ബോസിന് മുമ്പിലെത്തി സോഫയില് കാലും നീട്ടിയിരുന്നു കാര്യമങ്ങവതരിപ്പിച്ചു.<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
പറഞ്ഞതൊന്നും ദഹിക്കാത്ത മട്ടില് സൈഡ് ടേബിളില് നിന്നും ബിസ്ക്കെറ്റെടുത്ത് വായിലിട്ട്, പ്ലാവില ചവക്കുന്ന ആട്ടിനെപ്പോലെ ചവച്ചരച്ച് <a href="http://kannooraanspeaking.blogspot.com/2010/07/blog-post.html">യുവതുര്ക്കി</a> മൂളാനും മുരളാനും തുടങ്ങി. 'താന് പോയാല് കമ്പനിയുടെ കാര്യങ്ങള് കുഴഞ്ഞു മറിയുമല്ലോ' എന്ന ഭാവത്തിലാണ് മൂപ്പരുടെ നോട്ടം.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
'ഞാന് പോയാലും കമ്പനി മുന്നോട്ടു കുതിക്കുമെന്ന' ധീരമായ മറുനോട്ടം കൊണ്ട് നേരിട്ടെങ്കിലും അദ്ദേഹം തര്ക്കിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"അറിയാലോ. എനിക്ക് മൂന്നാഴ്ച്ചക്കകം തിരിച്ചു കാനഡയിലെത്തേണ്ടതാണ്. താന് പെട്ടെന്നിങ്ങു പോന്നേക്കണം. മൂന്നിനു പൊയ്ക്കോ. പക്ഷെ 22നു ഇവിടുണ്ടാവണം.."</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"നടപ്പില്ല ബോസ്. മിനിമം മുപ്പതു ദിവസേങ്കിലും എനിക്കുവേണം. അതുവരെ ബോസിവിടെ നിന്നേപറ്റൂ..." </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"ഇടയ്ക്കിടെ താന് ഏഴും എട്ടും ദിവസത്തെ ലീവിനു നാട്ടിപ്പോകുന്നുണ്ടല്ലോ. പോരാത്തതിന് തന്റെ മദര് ഇവിടേയ്ക്ക് വരാറുമുണ്ട്. പിന്നെന്തിനാ തനിക്കിത്രേം ദിവസം?"</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"ബോസ്, പറഞ്ഞല്ലോ. ഇത്തവണ പോയിട്ട് ഒരുപാട് വര്ക്കുണ്ടവിടെ. മുപ്പതു ദിവസത്തെ ആനുവല് ലീവിന് പോയിട്ട് ഇരുപതു ദിവസം കൊണ്ട് വരുന്നോനാ ഞാന്. ഇത്തവണ അത് പറ്റില്ല. മാത്രല്ല, മോന്റെ ചേലാകര്മ്മം<a href="http://www.riversideonline.com/health_reference/Healthy-Baby/MY01023.cfm"> (circumcision) </a>ചെയ്യാനുണ്ട്. ഒക്കെക്കൂടി എങ്ങനേം ഒരുമാസം നിന്നേ പറ്റൂ.."</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"ചേലാകര്മ്മം ചെയ്യുന്നത് ഡോക്ടറല്ലേ താനല്ലല്ലോ? പിന്നെന്തിനാ താനവിടെ?"</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"മോന്റെ തന്ത എന്ന നിലക്ക് ആ കര്മ്മത്തിന് ഞാന് കൂടിയേ തീരൂ.."</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"എടോ, തന്റേതു ചെയ്തിട്ടുണ്ടോ? തന്നെക്കണ്ടാലറിയാലോ ഇല്ലെന്ന്.."</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"ഉവ്വ് ബോസ്. കാണണോ..?"</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
തൊണ്ടിമുതല് തെളിവുസഹിതം പുറത്തെടുക്കാനായി കൈകള് ഞാന് അരയിലുറപ്പിച്ചു.</div>
<div style="text-align: justify;">
തര്ക്കിച്ചാല് ഈ കുരുത്തംകെട്ടവന് ഇതല്ല ഇതിനപ്പുറവും ചെയ്യുമെന്നറിയാവുന്ന യുവതുര്ക്കി പുരികമുയര്ത്തി പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"എഡോ, തന്റെ സന്തോഷം എന്റേത് കൂടിയല്ലേ. തനിക്ക് ഞാന് നാല്പ്പതു ദിവസം തന്നിരിക്കുന്നു. താന് വന്നിട്ടേ ഞാന് പോകൂ. എന്താ പോരെ..?"</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
സന്തോഷംകൊണ്ടെന്റെ രോമങ്ങള് ചെങ്കോടിപോല് പാറിപ്പറക്കാന് തുടങ്ങി. ഞാനെഴുന്നേറ്റുചെന്ന് ബോസിന്റെ മൂര്ദ്ധാവിലൊരുമ്മ കൊടുത്തതും സൈന് ചെയ്യിക്കാനുള്ള ഡോക്യുമെന്റ്സുമായി സെക്രെട്ടറി ഡോര് തുറന്നു വന്നതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു. ഫയല് കയ്യില് വാങ്ങുന്നതിനിടയില് അയാളൊരു കള്ളച്ചിരിയോടെ എന്നെ നോക്കിപ്പറഞ്ഞു. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"ഒരെണ്ണം ഇവള്ക്കും കൊട്. ആവശ്യം വരുമ്പോള് തിരിച്ചുവാങ്ങാലോ..." എന്നിട്ട് എന്നത്തേയും പോലെ വലിയ വായില് അലറിച്ചിരിച്ചു.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
'എന്താടീ, വേണോ..?' എന്നര്ത്ഥത്തില് ഞാന് അലീനയെ നോക്കി. </div>
<div style="text-align: justify;">
കിട്ടിയാല് തരക്കേടില്ലെന്ന മട്ടിലാണവളുടെ നില്പ്പ്. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
പക്ഷെ ഞാന്.., നിഷ്കളങ്കനും നിഷ്ക്കാമ കര്മ്മിയും, നിസ്തുലനും നിസ്സ്വാര്ത്ഥനും, നിര്മ്മലനും നിരുപമനും, നിസ്സീമനും നിസ്സാരനും, നിഷേധിയും നിരാശയില്ലാത്തവനും, നിര്ഭയനും നിര്ലജ്ജനും, നീതി നിര്വാഹകനും നിയമാനുസാരിയും, നിസ്സംശയ വിശ്വാസിയും നിശാകാമുകനും, നിതംബനിദ്രനും നിദ്രാവിഹീനനും, നിരപരാധിയും നിത്യാഭ്യാസിയും, നിഗൂഡചിന്തകനും നിരുപദ്രവകാരിയും, നിത്യഹരിത പ്രേമിയും സര്വ്വോപരി നിരാലംബസ്നേഹിയുമായ കണ്ണൂരാന് ഇന്നേവരെ ഒരന്യപെണ്ണിന്റെയും ട്രിപ്പിള് എമ്മിലേക്ക് (MMM) അഥവാ മുഖത്തോ മറുഭാഗത്തോ മാറിടത്തിലേക്കോ ആത്മാര്ഥമായി നോക്കിയിട്ടില്ല. ഹും.. പിന്നല്ലേ ഇവള് !</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ഞാന് ക്യാബിനിലെത്തി ശ്രീമതിയെ വിളിച്ചു.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"എടീ, ഒരു സന്തോഷവാര്ത്തയുണ്ട്.."</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"എന്താ, ഇങ്ങളെ ഇച്ചി പിന്നേം<a href="http://kannooraanspeaking.blogspot.com/2011/01/blog-post.html"> പൊള്ളിയോ..!"</a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"അതെല്ലെടീ, പെട്ടെന്ന് ഒരുങ്ങിക്കോ. നാട്ടിലേക്ക് പുറപ്പെടാനിനി അധിക സമയീല്ല.."</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"ന്റെ ബദ്രീങ്ങളെ.. ചോറും കറിയും അടുപ്പത്താ. മോനെ ഇപ്പളാ ഒറക്കിയെ. അലക്കാനുള്ളതൊക്കെ മെഷീനിലിട്ടും പോയി. ഞാന് കുളിച്ചിറ്റില്ലാ. ഇങ്ങക്കിത് രാവിലെ പോകുമ്പോ പറഞ്ഞൂടാരുന്നോ..?"</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"എടീ മരക്കിഴങ്ങേ, ഇപ്പം തന്നെ പോകുന്നൂന്നല്ല, അടുത്ത മാസം മൂന്നിനു പോകുന്ന കാര്യാ പറഞ്ഞത്.. നീ ആവശ്യോള്ള സാധനങ്ങളുടെ ലിസ്റ്റൊണ്ടാക്ക്. ഇനി ഒരാഴ്ചയേ ഉള്ളൂ.." </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
നാട്ടിലെത്തി രണ്ടാഴ്ച കഴിഞ്ഞിട്ടും കുടുംബവീടുകളില് സന്ദര്ശനം പൂര്ത്തിയാക്കാന് കഴിഞ്ഞില്ല. അത്രെയേറെ ബന്ധുക്കള് അങ്ങിങ്ങായ് ചിതറിക്കിടപ്പുണ്ട്. എന്റെ സ്വന്തക്കാര് കണ്ണൂരിലാണെങ്കില് ഭാര്യാ ബന്ധുക്കള് മൊത്തം തലശ്ശേരിയിലാണ്. രണ്ടിടങ്ങളിലും കറങ്ങിത്തിരിഞ്ഞു നടുവൊടിഞ്ഞു. </div>
<div style="text-align: justify;">
ഞങ്ങള് എത്തിയതിന്റെ മൂന്നാം ദിവസം കാദര്കുട്ടി സാഹിബ് ബാന്ഗ്ലൂരിലേക്ക് തിരിച്ചുപോയി.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ബഹുമാന്യ പിതാശ്രീയുടെ സ്ഥാപനങ്ങളില് ചെന്ന് 'ഹാജ്യാരുടെ മൂത്തോന് കേമനാന്നു' പറയിപ്പിക്കലായിരുന്നു എന്റെ പ്രധാന ലക്ഷ്യം. വൈകുന്നേരങ്ങളില് കൂട്ടുകാരോടൊപ്പം പറമ്പത്ത് ചെന്ന് ഇളനീരിട്ട് അതില് പൂവന്പഴവും അവിലും കുഴച്ച് ശാപ്പിടുന്ന പഴയ ശീലം ആവര്ത്തിച്ചു. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
പതിവുപോലെ സാഹിബിന്റെ ക്ഷണം സ്വീകരിച്ച് ബാന്ഗ്ലൂരിലെക്കൊരു ഉല്ലാസയാത്ര. നാല് ദിവസത്തെ കറക്കംകഴിഞ്ഞ് തിരിച്ചെത്തിയത് ചുമയും പനിയുമായിട്ടായിരുന്നു! ഡോക്ടറെ കാണിച്ചില്ല. പകരം ഭാര്യവീട്ടില് പോകാതെ ഉമ്മയുടെ പുന്നാരമോനായി കണ്ണൂരില്തന്നെ ചുരുണ്ട്കൂടിക്കിടന്നു.. ഇതിനിടയില് രസകരമായോരനുഭവമുണ്ടായി. വീട്ടിലെ ലാന്റ് ഫോണിലേക്ക് വന്നൊരു കോള് നീട്ടി ഉമ്മ പറഞ്ഞു.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"എടാ, കുട്ടീക്ക വിളിക്കുന്നു. നീ വന്നിട്ട് അത്രടം പോയില്ലാന്നു..!"</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
മൈ ഗോഡ്! എനിക്ക് കുറ്റബോധം തോന്നി. വന്ന വഴി മറക്കരുത്. ഒരു പോസ്ടിട്ടാല് മൂന്നും നാലും തവണ വന്നു കമന്റിടുകയും പ്രോല്സാഹിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നയാളാണ്. മലയാള ബൂലോകത്തെ കാരണവര് . മലപ്പുറത്തിന്റെ മാണിക്യം! ഞാന് ഫോണ് വാങ്ങി ഒറ്റ ശ്വാസത്തില് കത്തിക്കയറി.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"കുട്ടീക്കാ, തീര്ച്ചയായും ഞാനങ്ങോട്ടു വരും. ഹംസക്കാനെയും ഹാഷിമിനെയും, പറ്റിയാല് അപ്പച്ചനെയും കാണണം. ഇവിടുള്ള കുമാരനെയും ഹാരൂനിക്കയെയും ശാന്ത, ലീല ചേച്ചിമാരേയും കാണണോന്നും പൂതിയുണ്ട്. നിങ്ങളെ ബ്ലോഗിനും മിന്നു മോള്ക്കും കേട്ട്യോള്ക്കും സുഖല്ലേ..?"</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
മറുപടിക്കായ് കാത്തുനിന്ന എന്നെത്തേടിയെതിയത് പരിചിത ശബ്ദത്തില് പച്ചത്തെറികളായിരുന്നു..!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"പ്ഫ! ഹിമാറെ.. ബലാലേ.., ഇന്ക്ക് പനിയാന്നേ അയ്ശു പറഞ്ഞുള്ളൂ.. അത് തലച്ചോറിക്കേറി പിരാന്തായീന്ന്ന്നു ഞാങ്കരുതീല. . ഇന്ക്കെന്നെ മനസ്സിലാവാണ്ടായി ല്ലേ ഹമുക്കെ.."</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ബാക്കി കേള്ക്കുംമുന്പേ ഫോണ് ഞാന് ഉമ്മാക്ക് കൊടുത്തു. വിളിച്ചത് ഉമ്മാന്റെ ബന്ധത്തില്പ്പെട്ട ഹുസ്സന്കുട്ടീക്കയായിരുന്നു! ആകെ ചമ്മി വശക്കേടായി. ഉമ്മാക്കും ഫാസിലാക്കും എന്നെ കളിയാക്കിക്കൊല്ലാനൊരു വിഷയം കിട്ടി. ഷെമ്രീനോട് പറഞ്ഞ് ഫാസില എന്നെ നാറ്റിച്ചു. എനിക്ക് പിടിപെട്ട പനിക്കറിയില്ലല്ലോ മൂപ്പരെ ഭാര്യ ആസ്യമ്മായി മരിച്ചിട്ട് ഏഴുകൊല്ലം കഴിഞ്ഞെന്ന്..! (മേല്പറഞ്ഞ ബ്ലോഗേഴ്സിന്റെ പേര് കേട്ടപ്പോള് അവരൊക്കെ വാപ്പാന്റെ പണിക്കാരായിരിക്കുമെന്നത്രേ മൂപ്പര് കരുതിയത്. പോരെ പൂരം..!)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
കള്ള്കുടിച്ചവന് വാള്വെക്കുന്ന ലാഘവത്തോടെയാണ് ദിവസങ്ങള് ഉതിര്ന്നുപോയത്. തിരിച്ചു പോകാന് ഒരാഴ്ചയില്ല! ഇനിയുള്ളത് മോന്റെ സുന്നത്ത് കല്യാണമാണ്*. ഡോക്ടറെ കൊണ്ട് ചെയ്യിക്കെണ്ടെന്നും മുറിവുണങ്ങാന് മരുന്നോ ഗുളികയോ വേണ്ടെന്നും പകരം 'ധാര' കോരിയാല് മതിയെന്നുമാണ് വാപ്പാന്റെ നിര്ദേശം. അപ്രകാരം തിയതി നിശ്ചയിക്കപ്പെട്ടു. അതിനായ് സാഹിബിന്റെ ബംഗ്ലാവ് ഒരുങ്ങിക്കഴിഞ്ഞു.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
അതിരാവിലെത്തന്നെ വാപ്പയും പരിവാരങ്ങളും തലശേരിയിലെത്തി. മോനെ കുളിപ്പിച്ച് പുത്തനുടുപ്പുകളണിയിച്ചപ്പോള് എന്റെ നെഞ്ചിലൊരു നെരിപ്പോടുണര്ന്നു. നൂറിലേറെപേരുടെ സാന്നിധ്യത്തില് പാരമ്പര്യത്തിന്റെ അനിവാര്യത ആവര്ത്തിക്കപ്പെട്ടു. ഇന്നേവരെ മോന്റെ സാമ്രാജ്യത്തിലേക്ക് ഒരുറുമ്പിനെപോലും അടുപ്പിച്ചിട്ടില്ല. കരയിച്ചിട്ടില്ല. ഇപ്പോള് ഏസിയുടെ തണുപ്പിലും അസഹ്യമായ പുകച്ചില് അവനെ പൊതിഞ്ഞു. മോന്റെ നിലവിളി വായുവില് തങ്ങിനിന്നു. മുറിവേറ്റത് അവനാണെങ്കിലും വേദനിക്കുന്നത് എനിക്കാണ്. നിറഞ്ഞത് അവന്റെ കണ്ണുകളാണെങ്കിലും കരഞ്ഞത് ഞാനായിരുന്നു. ഓരോ ആഘോഷങ്ങളും ഗണിച്ചെടുക്കാനാവാത്ത വേദനയുടെ അനേകം തുരുത്തുകളാണ്. വേദന! കരള് പിളരുന്ന വേദന... ലഹരിപോല് സിരകളെ ത്രസിപ്പിക്കുന്ന വേദന..</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
പൊതിഞ്ഞുകെട്ടിയ ഇച്ചിയില് നിന്നും ചോര പൊടിയുന്നുണ്ട്. കൂടുതല് നോക്കാനുള്ള കരുത്തില്ലാതെ ഞാനവിടം വിട്ടു. എനിക്ക് മുന്പില് പുരുഷലിംഗം ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ചോദ്യമായി ഉദ്ധരിച്ചു നിന്നു!** ഞാന് കണ്ണുകളമര്ത്തിത്തുടച്ചു.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
പിറ്റേന്ന് പകല്</div>
<div style="text-align: justify;">
ബെഡ്റൂമിലിരുന്ന് ഓണ്ലൈനില് ഒഫീഷ്യല്വര്ക്കുകളില് മുഴുകിയിരിക്കുകയായിരുന്നു ഞാന്. മോനിപ്പോള് പൂര്വ്വാധികം ഉഷാറായിരിക്കുന്നു. 'ധാര' ചെയ്തു ബാന്ഡേജ് മാറ്റിക്കെട്ടാന് വന്ന ഒസ്സാന് മൊയ്ദുവിനെ ചൂണ്ടി അവന് ചോദിച്ചു.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"വാപ്പച്ചീ, അയാലെന്തിനാ ന്റെ ഇച്ചി മുരിച്ചേ..?"</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"മുറിച്ചതോണ്ട് മോനിപ്പോ വല്യ ആളായില്ലേ.." </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"ഇച്ചി മുരിച്ചാലെ ബല്യ ആളാവൂ.." </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"അതെ മോനെ. ഈ ദുന്യാവില് വല്യ ഇച്ചിയുള്ളോരാ വല്യ ആള്ക്കാര്. അതുകൊണ്ടല്ലേ അഹമദാജി ഉപ്പാപ്പീം കാദറുപ്പാപ്പീം വലിയ ആള്ക്കാരായത്.."</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
അവനെന്നെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി. ഇനി ഇവിടിരുന്നാല് പണി നടക്കൂലെന്നെനിക്ക് തോന്നി. </div>
<div style="text-align: justify;">
മഴയിലേക്ക് മണല്ത്തരി എന്നപോലാണ് അവന്റെ ചോദ്യങ്ങള് . ശ്രീമതിയോട് മോന്റെ സംശയങ്ങള്ക്ക് ഉത്തരം പറയാനേല്പ്പിച്ച് ലാപ്ടോപുമായി ഞാന് ബാല്ക്കണിയിലേക്ക് പോയി. </div>
<div style="text-align: justify;">
വൈകിട്ട് വാപ്പയും ഉമ്മയും പെങ്ങളും മോനെ കാണാനെത്തി. രണ്ടിടത്തും അവനാണ് താരം. ഒരിടത്ത് അഹമദാജിയുടെ സീമന്ത പുത്രന്റെ മോനാണെന്ന ലാളന. പോരാത്തതിന് വാപ്പാന്റെ പേരാണ് അവനും! മറ്റൊരിടത്ത് കാദര്കുട്ടി സാഹിബിന്റെ C മോന്ത പുത്രിയുടെ മോനെന്ന പരിഗണനയും...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
വാപ്പ അവനെയുമെടുത്ത് താഴെ സോഫയില് കൊണ്ടിരുത്തി. എല്ലാവരും ചുറ്റുമിരുന്ന് അവനെ കളിയാക്കുകയാണ്. അവനാണെങ്കില് ഫുള് ഫോമിലും!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
പെട്ടെന്നവന് എല്ലാവരും കേള്ക്കെ ഉച്ചത്തില് പറഞ്ഞു.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"അഹമദാജി ഉപ്പാപ്പാന്റെം കാദറുപ്പാപ്പാന്റെം ഫസലുക്കാക്കന്റെം (സാഹിബിന്റെ മൂത്തമോന്) ഇച്ചി മുരിച്ചിനി. പക്ഷെ വാപ്പചിന്റെ ഇച്ചി മുരിച്ചിട്ടില്ല.."</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
കേട്ടുനിന്നവര് ഉടുതുണി പോയവരെപ്പോലെ പരസ്പരം നോക്കി. അതൊന്നും മൈന്ഡ് ചെയ്യാതെ അവന് ബാക്കി കൂടി വിളിച്ചു പറഞ്ഞു..</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"നേരത്തെ ഉമ്മയാ പറഞ്ഞെ. വാപ്പച്ചിന്റെ ഇച്ചി മുരിചിട്ട്ല്ലാന്നു. പിന്നെ ദുബായീന്ന് വാപ്പച്ചി കുരുത്തക്കേട് കളിക്കുമ്പോ ഉമ്മ പരീന്നത് ഞാങ്കേട്ടതാ., ഇങ്ങളെ ഇച്ചി ഞാന് മുറിക്കൂന്ന്. അപ്പൊ നേരല്ലേ., വാപ്പചിന്റെ ഇച്ചി മുരിചിട്ടില്ലാലോ...?" </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ആസനത്തില് തീ പിടിച്ചപോലെയായി എന്റെ അവസ്ഥ!</div>
<div style="text-align: justify;">
"ഹും. വൃത്തികെട്ടവന്" എന്നര്ത്ഥത്തില് വാപ്പ എന്നെ നോക്കി. സാഹിബ് പതുക്കെ പുറത്തേക്കിറങ്ങി. അവളെ അരച്ചുകുടിക്കാനുള്ള ദേഷ്യത്തിലായിരുന്നു ഞാന്. എന്നെപ്പറഞ്ഞാല് മതി, എന്നെ മാത്രം. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
(കാരണം മോന്റെ സംശയങ്ങള്ക്ക് ഉത്തരം പറയാന് ആ മരമാക്രിയെ ഏല്പ്പിച്ചത് ഞാനാണല്ലോ..!)</div>
<div style="text-align: justify;">
__________________________________________________________</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
*(പഴമക്കാരില്<span class="Apple-style-span"> </span><span class="Apple-style-span">പ്രസിദ്ധമാണ്</span> ഈ ചടങ്ങെന്നു കേട്ടിട്ടുണ്ട്. ശരിക്കും ഒരു കല്യാണത്തിന്റെ പ്രതീതിയായിരിക്കുമത്രേ. ഓരോ പ്രദേശത്തും ഇതിനായി വിദഗ്ദരായ ഒസ്സാന്മാരുണ്ടാകും. പള്ളിയിലെ ഉസ്താദുമാരും നാട്ടിലെ കാര്ന്നോന്മാരും വട്ടം കൂടിനിന്ന് ദിക്റുകള് നീട്ടിപ്പാടും. ഇതിനിടയില് ഒസ്സാന്, കുട്ടിയുടെ ലിംഗാഗ്രം ഏകാഗ്രതയോടെ മുറിച്ചു മാറ്റിയിട്ടുണ്ടാകും!)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
**(ജീവവര്ഗ്ഗത്തിന് ദൈവം നല്കിയ വരദാനമാണ് ലിംഗവും അനുബന്ധ കര്മ്മങ്ങളും. പ്രജനന പ്രക്രിയയുടെ പച്ചപ്പിലേക്ക് പ്രപഞ്ചം തുറന്നിട്ടിരിക്കുന്ന വാതിലുകളാണത്. മന്വന്തരങ്ങളായ് മുറിച്ചും മുറിക്കാതെയും പുരുഷന് കൊണ്ടുനടക്കുന്ന ഒരമൂല്യനിധി. സ്ത്രൈണതയുടെ പൂത്തിരിയില് കൊളുത്താനുള്ള ദീപശിഖ!</div>
<div style="text-align: justify;">
ഇന്ന് പക്ഷെ പലര്ക്കും പലപ്പോഴും പലയിടത്തും എതിരാളിക്കെതിരെ പ്രയോഗിക്കാനുള്ള സമരായുധമാണ് സ്വലിംഗം.! ചിലപ്പോള് കുറ്റിക്കാട്ടില് ധ്യാനനിമഗ്നനായിരിക്കുന്ന താപസന്. മറ്റു ചിലപ്പോള് ഇരകള്ക്ക് നേരെ ചീറിയടുക്കുന്ന ചീറ്റപ്പുലി..</div>
<div style="text-align: justify;">
നാല് മുതല് ഏഴു വരെ ഇഞ്ച് വലിപ്പമുള്ള ഒരു മാംസക്കഷ്ണമാണ് സ്ത്രീത്വത്തിന്റെ മഹനീയതയിലേക്ക് അധികാരത്തിന്റെയും അഹങ്കാരത്തിന്റെയും ചെങ്കോലായി ആണ്വര്ഗ്ഗം ഉയര്ത്തിക്കാട്ടുന്നത്. നീലഞരമ്പുകളാല് ആവരണം ചെയ്യപ്പെട്ട എല്ലില്ലാത്തൊരവയവം സൃഷ്ട്ടിക്കുന്ന ക്രൂരതകള് കണ്ടു ദൈവംപോലും ലജ്ജിക്കുന്നുണ്ടാവില്ലേ....?)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
@@</div>
<div>
</div>
</div>
K@nn(())raan*خلي وليhttp://www.blogger.com/profile/02634723146766630939noreply@blogger.com189tag:blogger.com,1999:blog-8221781140909967929.post-30115853637162582722011-01-06T08:48:00.008+04:002013-07-11T13:37:30.319+04:00ആന്റണിമാഷ് എന്ന ഉ സാ ഗു..!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="justify">
പൊട്ടിയടര്ന്ന കപ്പല്ക്കഷ്ണങ്ങള് പോലെ പ്രതികാരചിന്തകള് ഭാരമില്ലാതെ എനിക്കുള്ളില് ഒഴുകി നടക്കാന് തുടങ്ങി. ഇത്രവേഗം എനിക്കുള്ളില് ഇത്രയേറെ ഊര്ജ്ജസംഭരണം നടന്നതെപ്പൊഴാണ്! തൊലിപ്പുറത്തെ തൊള്ളായിരത്തില്പരം രോമങ്ങളും എഴുന്നുനിന്ന് കഞ്ചുകമണിയാന് മാത്രം എന്താണുണ്ടായത്!<br />
<br />
മുഖത്തെ മാംസപേശികളില് സംഭവിച്ചിരിക്കുന്ന വലിഞ്ഞു-മുറുകല് ശ്രീമതി ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ട്. പതിവില്ലാത്ത പകയുടെ കാണാപ്പൊരുള് അവള്ക്കറിയണം. ചോദ്യങ്ങള് അസഹ്യമായപ്പോള് ഓര്മ്മകളുടെ ഒതുക്കുകളിറങ്ങി ഞാനവളെയും കൂട്ടി ഗവ: മോഡല് സ്ക്കൂളിലെത്തി. 8B യിലെ എന്റെ ക്ലാസിലേക്ക്. ക്ലാസ്സ് ടീച്ചറായ ആന്റണി മാഷിലേക്ക്. കുടിയനും വികടനുമായ അയാളുടെ വൃത്തികെട്ട സ്വഭാവത്തിലേക്ക്. കണക്കിലെ കളികള് ജീവിതത്തിന്റെ പച്ചിലകളെ കരിച്ചുകളയുമെന്ന് എന്നെ ഭയപ്പെടുത്തിയത് ആന്റണിമാഷ് എന്ന കശ്മലനാണ്..!<br />
<br />
കലിയടങ്ങാത്ത പുലിയുടെ ശൌര്യമാണ് ആ ക്ഷുരകന്. മദ്യപിച്ചാണത്രേ ക്ലാസില് വരുന്നത്. നിസ്സാരതെറ്റുകള്ക്ക് നിര്ലോഭം ശിക്ഷിച്ചിരുന്നു ആ കാലമാടന്! ജോഷിമോന്റെ കരണക്കുറ്റി അടിച്ചു പൊട്ടിച്ചു. സുസ്മിതയുടെ ചെവിതിരിച്ചു പൊന്നാക്കി. ഊക്കനൊരടിയില് റാഷിദിന്റെ കണ്ണില് നിന്നും പറന്ന പൊന്നീച്ചകള്ക്ക് കയ്യും കണക്കുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. സുമയ്യ ക്ലാസ്സില് ബോധംകെട്ടു വീണതും രാജേഷിന്റെ കൂമ്പ് വാടിക്കരിഞ്ഞതും ഈ ആന്റണി നിമിത്തമാണ്!<br />
<br />
ആന്റണി എന്ന പിശാച് പാണ്ടിലോറിക്കടിയില് പെട്ട് ചത്തുമലക്കാന് ഞങ്ങള് നേര്ച്ച നേര്ന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. പ്രാര്ഥനകള്ക്കൊന്നും ഉത്തരം കിട്ടുന്നില്ലല്ലോ എന്ന് വിഷമിച്ചിരിക്കെ ഒരുനാള് കുടിയന് ആന്റണി എന്റെനേര്ക്ക് കുരച്ചുചാടിയത് 'ഉസാഘ' ചോദിച്ചു കൊണ്ടായിരുന്നു. ഉത്തരം തെറ്റിയതേ ഉസാഘയിലെ 'സാ' എന്റെ തലയില് നിന്നും നിലത്തുവീണുരുണ്ട് ചിന്നിച്ചിതറി! ജീവിതത്തില് ഒരുപകാരവുമില്ലാത്ത 'ഉസാഘ-ലസാഘ'മാര്ക്കു വേണ്ടിയാണോ സാറെന്നെ തല്ലുന്നത് എന്ന് ചോദിച്ചതിനു പിന്നെയും കിട്ടി അനേകം തല്ലുകള്! ഓരോ തല്ലുകളേയും ഒരായിരം പ്രാക്കുകള് കൊണ്ടായിരുന്നു ഞങ്ങള് നേരിട്ടത്.<br />
<br />
'മാഷേ, മാഷിനു മാഷത്വം വേണം. അതില്ലാത്തോണ്ടാ ഞങ്ങള് കുട്ട്യോള് നേരെയാകാത്തത്. മനസ്സിലായോടാ മരങ്ങോടന് മാഷേ..'<br />
<br />
ഞങ്ങള് മാഷിനു നല്കിയിരുന്ന ഗുരുദക്ഷിണയായിരുന്നു അത്! അയാള്, ആ പരനാറി ആന്റണി കള്ളക്കഴുവേറി അവിടംവിട്ടു പോകുംവരെ പലപ്പോഴും ഞാനടക്കമുള്ള കുട്ടികള് കണക്ക് പഠിച്ചത് ക്ലാസിനു പുറത്തു നിന്നായിരുന്നു!<br />
<br />
കണക്കുമാഷിന്റെ ക്രൂരതയ്ക്ക് ഇരയാകേണ്ടി വന്ന ഭര്ത്താവിന്റെ ബാല്യകാല-ഭീകര കഥകള് കേട്ട് ശ്രീമതി സങ്കടപ്പെടുകയും എന്നെ ആശ്വസിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. പക്ഷെ ഇവളെ വിശ്വസിക്കരുത്! പ്രതികാരചിന്തയില് നിന്നും എന്നെ പിന്തിരിപ്പിക്കാന് ഇവള് ശ്രമിച്ചേക്കും. അങ്ങനെയെങ്കില് ഏതു മോന്റെ മോളായാലും ശരി, എന്ത് വില കൊടുത്തും ഇവളെ ഒറ്റപ്പെടുത്തണം!<br />
<br />
"ക്ലാസിനു പുറത്തുന്ന് പഠിച്ചോണ്ടായിരിക്കും ഇങ്ങളെ കണക്കുകൂട്ടലൊക്കെ തെറ്റിപ്പോകുന്നത്, അല്ലേ..?<br />
<br />
അവളുടെ ചോദ്യമാണ്. ചോദ്യത്തിലുടനീളം പരിഹാസമാണെന്നു തിരിച്ചറിയാന് ഒരു നിമിഷം പോലും ചിന്തിക്കേണ്ടി വന്നില്ല.<br />
<br />
"ഇല്ലെടീ, ഇന്നേവരെ എന്റെ കണക്ക് കൂട്ടലുകളൊന്നും തെറ്റിയിട്ടില്ല. അഹമദാജിയുടെ മോനായി ജനിച്ചതും സാഹിബിന്റെ മോളെത്തന്നെ കെട്ടിയതും ചില കണക്ക് കൂട്ടലുകളുടെ ഭാഗമായിത്തന്നെയാണ്. എന്താ സംശയോണ്ടോ?"<br />
<br />
"ഒരു സംശയോല്യ. ഇങ്ങളെ സാഹിത്യോം തര്ക്കുത്തരോം കേട്ടാ കണക്കുമാഷല്ല പ്യൂണ് പോലും തല്ലിക്കൊന്നു പോകും. ഇന്നാള് മൂത്രിച്ചു കഴുകുമ്പോ ചൂടുവെള്ളം തട്ടി പൊള്ളിപ്പോയെന്നും പറഞ്ഞ് ന്റെ വല്യുപ്പാനെവരെ ചീത്ത ബിളിച്ചോനാ ഇങ്ങള്. എട്ടാം ക്ലാസിലെ സ്വഭാവല്ലേ ഇങ്ങളിപ്പളും കാണിക്കുന്നത്.."<br />
<br />
"അതുപിന്നെ പൊന്നുപോലെ സംരക്ഷിക്കുന്ന 'കൃഷ്ണമണി'കള്ക്ക് പൊള്ളലേറ്റാല് ഞാന് സഹിക്കുമോ!<br />
എടീ, ഈ മാഷ് ഒറ്റയൊരുത്തനാ എന്റെ എട്ടാംക്ലാസ് ജീവിതം കുട്ടിച്ചോറാക്കിയത്. ഇന്നും സ്കൂള് കാണുമ്പോ മുട്ട് വിറക്കുന്നത് അതുകൊണ്ടാ. എനിക്കയാളോട് കണക്ക് തീര്ത്തേ മതിയാകൂ.."<br />
<br />
"മുട്ടുകാല് ബെറക്കുന്നത് വാതത്തിന്റെ അസുഖം കൊണ്ടാവും. ഒറക്കത്തില് ഇങ്ങളെ കയ്യും കാലും വെറക്കുന്നത് കണക്ക് മാഷിനെ പെടിച്ചിട്ടല്ലല്ലോ? ആണോ?"<br />
<br />
"എടീ, കൊശവത്തീ, നിന്റെ വാപ്പാന്റെ അനുജനൊന്നുമല്ലല്ലോ ഈ ആന്റണി. പിന്നെന്തിനാ നീ അയാള്ക്ക് വേണ്ടി വക്കാലത്ത് പറയുന്നത്? നിന്നെ കെട്ടിയത് ഞാനാ. എന്നെ അനുസരിച്ചാ മതി. കേട്ടല്ലോ..?"<br />
<br />
കേട്ടു! ഞങ്ങള്ക്കിടയിലെ അസ്വാഭാവിക ശുണ്ഠിയും ശണ്ടയും കേട്ട് മോനവിടേക്ക് വന്നു. രണ്ടുപേരെയും മാറിമാറി നോക്കിയിട്ട് വാപ്പച്ചീ എന്താ പ്രശ്നമെന്ന് ചോദിച്ചു. ഞാന് മിണ്ടിയില്ല. ചോദ്യം ആവര്ത്തിക്കപ്പെട്ടു. ചുരിദാറിന്റെ ഷാള് കൊണ്ട് മൂക്ക് പിഴിഞ്ഞ് മോന്റെ ചോദ്യത്തിനുത്തരമായി അവള് പറഞ്ഞു.<br />
<br />
"വാപ്പച്ചിയെ പണ്ട് സ്കൂളീന്ന് മാഷ് തല്ലീന് പോലും. ഇപ്പൊ ആ മാഷേ കൊല്ലണോന്നും പറഞ്ഞു നടക്ക്വാ.."<br />
<br />
"വാപ്പച്ചിയെന്തിനാ സ്കൂളീ പോയത്. അതോണ്ടല്ലേ തല്ലു കൊണ്ടത്! ഞാനിസ്ക്കൂളിലൊന്നും പോണില്ലല്ലോ. വാപ്ച്ചിക്ക് എന്നെക്കണ്ട് പഠിച്ചൂടെ ..!"<br />
<br />
മോന്റെ ഗീര്വാണം കേട്ട് എനിക്ക് കലി കയറി. നിങ്ങളേത് ഹലാക്കിന്റെ സ്കൂളിലാ പഠിച്ചതെന്ന ഭാവത്തില് അവളെന്നെ പുച്ഛത്തോടെ നോക്കി. ആന്റണി നിന്റെ എളാപ്പയാണോ എന്ന് ചോദിച്ചതാണ് അവളെ ചൊടിപ്പിച്ചത്. ലോകത്ത് ഒരു കുട്ടിക്കും ഇനിമേല് ഒരു മാഷില്നിന്നും അടികിട്ടാതിരിക്കാനാ എന്റെ ശ്രമമെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള് അവള്ക്ക് സമാധാനമായി.<br />
<br />
"കുട്ടികള് ലോകത്തിന്റെ അനുഗ്രഹമാണ്. അവരില്ലെങ്കില് ഭൂമിയില് സൗന്ദര്യമില്ല. മനുഷ്യത്വമില്ലാത്ത മാഷന്മാര് കുട്ടികളെ പീഡിപ്പിക്കുമ്പോള് വാടിക്കരിയുന്നത് അവരുടെ സ്വപ്നങ്ങളാണ്. എട്ടാം ക്ലാസ്സില് വെച്ച് എട്ടുംപൊട്ടും തിരിയാത്ത എനിക്ക് പീഡനമേറ്റില്ലായിരുന്നുവെങ്കില് ഇന്ന് ഞാന് അമേരിക്കന് പ്രസിഡണ്ടായേനെ. എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളെ തല്ലിക്കെടുത്തിയ മാഷെ വെറുതെ വിടണോ! നീ തന്നെ പറ.."<br />
<br />
പ്രസിഡന്റിന്റെ ഭാര്യ ആവാത്തത്തിലുള്ള നിരാശയായിരിക്കാം, പെട്ടെന്നവളുടെ മുഖഭാവം മാറി! മൂക്ക് വിറച്ചു. കൈകള് കൂട്ടിത്തിരുമ്മി. കാര്യമായതെന്തോ തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ചത് പോലെ ചുവന്ന കണ്ണുകളാല് അവളെന്നെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി.<br />
<br />
"അയാളെ ബിടരുത്. ഞാനും മോനും കൂടെയുണ്ട്. എന്ത് ശിക്ഷയാ മൂപ്പര്ക്ക് കൊടുക്കണ്ടെതെന്ന് ഇങ്ങള് ധൈര്യമായി തീരുമാനിച്ചോ.."<br />
<br />
എനിക്ക് സന്തോഷമായി. പ്രതികാരത്തിന് ഒട്ടും മൂര്ച്ച കുറയരുത്. പതിമൂന്നാം വയസ്സില് എന്നെ തല്ലിക്കൊന്ന ആന്റണിമാഷെ പതിനഞ്ചു കൊല്ലങ്ങള്ക്ക് ശേഷം ദൈവം, ദുബായില് എന്റെ കണ്മുന്പില് കൊണ്ടിട്ടത് ചുമ്മാതല്ല! ആഹാ! ദൈവമായാല് ഇങ്ങനെവേണം. പ്രതികാരം ചെയ്യാന് പോലും കൂട്ടുനില്ക്കുന്ന ദൈവത്തെ ഞാന് മനസ്സില് സ്തുതിച്ചു. അവധി ദിവസമായ വെള്ളിയാഴ്ച ഞാന് മാഷിനെ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു. മാഷ് വരാമെന്നു ഉറപ്പും തന്നു.<br />
<br />
ജുമുഅഃ കഴിഞ്ഞയുടന് ഫോണില് മാഷുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ബസ്സ് ഇറങ്ങേണ്ട സ്ഥലവും മറ്റും അറിയിച്ച ശേഷം ഞങ്ങള് പദ്ധതികള് ഒന്നുകൂടി ആസൂത്രണം ചെയ്തു. അന്നെ ദിവസം വരേണ്ടിയിരുന്ന അതിഥികളെയെല്ലാം സ്ഥലത്തില്ലെന്നു പറഞ്ഞു നേരത്തെ ഒഴിവാക്കിയിരുന്നു. കണക്ക് മാഷോട് കഴിഞ്ഞകാല കണക്കുകള് തീര്ക്കുമ്പോള് മറ്റൊരാള് ആവശ്യമില്ല. ഏറെ കഴിയും മുന്പേ മാഷിന്റെ വിളി എത്തി. ഞാനും മോനും താഴെ പോയി മാഷെ സ്വീകരിച്ചു ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടുവന്നു.<br />
<br />
മാഷിപ്പോള് ഹാളിലെ സോഫയിലിരിക്കുകയാണ്. മോനോട് കുശലം പറയുന്നു. പൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്നു. ആരാണീ ആന്റണി എന്നറിയാന് ശ്രീമതി ഒന്നെത്തിനോക്കി. മോന്റെ കയ്യില് അവന്റെ സന്തത സഹചാരിയായ ഇരട്ടക്കുഴല് തോക്കുണ്ട്! അവന് ആന്റണി സാറിനെ കയ്യിലെടുത്തു കഴിഞ്ഞു.<br />
<br />
ഇനിയൊരു നിമിഷം പോലും പാഴാക്കരുത്! ഇതൊരു ചാന്സാണ്. പ്രതികാരം ചെയ്യാന് ഇതുപോലൊരവസരം ഇനി കിട്ടിക്കൊള്ളണമെന്നില്ല. എന്റെ ധമനികളില് ഒഴുകിനടക്കുന്നത് വിപ്ലവ വീര്യം കത്തിജ്ജ്വലിക്കുന്ന കണ്ണൂരിന്റെ രക്തമാണ്. അറുത്തും അരിഞ്ഞും അറപ്പ് മാറിയവരുടെ ഉളുപ്പില്ലായ്മയില് ഞാന് ഒന്നുകൂടി ഊര്ജ്ജസ്വലനായി.<br />
<br />
പതുക്കെ, എന്നാല് അതീവ ജാഗ്രതയോടെ അടുക്കളയില് ചെന്നു. ശ്രീമതി തയാറാക്കിയ വിഭവസമൃദ്ധമായ ഭക്ഷണം വിളമ്പിവെച്ച പാത്രങ്ങളോരോന്നും കൊണ്ടുവന്നു ഡൈനിംഗ് ടേബിളില് നിരത്തി. തലശ്ശേരി ബിരിയാണി. സലാഡ്. ചട്നി. ഫ്രൂട്സ്. കുടിക്കാന് ലൈം-ടീ. അങ്ങനെയങ്ങനെ പലതും..<br />
<br />
ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞു ഹാളില് ഞാനും മാഷും മാത്രമായപ്പോള് ഇതാണ് അവസരമെന്നെനിക്ക് തോന്നി. മെല്ലെ ഞാനത് പുറത്തേക്കെടുത്തു.<br />
പണ്ട് ചോദിക്കാന് ഭയപ്പെട്ട കുറെ ചോദ്യങ്ങള്! മാഷിന്റെ വിശേഷങ്ങള്. ദുബായില് എത്തിപ്പെട്ടത്..!<br />
<br />
എല്ലാം പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞപ്പോള് എന്തോ ഭാരമിരക്കിയത് പോലെ മാഷ് ദീര്ഘനിശ്വാസമിട്ടു. കേള്ക്കെണ്ടിയിരുന്നില്ല എന്ന് പോലും തോന്നിപ്പോകുന്ന സത്യങ്ങള്! ഒരാള്ക്കും ഈ ഗതി വരരുതേ എന്ന് പ്രാര്ഥിച്ചു പോകുന്ന നിമിഷങ്ങള്! കണക്കിലെ കളികള് ജീവിതത്തിന്റെ പച്ചിലകളെ കരിച്ചുകളയുമെന്ന് ഭയപ്പെടുത്തിയ ആന്റണിസാര് തന്നെയോ ഇതെന്നു ഞാന് അത്ഭുതപ്പെട്ടു! ഞങ്ങളുടെ ഹൃദ്യമായ സല്ക്കാരത്തില് മാഷ് അതിയായി സന്തോഷിച്ചു. വര്ഷങ്ങള്ക്കിപ്പുറം ശിഷ്യന് നല്കുന്ന സ്നേഹം കണ്ട് ആ കണ്ണുകള് നിറഞ്ഞു. ഇങ്ങനെയൊരു പ്രതികാരം ചെയ്യാന് അവസരം തന്ന പടച്ചോന് ഞാന് നന്ദി പറഞ്ഞു.<br />
<br />
മൂന്നര മണിക്കൂറിനു ശേഷം വൈകിട്ടത്തെ ചായ സല്ക്കാരവും കഴിഞ്ഞാണ് ആന്റണി സാറിനെ ഞങ്ങള് യാത്രയാക്കിയത്. മാഷ് പോയിക്കഴിഞ്ഞപ്പോള് മണിക്കൂറുകളോളം ഫ്ലാറ്റ് നിശബ്ദമായിരുന്നു. നാല് ചുവരുകള്ക്കപ്പുറത്തേക്കും ചൂഴ്ന്നു നില്ക്കുന്നതായിരുന്നുവല്ലോ ആന്റണിസാറിന്റെ ജീവിതം.<br />
<br />
ഞാനോര്ത്തത് നഷ്ട്ടപ്പെട്ടു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന പവിത്രമായ ഗുരു-ശിഷ്യ ബന്ധത്തെക്കുറിച്ചായിരുന്നു. നമുക്കെന്തറിയാം നമ്മുടെ ഗുരുനാഥന്മ്മാരെപ്പറ്റി! എന്താണ് ഗുരുവിനു നല്കേണ്ട അര്ത്ഥമെന്ന് ഞാന് സ്വയം ചോദിച്ചുവെങ്കിലും ഒരിക്കലും നിര്വ്വചിക്കാനാവാത്ത സത്യമാണതെന്നു മനസ്സിലായി.<br />
<br />
കാരണം, ഗുരുവിന്റെ വചനങ്ങളാണ് മനുഷ്യരാശിയുടെ ഉറവിടം. തമസ്സിന്റെ പുറംതോട് പൊട്ടിച്ച് അറിവിന്റെ അനന്തതയിലേക്ക് നമ്മെ നയിക്കുന്നത് നമ്മുടെ ഗുരുനാഥന്മാരാണ്. അജ്ഞാതമായ ഒരറയ്ക്കുള്ളില് കാലം ഒളിപ്പിച്ചു വെയ്ക്കുന്ന സുഗന്ധമാണ് ഓരോ അദ്ധ്യാപകനും. കാലമെത്ര കഴിഞ്ഞാലും 'നന്ദി' 'കടമ' തുടങ്ങിയ വാക്കുകളിലൊതുങ്ങാത്തൊരു വികാരവും സംവേദനങ്ങള്ക്കപ്പുറത്തെ ഭാഷയുമാണത്. അദ്ധ്യാപകന് പതറുമ്പോള് അടി തെറ്റി വീഴുന്നത് ശിഷ്യനാണ്. ജനിമൃതികളെ കൂട്ടിയിണക്കുന്ന കണ്ണികളാണ് ഗുരു-ശിഷ്യ ബന്ധം! അറിവുകള്ക്കപ്പുറം ഗുരുവെന്നത് അനുഭവമാണ്. ഗുരുവാണ് സത്യം. ഗുരു മാത്രമാണ് സത്യം..!</div>
<div align="justify">
</div>
<div align="justify">
</div>
<br />
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~<br />
@@<br />
രണ്ടാഴ്ച മുന്പത്തെ ഒരു പകല് ദുബായില്വെച്ച് ഡ്യൂട്ടിക്കിടയിലാണ് യാദ്രിശ്ചികമായി ആന്റണിസാറിനെ കണ്ടുമുട്ടിയത്. എട്ടാം ക്ലാസ്സില് പഠിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കെ മാഷ് പോയത് ബംഗ്ലൂരില് ജോലികിട്ടിയിട്ടായിരുന്നുവത്രേ.<br />
അവിടെ തുടരുന്നതിനിടയില് ഒരു ആക്സിഡന്റില്പെട്ട് ഭാര്യയും മോളും മരണപ്പെട്ടു. പിന്നീടിങ്ങോട്ടു അനേകം ദുരന്തങ്ങള് ! നീണ്ട 15 വര്ഷങ്ങള്ക്കുശേഷം മാഷിനെകാണുമ്പോള് ആളാകെ മാറിയിരുന്നു!<br />
<br />
പാവം സാര് ! ഓരോന്നും പറയുമ്പോള് കണ്ണ് നിറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഞാന് ആശ്വസിപ്പിച്ചു. ഇനി ആന്റണിസാര് എന്ന 'ഉത്തമ സാധാരണ ഗുരുനാഥന്' ഞങ്ങളുണ്ട്. ഞങ്ങളെന്നും സാറിനൊപ്പമുണ്ടാകും.<br />
<br />
(ഗുരുവേ സ്വസ്തി!)<br />
<br />
**</div>
K@nn(())raan*خلي وليhttp://www.blogger.com/profile/02634723146766630939noreply@blogger.com212tag:blogger.com,1999:blog-8221781140909967929.post-86356928701292616812010-12-18T12:00:00.001+04:002013-07-11T13:37:53.924+04:00കുശ്മാണ്ടിത്തള്ളയും പിന്നെയൊരു ഹയവാനും..!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="justify">
എന്നെ അടിമുടി നോക്കിക്കൊണ്ടും എന്റെ അനാട്ടമിയില് സംശയം പ്രകടിപ്പിച്ചു കൊണ്ടും ആ തടിച്ചിത്തള്ള തന്റെ മുഖത്തെ Expiry Date കഴിയാറായ പുരികമുയര്ത്തി പുച്ഛത്തോടെ ലത്തീഫിനോട് ചോദിച്ചു.<br />
<br />
"മിന് ഹാദാ ഹയവാന്..?"<br />
<br />
ദുബായിലെത്തിയിട്ടു ഒരു വര്ഷം പൂര്ത്തിയാവാത്തതിനാലും അറബിസാഹിത്യം ഒട്ടും വശമില്ലാത്തതിനാലും "ആരാണീ വരത്തന്?" എന്ന തള്ളയുടെ ചോദ്യം കേട്ട് എന്റെ രക്താണുക്കള് അക്രമാസക്തരായില്ല. അഥവാ അങ്ങനെ സംഭവിച്ചുരുന്നുവെങ്കില് ആ കൂറ്റന് തള്ളയുടെ പള്ളകീറി തലച്ചോറും തള്ള കഴിച്ച നെയ്ച്ചോറും ഞാന് പുറത്തെടുക്കുമായിരുന്നു!<br />
<br />
തള്ളയുടെ ചോദ്യത്തിനുത്തരമായി ലത്തീഫ് പറഞ്ഞു.<br />
<br />
"ഇവനാണവന്. നല്ലവന്. മാന്യന്. പത്ത് ദിവസം എനിക്ക് പകരമായി ഇവന് നില്ക്കും.."<br />
<br />
തള്ള വീണ്ടും എന്നെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി. കണ്ണും കാതും മൂടുന്ന തലമുടി. തലയില് കൌബോയ് ക്യാപ്പ്. ചുണ്ടിനു മീതെ കുത്തിവരച്ചത് പോലുള്ള മീശ. ശരിക്കും ഒരു തെമ്മാടിലുക്ക്. 'നീ ആരെടീ അറബിത്തള്ളേ..' എന്ന ഭാവത്തില് നില്ക്കുന്ന എന്നെ ചൂണ്ടി ആ സ്ത്രീ ലത്തീഫിനോട് ദേഷ്യപ്പെട്ടു.<br />
<br />
"ഇവന് മാന്യനോ! കണ്ടിട്ടൊരു കള്ളലക്ഷണമുണ്ട്. ഇവനെ നിര്ത്തിയിട്ടു തല്ക്കാലം നീ നാട്ടിപ്പോകണ്ടാ. വേറെ ആളെ കൊണ്ട് വാ.."<br />
<br />
തള്ള വീട്ടിനുള്ളിലേക്ക് തിരിച്ചുനടക്കാനൊരുങ്ങിയപ്പോള് ലത്തീഫ് വീണ്ടും വിനീത വിധേയനായി.<br />
<br />
"മാമാ, ഇവന് സാധുവാണ്. എന്റെ ബന്ധുവാണ്. രണ്ടു മാസമായി ജോലിയില്ലാതെ കഷ്ട്ടപ്പെടുകയാണ്. പത്ത് ദിവസത്തെ ശമ്പളം കിട്ടിയിട്ട് വേണം നാട്ടിലയക്കാന്. അല്ലെങ്കില് ഇവന്റെ കുടുംബം പട്ടിണിയിലാകും. പ്ലീസ് മാമാ..!"<br />
<br />
അരമണിക്കൂര് മുന്പ് മാത്രം പരിചയപ്പെട്ട ലത്തീഫിന്റെ വാക്കുകള് കേട്ട് അക്ഷരാര്ത്ഥത്തില് ഞാന് വാ പൊളിച്ചു പോയി! എന്തസംബന്ധമാണിയാള് പറയുന്നത്. ഈ അറബിച്ചി കനിഞ്ഞില്ലെങ്കില് അഹമദാജിയുടെ കുടുംബം പട്ടിണിയിലാകുമെന്ന്! ഇയാളെ കൊന്നിട്ട് മതി ഇനിയത്തെ ജീവിതം.<br />
<br />
എടാ ലത്തീഫേ.. നായിന്റെ മോനെ, നിങ്ങള്ക്ക് എന്നെക്കുറിച്ചെന്തറിയാമെടാ പന്നീ. ഞാന് അഹമദാജിയുടെ മോനാണ്. സമ്പന്നതയുടെ മടിത്തട്ടില് പിറന്നവന്. കയ്യിലിരിപ്പിന്റെ ഗുണം കൊണ്ട് ദുബായിലേക്ക് വലിച്ചെറിയപ്പെട്ടവന്. പത്ത് ദിവസത്തെ ശമ്പളം കിട്ടിയില്ലേല് കുടുംബം പട്ടിണിയിലാകുമെന്ന് പറഞ്ഞ നിങ്ങള്ക്ക് ഞാന് കാണിച്ചു തരാമെടാ നാറീ.<br />
<br />
ലത്തീഫിനെയും അയാളെ പരിചയപ്പെടുത്തിത്തന്ന ഉസ്മാന് കുട്ടിയെയും വെടിവെച്ചു കൊല്ലുന്ന രംഗം ഞാന് മനസ്സില് കണ്ടു. ലത്തീഫിന്റെ വാക്കുകളില് അലിവ് തോന്നിയ തടിച്ചി ഗര്വ്വോടെയും ഗൌരവത്തോടെയും ഉത്തരവിട്ടു.<br />
<br />
"നിന്നോളൂ. പക്ഷെ ഉപാധികളുണ്ട്. തലയില് കുറ്റിമുടി മതി. വീട്ടിലെ ജോലിക്കാരികളോട്ട് മിണ്ടിപ്പോകരുത്. കേട്ടല്ലോ.."<br />
<br />
"അയ്യോ മാമാ, ഇവന് അത്തരക്കാരനല്ല. സ്വന്തം പെങ്ങമ്മാരുടെ മുഖത്ത് പോലും നോക്കാത്തോനാ. എന്നെ വിശ്വസിക്കും പോലെ മാമാക്ക് ഇവനേം വിശ്വസിക്കാം. അല്യൗം, ബുക്രാ. ബാദു ബുക്റ. പിന്നേം ബാദു ബുക്റ. പത്ത് ദിവസം പെട്ടെന്ന് തീരും. ഇവന്റെ തല ഇപ്പത്തന്നെ ശെരിയാക്കിത്തരാം. മാഫീ മുഷ്ക്കില്.."<br />
<br />
ഞാന് പല്ലിറുമ്മിക്കൊണ്ട് ലത്തീഫിന്റെ അണ്ടര് വേള്ഡ് നോക്കി. അവന്റെ അണ്ടിത്തോട്ടവും സത്യവാങ്മൂലവും ചുട്ട് കരിച്ചാലോ എന്നാലോചിക്കുന്നതിനിടയില് ഒരശരീരി മുഴങ്ങി.<br />
<br />
'വേണ്ടാ. ഒന്നും ചെയ്യണ്ടാ. ഇത് കണ്ണൂരല്ല. ഇവിടുത്തെ ജയിലില് വല്യുമ്മാന്റെ പുതപ്പ് പോലെ പഴകി ദ്രവിച്ച കുബ്ബൂസാണ് ഭക്ഷണം. തല്ക്കാലം താനൊന്നടങ്ങൂ..'<br />
<br />
ലത്തീഫ് എന്നെയും കൂട്ടി ഗെയ്റ്റിനു പുറത്തിറങ്ങിയതും ഞാനയാളോട് തട്ടിക്കയറി.<br />
<br />
"നിങ്ങക്കെന്തറിയാം എന്നെക്കുറിച്ച്! ഒരുപകാരം ചെയ്യാമെന്ന് വെച്ചപ്പോ പരിഹസിക്കുന്നോ? ഉസ്മാന്ക്ക നിങ്ങളെപ്പറ്റി പറഞ്ഞോണ്ടാ ഞാനിവിടെ വന്നത്. അല്ലാതെ വീട്ടിലേക്കു അരി വാങ്ങാനുള്ള കാശിനു വേണ്ടീറ്റല്ല. എനിക്ക് മനസ്സില്ല നിങ്ങളെ സഹായിക്കാന്. ഞാന് പോന്നു.."<br />
<br />
"ചൂടാവല്ല ഭായീ. ഞാന് പറയുന്നതൊന്നു കേള്ക്ക്..."<br />
<br />
"ഒരു പുല്ലും എനിക്ക് കേള്ക്കണ്ടാ. കാര്യം കാണാന് ആ തള്ളേടെ കാലുപിടിക്കുന്ന നിങ്ങളൊരു മനുഷ്യനാണോ? പത്ത് ദിവസം നാട്ടിപ്പോയി സുഖിക്കാന്വേണ്ടി എന്റെ കുടുംബത്തെ നിങ്ങള് ദരിദ്രവാസിയാക്കി. ഞാനാരാന്നറിയോ? ഇഷ്ട്ടം പോലെ കാശുള്ള വീട്ടിന്നു വരുന്ന എന്നെ ഈ യക്ഷീടെ ഡ്രൈവറായി നില്ക്കാനൊന്നും കിട്ടില്ല. നിങ്ങള്പോയി വേറാളെ നോക്ക്.."<br />
<br />
ചവിട്ടിത്തുള്ളി പോകാനൊരുങ്ങിയ എന്റെ കൈകള് മുറുകെ പിടിച്ചു കൊണ്ട് ലത്തീഫ്ക്ക കരയുംപോലെ പറഞ്ഞു.<br />
<br />
"ഞാന് പോകുന്നത് സുഖിക്കാനല്ല ഭായീ. ഉമ്മാനെ ഓപറേഷന് വേണ്ടി അഡ്മിറ്റാക്കാനാണ്. കഴിഞ്ഞ കുറേ വര്ഷമായി അവര്ക്ക് സുഖമില്ല. ഇനിയെങ്കിലും ഓപറേഷന് നടത്തണം. ഉമ്മാക്ക് എന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചു പോയാല് പിന്നെ അതൊരു തീരാ ശാപമായിരിക്കും. ഞാന് കാലു പിടിക്കാം. താനിവിടെ നില്ക്കണം. പ്ലീസ്!"<br />
<br />
ഒരു നിമിഷം! ഇടനെഞ്ചിലെവിടെയോ ഒരു കൊള്ളിയാന് മിന്നി.<br />
<br />
ഉമ്മ! ഒരായിരം വാക്കുകള് ഒരുമിച്ചു ചേര്ത്താലും ഒന്നിനോടും പകരം നില്ക്കാത്ത രണ്ടക്ഷരങ്ങള്. അടിവയറ്റിനുള്ളില് കൈ-കാലിട്ടടിക്കുമ്പൊഴും അന്തരാത്മാവില് മാതൃത്വത്തിന്റെ അനുഭൂതി നുകരുന്ന അതുല്യ പ്രതിഭാസം. ഞരമ്പുകള്ക്കിടയില് നിന്നും നോവിന്റെ കിരണങ്ങളുയരുമ്പോള് 'ഇതെന്റെ സ്വന്തം രക്തമെന്ന്' അഭിമാനം കൊള്ളുന്ന സൂര്യതേജസ്. ഗര്ഭപാത്രത്തിനകത്തും പുറത്തും യാതൊരു പോറലുമേല്പ്പിക്കാതെ അതിസൂക്ഷ്മ-നിരീക്ഷണം നടത്തുന്ന വാല്സല്യവാരിധി. എത്ര പറഞ്ഞാലും പാടിയാലും, വരച്ചാലും കുറിച്ചാലും തീരാത്ത മഹാകാവ്യം..!<br />
<br />
എന്റെ കണ്ണുകള് ഈറനണിഞ്ഞു. ഇയാളെ സഹായിക്കാന് വേണ്ടിയായിരിക്കണം പടച്ചോന് തിടുക്കപ്പെട്ടെനിക്ക് ഡ്രൈവിംഗ് ലൈസെന്സ് ശെരിപ്പെടുത്തിത്തന്നത്. മദ്ധ്യവയസ്ക്കനായ ഇയാളുടെയും കൌമാരക്കാരനായ എന്റെയും ഉമ്മ, 'മാതൃത്വം' എന്ന മഹനീയ പദങ്ങളാല് കൂട്ടിച്ചേര്ക്കപ്പെട്ടതാണ്. ഞാന് സമ്മതിച്ചു. അയാള്ക്കൊപ്പം ഒരു അറവുമൃഗത്തെപ്പോലെ ബാര്ബര് ഷോപ്പില് ചെന്ന് കഴുത്ത് നീട്ടിക്കൊടുത്തു.<br />
<br />
വര്ഷങ്ങളായി ഹെയറോയിലും ഹെയര്ക്ക്രീമും ഉപയോഗിച്ച് വളര്ത്തിവലുതാക്കി ഒതുക്കിനിര്ത്തിയ എന്റെ തലമുടികള് ഓരോന്നായി നിലംപതിക്കുമ്പോള് ഭൂമി പ്രകമ്പനം കൊണ്ടു! കണ്ണാടിയില് എന്റെ മുഖം കണ്ട് ഇത് ഞാന് തന്നെയല്ലേ എന്ന് സംശയിക്കുകയും ഇനിയെനിക്ക് തലോടാന് മുടിയെവിടെ എന്ന് സങ്കടപ്പെടുകയും ചെയ്തു. കുട്ടികളെ കൊണ്ടുവിടേണ്ട സ്ക്കൂളും മാമാക്ക് പോകേണ്ട സ്ഥലങ്ങളും മാര്ക്കെറ്റും കാണിച്ച ശേഷം രാത്രി ലത്തീഫ്ക്ക നാട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു.<br />
<br />
പിറ്റേന്ന് മുതല് ഡ്യൂട്ടി തുടങ്ങി. ഒരിക്കലും പൊരുത്തപ്പെടാത്ത ഒരു കൃത്യത്തിലേക്കുള്ള ചുവടു മാറ്റമായിരുന്നു അത്.<br />
പുലര്ച്ചെ എഴുന്നേറ്റു കാറുകള് കഴുകണം. ഒന്നും രണ്ടുമല്ല, അഞ്ചെണ്ണം! അത് കഴിഞ്ഞു കുളി. പിന്നെ കുട്ടികളെ സ്കൂളില് കൊണ്ടു വിടണം. തിരിച്ചുവന്നാല് ചീസും ജാമും പുരട്ടിയ നാല് റൊട്ടിക്കഷ്ണം ബ്രേക്ക്ഫാസ്റ്റായി കിട്ടും. അതിനുശേഷം കോമ്പൌണ്ട് തൂത്തുവാരണം. മുറ്റം വെള്ളമൊഴിച്ചു കഴുകണം. ഉച്ചക്ക് കുട്ടികളെ തിരിച്ചെടുക്കണം. മസാല ചേര്ക്കാത്ത കറിയോടൊപ്പം കിട്ടുന്ന വൈറ്റ്റൈസും ചിലപ്പോള് മജ്ബൂസും കഴിച്ച് കുറച്ചുറങ്ങും. വൈകിട്ട് മാമാനെയും കൂട്ടി സവാരി-ഗിരിഗിരി!<br />
<br />
ആദ്യദിവസം തന്നെ കുട്ടികളെന്റെ കൂട്ടുകാരായി. സ്ക്കൂളില് ചുമ്മാ വിടുന്നതിനു പകരം ഇരുതോളിലും ബാഗുകള് തൂക്കി, അവരുടെ കൈകള് പിടിച്ചു ക്ലാസ്സുമുറി വരെ കൊണ്ടാക്കും. കുട്ടികള് പറഞ്ഞുകേട്ട് തള്ളയും തന്തയും എന്നെ ഇഷ്ട്ടപ്പെടാന് തുടങ്ങി. സ്നേഹം മൂത്ത് മാമ എന്നെയും കൊണ്ടു ഒളിച്ചോടുമോ എന്ന് ഭയപ്പെടുകയും അങ്ങനെ ഉണ്ടായാല് നാട്ടിലേക്ക് പോകാതെ അമേരിക്കയിലോ ആഫ്രിക്കയിലോ പോയി തള്ളയോടൊപ്പം സുഖജീവിതം നയിച്ചാല് മതിയെന്ന് തീരുമാനിക്കുകയും ചെയ്തുറങ്ങിയതിന്റെ പിറ്റേന്ന് അതിശക്തമായ ബഹളം കേട്ടാണ് ഞാനുണര്ന്നത്.<br />
<br />
ഡോര് തുറന്നു പുറത്തു വന്നപ്പോള് കത്തുന്ന നോട്ടവുമായി അറബിപ്പട! ഇവരെന്താ അറബ് മഹാസമ്മേളനം നടത്തുന്നോ എന്ന് ചിന്തിക്കുന്നതിനിടയില് ആദ്യതെറി പൊട്ടിച്ചത് തന്തയാണ്. പിന്നെ മക്കള്. അത് കെട്ടടങ്ങും മുന്പേ തള്ളയുമെത്തി.<br />
<br />
"ഒറ്റ വണ്ടി പോലും കഴുകീട്ടില്ല. കുട്ടികള്ക്ക് സ്ക്കൂളില് പോകാന് സമയായിട്ടും കിടന്നുറങ്ങുന്നോ ഹയവാന്! അന്നേ പറഞ്ഞതാ ഈ ഹമുക്കിനെ വേണ്ടാന്ന്.."<br />
<br />
മൈ ഗോഡ്.. ഞാന് ഉറങ്ങിപ്പോയതല്ല; ഈ പുരൈട്ച്ചിത്തലൈവിയുമായി ഉലകം ചുറ്റിയതായിരുന്നു!<br />
പെട്ടെന്ന് മുഖം കഴുകി പാന്റ്സും വലിച്ചുകേറ്റി കുട്ടികളെയും കൊണ്ടോടി. തിരിച്ചുവന്നു പതിവുപണി ചെയ്യുന്നതിനിടയില് തള്ള എന്നെ വിളിപ്പിച്ചു. രാവിലെ കിട്ടിയതിന്റെ ബാക്കി തരാനായിരിക്കും. അങ്ങനെയെങ്കില് തള്ളയെ തല്ലിക്കൊന്ന് ഇന്നത്തോടെ ഈ പരിപാടി നിര്ത്തണം. സ്വന്തം വീട്ടിലെ ചെടികള്ക്ക് വെള്ളമൊഴിക്കാനോ വീട്ടിലെ സുമോ കഴുകാനോ ഇന്നേവരെ എന്റാവശ്യം ഉണ്ടായിട്ടില്ല. ഇവിടെ, ഈ അവസ്ഥയില് വാപ്പയോ ഉമ്മയോ ബന്ധുക്കളോ എന്നെക്കണ്ടാല് അവര് ഹൃദയംപൊട്ടി മരിച്ചേക്കും! ചെടിവെട്ടുന്ന വലിയ കത്രികയും കയ്യില് പിടിച്ചു ഞാന് തലൈവിയുടെ മുന്നിലെത്തി. ഇനി എന്തും സംഭവിക്കാം!<br />
<br />
'കം വിത്ത് മി..' എന്നും പറഞ്ഞ് തള്ള എന്നെയും കൂട്ടി വീടിന്റെ പിറകുവശത്തുള്ള അടച്ചിട്ട ഷെഡിനു മുന്നിലെത്തി. എനിക്ക് മനസ്സിലായി. ഈ കിളവിത്തള്ള സുന്ദരനും സുമുഖനുമായ എന്നെ പീഡിപ്പിക്കാനുള്ള പുറപ്പാടിലാണ്! ഞാന് ഞെട്ടുകയും അതേ അളവില് ലജ്ജിക്കുകയും ചെയ്തു. ഓടണോ അതോ അനുഭവിക്കണോ എന്ന് ആലോചിക്കുന്നതിനിടയില് കിളവി ശബ്ദമുയര്ത്തി.<br />
<br />
"<strong>ഓപ്പണ് ദി ഡോര് യാ ഹയവാന്</strong>.."<br />
<br />
വിറയലോടെ, എന്നാല് രണ്ടും കല്പ്പിച്ചു ഞാന് ഷെഡ്ന്റെ ഗേറ്റ് തുറന്നു. അതിനകത്തുള്ള BMW കാര് ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചു തള്ള പറഞ്ഞു. "ബ്രിംഗ് ദാറ്റ് ഔട്ട് സൈഡ് ആന്ഡ് ക്ലീന്. ടുമോറോ വീ യൂസ് ദിസ് കാര്. ഓക്കേ?"<br />
<br />
ഹാവൂ., രക്ഷപ്പെട്ടു. ഞാനാകെ പേടിച്ചുപോയിരുന്നല്ലോ! മറുപടി ഒരലര്ച്ചയായിരുന്നു. "ഓക്കേ"<br />
<br />
അടുക്കളയില് പാത്രം കഴുകുന്ന സ്റ്റീല്വൂള് ഉപയോഗിച്ചായിരുന്നു തള്ളയുടെ BMW കഴുകിയത്. ദിവസങ്ങളായി വെള്ളം കാണാത്ത ആ കാര് കൂടുതല് വൃത്തിയാകാന് വേണ്ടിയാണ് അങ്ങനെ ചെയ്തതെങ്കിലും വെളുക്കാന് തേച്ചത് പാണ്ടായി! വെളുത്ത കാറിന്റെ ബോഡിക്ക് ചുറ്റും അനേകം കറുത്ത പാടുകള്! പോരേ പൂരം... തള്ള പറഞ്ഞ തെറികള് കേട്ട് ഞാന് ഞെട്ടിയില്ല. കാരണം അപ്പോഴേക്കും അറബിത്തെറികള് എനിക്ക് ശീലമായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നുവല്ലോ.<br />
<br />
എത്ര കഴുകി വൃത്തിയാക്കിയാലും മുറ്റമോ ഗാര്ഡനോ വൃത്തിയാകില്ല. ഒരുഭാഗം വൃത്തിയാക്കി വരുമ്പോഴേക്കും മറുഭാഗം കിളവിയുടെ കോഴികളും താറാവുകളും വൃത്തികേടാക്കി വെച്ചിരിക്കും. മതിലിനരികെയുള്ള യൂക്കാലിപ്സ് മരത്തില് നിന്നുള്ള ഇലകള് വീണും മുറ്റം അലങ്കോലമാകും. ആലോചിച്ചപ്പോള് ഒരു ബുദ്ധി തോന്നി. ഇലകള് കൂട്ടിയിട്ട് തീ കൊടുക്കുക. വീട്ടില് സരോജിനിയേച്ചി അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നത് കണ്ടിട്ടുണ്ട്. പിന്നെ അമാന്തിച്ചില്ല. അന്ന് വൈകിട്ട് ചപ്പു-ചവറുകള് വാരിക്കൂട്ടി തീയിട്ടു. അരികില് വലിയൊരു കമ്പുമായി ഞാന് നിലയുറപ്പിച്ചു.<br />
<br />
തീ ആളിപ്പടര്ന്നു. ഹായ് എത്ര മനോഹരമായ അഗ്നിജ്വാലകള്! നമ്മുടെ നാട്ടിലെ തീയോന്നും ഒരു തീയല്ല. അറബ്നാട്ടിലെ തീയാണ് തീ! തീയുടെയും പുകയുടെയും ആലിംഗനങ്ങള് ആസ്വദിക്കേ മതിലിനപ്പുറത്തെ അറബിവീട്ടില് നിന്നും നിലവിളികേട്ട് ഞാനങ്ങോട്ടു നോക്കി. എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലായില്ല. അതേ നിമിഷം തന്നെ തള്ളയും പരിവാരങ്ങളും ഓടിവന്നു 'തീ' 'തീ' എന്നു പറഞ്ഞു ബഹളം വെക്കാന് തുടങ്ങി. അതിഭയാനമായ കാഴ്ച. അയല്വാസികളായ അറബികളും മറ്റും ചേര്ന്ന് തീ അണക്കുമ്പോള് 'ഒരു തീ പോലും സഹിക്കാന് പറ്റാത്ത വര്ഗ്ഗമെന്നു' മനസ്സിലോര്ത്ത് മാറിനിന്ന എന്നെച്ചുണ്ടി തള്ള പൂരപ്പാട്ട് പുറപ്പെടുവിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ആകെമൊത്തം കത്തിക്കരിഞ്ഞത് ആ മരത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗം മാത്രമാണല്ലോ എന്ന നിരാശയിലായിരുന്നു ഞാനപ്പോള്!<br />
<br />
എന്റെ കഠിനാദ്ധ്വാനത്തെ ഒട്ടും വിലകല്പ്പിക്കാത്ത കോഴിക്കൂട്ടത്തെ ഓടിക്കാന് വേണ്ടി ഞാനെറിഞ്ഞ കല്ല് കൊണ്ടതു താറാവിനായിരുന്നു. അത് ചത്തു! ആരും കാണാതെ സഞ്ചിയില് തൂക്കി റോഡിനു മറുഭാഗമുള്ള കുപ്പത്തൊട്ടിയില് കൊണ്ടിട്ടു.<br />
ഇനിയും ഇവിടെ നിന്നാല് കൊലക്കുറ്റത്തിനു ജയിലില് പോകേണ്ടി വരും. ലത്തീഫ്ക്ക വരാന് രണ്ടു ദിവസം കൂടി കഴിയണം. പടച്ചോനെ, ഒരു വഴി നീ കാട്ടിത്തരൂ!<br />
<br />
രാത്രി തള്ളയും തന്തയും ഔട്ട്ഹൌസില് എന്റെ റൂമിനു പുറത്തു വന്നു വിളിച്ചപ്പോള്, അവരുടെ പതിവില്ലാത്ത ഈ വരവ് എനിക്കുള്ള കൊലക്കയറാണെന്നു ഞാനുറപ്പിച്ചു! ഞാനെന്റെ ഉമ്മയെയും ഞാന് സഹായിച്ച ലത്തീഫ്ക്കാന്റെ ഉമ്മയെയും മനസ്സിലോര്ത്തു. ചത്തുപോയ ഒരു താറാവിന് പകരം മൂന്നെണ്ണത്തിനെ പാര്സലായി കൊടുത്തയക്കാന് വാപ്പയോടു ഇപ്പോള്തന്നെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞാലോ എന്നാലോചിച്ചു! ഒരു കുറ്റവാളിയെ പോലെ ഞാന് പുറത്തിറങ്ങി. വിറയലോടെ സലാം പറഞ്ഞെങ്കിലും ഭയം നിമിത്തം ചില വാക്കുകള് തൊണ്ടയില് കുരുങ്ങിക്കിടന്നു. സലാം മടക്കിക്കൊണ്ടു മാമ പറഞ്ഞു.<br />
<br />
"യാ റയ്യാല്, നീ പോകരുത്. നിന്നെ എല്ലാവര്ക്കും വലിയ ഇഷ്ട്ടായി. നീ ഇവിടെത്തന്നെ നില്ക്കണം. ലത്തീഫ് വന്നാല് നീ പോകുമെന്നറിഞ്ഞ് കുട്ടികള് സങ്കടത്തിലാണ്. ലത്തീഫിനേക്കാള് കൂടുതല് ശമ്പളം തരാം. എന്താ?"<br />
<br />
അപ്പോഴാണ് എനിക്ക് ശ്വാസം നേരെ വീണത്. ഇത് കൊലക്കയറല്ലെങ്കിലും കഴുത്തിന് നേരെ നീളുന്ന സ്വര്ണ്ണച്ചരടാണ്. പക്ഷെ നില്ക്കില്ലാന്നു പറഞ്ഞാല് പുലിവാലാകും. ഇവരെ പിണക്കിയാല് കൊല്ലപ്പെട്ട താറാവ് പ്രേതമായി വരും! അതുകൊണ്ട് ഒറ്റവാക്കില് ഉത്തരം ഒതുക്കി.<br />
<br />
"ഓക്കേ"<br />
<br />
അവര്ക്ക് സന്തോഷമായി. നൂറുദിര്ഹംസിന്റെ രണ്ടു ചുവന്ന നോട്ടുകള് കയ്യിലെല്പ്പിച്ചു അവര് 'ശുക്റന്' പറഞ്ഞു തിരിച്ചു പോയയുടന് ഞാനെന്റെ ബാഗെടുത്തു റെഡിയാക്കി വെച്ചു. പിറ്റേന്ന് അതിരാവിലെ, ആരും എഴുന്നേല്ക്കാത്ത ആ അനുഗ്രഹീത വെള്ളിയാഴ്ച ദിനത്തില് ഞാനാ വീട്ടില് നിന്നും മുങ്ങാംകുഴിയിട്ടു!<br />
<br />
**</div>
</div>
K@nn(())raan*خلي وليhttp://www.blogger.com/profile/02634723146766630939noreply@blogger.com195tag:blogger.com,1999:blog-8221781140909967929.post-50191844088655541512010-10-16T18:52:00.001+04:002013-07-11T13:38:34.974+04:00കോസ്റ്റ് കട്ടിങ്ങ്; അഥവാ മുടി വെട്ട്.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="justify">
പതിവിലേറെ ഗൗരവത്തിലാണ് സ്റ്റാഫ് മീറ്റിങ്ങില് യുവതുര്ക്കി സംസാരിച്ചു തുടങ്ങിയത്. ലോകം ഫിനാന്ഷ്യല് ക്രൈസസിന്റെ പിടിയിലാണെന്നും അമേരിക്ക പോലുള്ള സമ്പന്ന രാഷ്ട്രങ്ങളിലെ വന്കിട കമ്പനികള് പലതും അടച്ചു പൂട്ടലിന്റെ ഭീഷണിയിലാണെന്നും പറയുമ്പോള് മൗനമായി അദ്ദേഹം ഞങ്ങളോടാവശ്യപ്പെട്ടത് "ഞാന് തീറ്റിപ്പോറ്റുന്ന പണ്ടാരക്കാലന്മാരേ, എന്റെ കമ്പനിയുടെ പരിപ്പെടുത്ത് ഈ ദരിദ്രവാസിയുടെ കഞ്ഞികുടി മുട്ടിക്കല്ലേ" എന്നായിരുന്നു. ഇത്തരം പ്രതിസന്ധികളെ അതിജീവിക്കാന് പ്രൊഡക്ഷന് കോസ്റ്റ് കുറയ്ക്കണമെന്നും അതാത് ഡിപ്പാര്ട്ട്മെന്റിലുള്ളവര് ഇക്കാര്യം പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിക്കണമെന്നും തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ചു മീറ്റിങ്ങ് ഫിനിഷ് ചെയ്തെങ്കിലും ഓഫീസില് നിന്നിറങ്ങി ഷാര്ജയിലെത്തുംവരെ ഞാന് ചിന്തിച്ചത് ലോകം നേരിടുന്ന സാമ്പത്തിക ദുരന്തത്തെക്കുറിച്ചായിരുന്നു.<br />
<br />
സമ്പന്നമായൊരു സംസ്കൃതിയുടെ നേരവകാശികളായ ഒരു ജനസമൂഹമെന്ന നിലക്ക് മനുഷ്യനകപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന പുത്തന് വ്യവസ്ഥിതിയുടെ ഘടനയും അതിന്റെ നൂറു നൂറായിരം കുരുക്കുകളും കണ്ണൂരാന്റെ തലയ്ക്കുള്ളില് വെണ്ണീറായ് വെന്തുരുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഒരു വശത്ത് ആഗോളവല്ക്കരണത്തിന്റെ വന് ചുഴികളും നാള്ക്കുനാള് അലിഞ്ഞലിഞ്ഞില്ലാതാവുന്ന സാംസ്കാരിക-രാഷ്ട്രീയ-സാമ്പത്തിക സ്വാതന്ത്ര്യങ്ങളും! മറുവശത്ത് മനുഷ്യന്റെ ആര്ത്തികളും അത്യാഗ്രഹങ്ങളും വൈറസുകള് പോലെ പെരുകുമ്പോള് വായ പിളര്ന്നെത്തുന്ന മാന്ദ്യങ്ങള്..!<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ ആഗ്രഹത്തിനുള്ളത് ഭൂമിയിലുണ്ടെന്നും അത്യാഗ്രഹത്തിനത് മതിയാവില്ലെന്നും പറഞ്ഞ ഗാന്ധിജിയെ ഞാനോര്ത്തു. ക്രൂരതയുടെ നഖക്ഷതങ്ങളാല് പിടഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഭൂമി ദേവിയോടെനിക്ക് സങ്കടം തോന്നി. ഭൂലോകത്തും ബൂലോകത്തുമുള്ള സര്വ്വമാന സില്ബന്ധികള്ക്കും വേണ്ടി ഞാന് ദേവിയോട് മാപ്പ് ചോദിച്ചു.<br />
<br />
അമ്മേ.. വസുന്ധരേ, ഞങ്ങളോട് പൊറുക്കുക! 'അവനിയിലുന്നതനായ മനുഷ്യന്'ന്റെ ആര്ത്തിയും വ്യാമോഹവും അമ്മയെ മാനഭംഗപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. അവിടുത്തെ ഫലഭൂയിഷ്ട്ടമായ മാറിടത്തിലെ സമൃദ്ധികളെ നശിപ്പിച്ചും ഇവിടം 'സ്വര്ഗ്ഗം'പണിയാന് മല്സരിച്ചും അമ്മയെ ഞങ്ങള് മാനസികമായും ശാരീരികമായും പീഡിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. കടലിന്നഗാധതയിലേക്ക് അമ്മ ആണ്ടുപോവുകയാണെന്ന് ഭൌമശാസ്ത്രഞ്ജര് ആണ്ടുകള് തോറും ഞങ്ങളെ ഓര്മ്മപ്പെടുത്തുമ്പൊഴും അഹങ്കാരത്തോടെ എല്ലാം കല്ലിവല്ലിയായി തള്ളിക്കളയുന്ന ഞങ്ങള്, മനുഷ്യവര്ഗ്ഗത്തോട് ക്ഷമിക്കൂ ദാത്രീ..!<br />
<br />
സാമ്പത്തികശാസ്ത്രം പഠിച്ചിട്ടില്ലെങ്കിലും ഒരു സാമ്പത്തിക വിദഗ്ദ്ധനെപ്പോലെ ഇത്രയൊക്കെ വിശകലനം ചെയ്യാന് സഹായിച്ച എന്റെ തലയുടെ താങ്ങുവിലയില് എനിക്ക് മതിപ്പു തോന്നി! മുടിയിഴകളിലൂടെ വിരലോടിച്ച് ഞാന് എന്നെത്തന്നെ അഭിനന്ദിച്ചു."വെല്ഡന് ബോയ്.. വെല്ഡന്..!"<br />
<br />
ഫ്ലാറ്റിലെത്തിയയുടന് ശ്രീമതിയോട് ഞാന് പറഞ്ഞു.<br />
<br />
"എടീ, ദുബായില് റസിഷന് പിടിച്ചു..!"<br />
<br />
കേട്ടപാതി അവളെന്നെ ആകമാനം നോക്കിക്കൊണ്ട് നിലവിളിയുടെ വക്കിലെത്തി.<br />
<br />
"ന്റെ ബദരീങ്ങളെ.., എന്നിട്ട് ഇങ്ങക്കെന്തെങ്കിലും പറ്റിയോ? ആരെങ്കിലും മരിച്ചോ? ഇങ്ങള് വൈകിയപ്പളെ അന്ക്ക് തോന്നി ദുബായിക്കെന്തെങ്കിലും പിടിച്ചിനീന്ന്.."<br />
<br />
"ഓ.. തൊടങ്ങി! എടീ, റസിഷന് എന്ന് പറഞ്ഞാ സാമ്പത്തിക മാന്ദ്യം. ദുബായിലെ കമ്പനിക്കാര് കാശില്ലാതെ കഷ്ട്ടപ്പെടുന്നൂന്ന്.."<br />
<br />
"ഇങ്ങക്കത് മലയാളത്തില് പറഞ്ഞൂടെ. ബരാന് ബൈകിയപ്പോ പേടിച്ചിരിക്കുമ്പോളാ ഇങ്ങളെ ഒരു റസിഷനും കൊസിഷനും. ബന്ന് ചോറ് തിന്നാന് നോക്ക്.."<br />
<br />
അതും പറഞ്ഞു ചന്തികിലുക്കി അവള് കിച്ചനിലേക്ക് പോയി. പക്ഷെ ബോസിന്റെ വാക്കുകള് നെഞ്ചില് തറച്ച എന്നെപ്പോലൊരു ആത്മാര്ഥതയുള്ള ചെറുപ്പക്കാരന് തല്ക്കാലം വിശപ്പ് മറന്നേ പറ്റൂ. അവളുടെ പിറകെ ചെന്ന് ഞാന് വികാരാധീതനായി.<br />
<br />
"ചോറ് പിന്നെ തിന്നാം. നീ ബെഡ് റൂമിലേക്ക് വാ. പണിയുണ്ട്.."<br />
<br />
കൃത്രിമമായൊരു ലജ്ജയിലവള് കുതറിമാറുകയും ഒളികണ്ണിട്ടു നോക്കുകയും എന്നെ കുറ്റപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
"ഇങ്ങക്കേതു സമയത്തും അതന്നെ ബിജാരം. മോനപ്പ്രത്തുന്ന് കളിക്ക്വാ.. പോയി ഡ്രസ്സ് മാറ്റുന്നുണ്ടോ. മുട്ട പൊരിക്കണെങ്കില് അത് പറ.."<br />
<br />
"നീ ഇവ്ടെ മുട്ടയും പൊരിച്ചിരുന്നോ. ഇനിയങ്ങോട്ട് ചോറ് ഇറങ്ങാത്ത കാലമാ വരാന് പോകുന്നെ. അതുകൊണ്ട് ഇന്ന് തന്നെ ചില തീരുമാനങ്ങളെടുക്കാനുണ്ട്. നീ വാ..."<br />
<br />
'ഇങ്ങളെ തീരുമാനങ്ങളെത്ര കണ്ടതാ' എന്നൊരു ഭാവത്തോടെ എനിക്കഭിമുഖമായി അവളിരുന്നു. ഓഫീസിലെ മീറ്റിങ്ങിനെ കുറിച്ചും ഇതിനകം ദുബായീല് പലരുടെയും ജോലി നഷ്ട്ടപ്പെട്ടെന്നും ഏതു സമയത്തും എന്തും സംഭവിക്കാമെന്നും ഞാന് പറഞ്ഞപ്പോള് അവള് ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു. സുഖമമായ കുടുംബ ജീവിതത്തിനു ആദ്യം വേണ്ടത് സാമ്പത്തികഭദ്രതയാണെന്ന് കേട്ട് അവളൊന്നു ഞെട്ടി. ലോകം നേരിടുന്ന വെല്ലുവിളികളെപ്പറ്റിയും സാമ്പത്തിക സ്രോതസ്സുകളെപ്പറ്റിയും പറയാനൊരുങ്ങിയപ്പോള് അവള് കോട്ടുവാ ഇട്ടതു ഞാന് കണ്ടില്ലെന്നു നടിച്ചു.<br />
<br />
"എടീ, റിയലെസ്റ്റെറ്റുകാര് ആവശ്യത്തിലധികം ബില്ഡിങ്ങുകള് പണിതു. പണിതീരും മുന്പേ അത് വിറ്റു കാശാക്കി. വാങ്ങിയവര് അത് മറിച്ചു വിറ്റു. ഉപയോഗിക്കാന് ആളില്ലാതായി. ദുബായില് ഇഷ്ട്ടം പോലെ ഫ്ലാറ്റുകളും മറ്റും വന്നെങ്കിലും നമ്മളെ പോലുള്ളവര് താമസിക്കാന് ഷാര്ജയില് വന്നില്ലേ. ദുബായിന്റെ ചെലവ് കഴിയാന് ദുബായിക്ക് വരുമാനം വേണം. അത് ഇല്ലാതായപ്പോ ദുബായ്ക്ക് മാന്ദ്യം പിടിച്ചു. മനസ്സിലായോ.."<br />
<br />
"പാവം ദുബായ്. ഞമ്മക്ക് ദുബായിനെ സഹായിക്കണം.."<br />
<br />
"അതെങ്ങനെ? നിന്റെ വാപ്പ കാദര്കുട്ടി സാഹിബ് ദുബായി ശൈക്കിനു കാശ് കൊടുക്കുമോ?. നിന്റെ ഉപ്പയോ ഉപ്പാപ്പയോ വിചാരിച്ചാലൊന്നും ഇത് തീരൂല്ല. അമേരിക്കയും ബ്രിട്ടനും കൂടി ഈ ദുന്യാവിനെ നീ ഉണ്ടാക്കുന്ന ഇഞ്ചിക്കറി പോലെ ആക്കിയ അന്താരാഷ്ട്ട്ര പ്രശ്നമാണിത്.."<br />
<br />
"അതല്ല. ഞമ്മക്ക് ദുബായില് ഫ്ലാറ്റെടുത്തു താമസിക്കാം. അപ്പൊ ദുബായി രക്ഷപ്പെടൂലോ.."<br />
<br />
"എടീ മണ്ങ്ങൂസേ, അതോന്നും പരിഹാരമല്ല. നമുക്ക് ചിലതൊക്കെ ചെയ്യാനുണ്ട്. ഇവിടെ, ഇതിനകത്ത് ചില മാറ്റങ്ങള് വേണം.."<br />
<br />
"ഇങ്ങക്ക് പിരാന്തായാ! അറബീടെ ഈ ഫ്ലാറ്റ്ല് മാറ്റം ബെരുത്തീറ്റ് ജയിലീ പോകാനാ ഇങ്ങളെ പരിപാടി? എന്നേം മോനേം പറഞ്ഞയച്ചിട്ട് ഇങ്ങളെന്തു ബേണേലും ആയിക്കോ..."<br />
<br />
"എടീ, പലപ്പോഴും ചോദിക്കണോന്നു കരുതിയതാ. നിന്റെ വാപ്പാക്ക് പണ്ട് പിണ്ണാക്ക് ബിസിനസുണ്ടായിരുന്നോ..?<br />
<br />
"ഇല്ലാ. അദെന്താ അങ്ങനെ ചോദിച്ചേ? ദുബായിലെ പണി പോയാ നിങ്ങക്ക് നാട്ടിപ്പോയി അതിന്റെ കച്ചോടം തൊടങ്ങാനാ..?<br />
<br />
"അല്ലെടീ ജാമൂസെ. നിന്റെ തലക്കുള്ളില് ആവശ്യത്തിലധികം പിണ്ണാക്കാ. അതോണ്ട് ചോദിച്ചു പോയതാ. എടീ, ഇതിനകത്തെന്നു വെച്ചാ ഈ കുടുംബത്തില്. അതായത് നമ്മുടെ ജീവിതത്തില് ചെറിയ ചില മാറ്റങ്ങള് വരുത്തണം. ആവശ്യത്തിനുള്ളത് മാത്രം ഉപയോഗിക്കുക. വൈദ്യുതി, വെള്ളം.. അങ്ങനെ നമ്മളറിയാതെ ചെലവായിപ്പോകുന്നവ നിയന്ത്രിച്ചാല് നല്ലൊരു തുക നമുക്ക് മിച്ചം പിടിക്കാന് കഴിയും. മനസ്സിലായാ?"<br />
<br />
"വെള്ളം വെറുതെ കളയുന്നത് ഇങ്ങളാ, ഞാനല്ല.."<br />
<br />
ശരിയാണ്. എന്തുമാത്രം വെള്ളം ഞാന് വെറുതെ കളഞ്ഞിരിക്കുന്നു! ഓര്ക്കുമ്പോള് തല താനേ താഴ്ന്നു പോകുന്നു. ഇവളുടെ കുറ്റപ്പെടുത്തലുകള്ക്ക് മുന്പില് തോല്ക്കരുത്. പിടിച്ചു നിന്നേ പറ്റൂ.<br />
<br />
"എടീ പോയ വെള്ളം പോയി. ഇനി നമ്മള് ശ്രദ്ധിക്കണം. അനാവശ്യമായി ലൈറ്റുകള് ഓണ് ചെയ്യരുത്. ദിവസം നാലഞ്ചു മണിക്കൂര് ഫ്രിഡ്ജ് ഓഫാക്കുക. ആവശ്യത്തിന് മാത്രം ഏസി ഇടുക. കഴിയുന്നതും കൈ കൊണ്ട് അലക്കുക. അങ്ങനെ ലോക-മാന്ദ്യത്തിനു മുന്പില് നമ്മളൊരു അതിജീവന പ്രതിഭാസമായിരിക്കണം. എന്താ കഴിയില്ലേ..?"<br />
<br />
കഴിയും! ഞങ്ങളത് തെളിയിച്ചു. 2009 ഫിബ്രവരിയിലെടുത്ത ഈ തീരുമാനം 2010 മെയ്വരെ ഞങ്ങള് പാലിച്ചു. സ്ഥിര പ്രവൃത്തികളില് പെട്ടെന്ന് വിലക്കുകള് വീഴുമ്പോള് ഉണ്ടാകുന്ന അസ്വസ്ഥതകള് ഞങ്ങള്ക്കിടയില് ചില പൊട്ടിത്തെറികളുണ്ടാക്കി. ഞാന് കണ്ണുരുട്ടി. അവള് മൂക്ക് പിഴഞ്ഞു. ഒന്നുമറിയാത്ത ഒന്നര വയസ്സുകാരന്റെ പാല്പ്പല്ലുകള് കാട്ടിയുള്ള മന്ദഹാസം മാന്ദ്യത്തിനെതിരെയുള്ള നിന്ദ്യതയായി ഞങ്ങള്ക്കനുഭവപ്പെട്ടു. ഭയാനകമായ എന്തോ ഒന്നിനെ നേരിടാനെന്നപോല് ഞങ്ങള് മൂവരും സദാ ജാഗരൂകരായി നിലയുറപ്പിച്ചു!<br />
<br />
ആഴ്ചയില് മൂന്നും നാലും ഷോപ്പിങ്ങ് ഉണ്ടായിരുന്നത് മാസത്തില് രണ്ടു തവണയാക്കി. രാത്രികാല കറക്കം നിര്ത്തി ഉറക്കം നേരത്തെയാക്കി. രണ്ടു നേരത്തെ കുളി ഒരു നേരമാക്കേണ്ടി വന്നതില് സങ്കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന എന്നെ നോക്കി, രണ്ടുനാള് കൂടുമ്പോള് ഒരു നേരം കുളിക്കാറുള്ള ശ്രീമതി പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു. അലക്കുപൊടി തീര്ക്കരുതെന്നു പറഞ്ഞപ്പോള് 'എന്നാപ്പിന്നെ ജെട്ടി മാത്രം ധരിച്ചോളൂ..' എന്ന മറുപടിയില് അവളെന്നെ മുക്കിക്കൊന്നു. മന്ദബുദ്ധികള്ക്കറിയില്ലല്ലോ മാന്ദ്യത്തിന്റെ മഹാ സാധ്യതകളെന്നു കരുതി ഞാന് ക്ഷമിക്കാന് പഠിച്ചു. മാസികകളിലെ പാചകവിധികള് പരീക്ഷിക്കുന്നത് അവള് നിര്ത്തിവെച്ചതോടെ ഇടയ്ക്കിടെയുള്ള വയറുവേദനയില് നിന്നും രക്ഷപ്പെട്ടതില് ഞാന് പടച്ചോനോട് നന്ദി പറഞ്ഞു..!<br />
<br />
<br />
നാടന് അരിയുടെ ചോറ് തിന്നു ശീലിച്ച ഞങ്ങള്ക്കിടയിലേക്ക് പച്ചരിയുടെ നുഴഞ്ഞു കയറ്റം പുതിയൊരനുഭവമായി. ഈജിപ്ഷ്യന് ഓറഞ്ചും ഇറാന്റെ തണ്ണിമത്തനും ഡെന്മാര്ക്കിന്റെ ചീസും ചിലിയുടെ ആപ്പിളും ന്യൂസിലാന്റില് നിന്നുള്ള കിവിയും അമേരിക്കന് പ്ലംസും സ്ട്രോബറിയും തുര്ക്കിഷ് വെള്ള മുന്തിരിയും കൊറിയന് അവോക്കാടയും കിട്ടാതെ വന്നപ്പോള് ശ്രീമതിയുടെ രൂപം കട്ടപ്പുറത്ത് കയറ്റിവെച്ച KSRTCയുടെ ബോഡി പോലെയായി. ശ്രിലങ്കയുടെ ഉരുളക്കിഴങ്ങും ഒമാന്റെ ബീറ്റ്റൂട്ടും ഫ്രഞ്ച് ബീന്സും കേരളത്തിന്റെ പച്ചക്കായയും വെണ്ടക്കയും പാവയ്ക്കയും കൊണ്ടുള്ള കറികള് വെറും ജലരേഖയായി അന്നനാളത്തിലൂടെ ആഴ്ന്നിറങ്ങിയത് ഞങ്ങള് പോലുമറിയാതെയായിരുന്നു!<br />
<br />
മാന്ദ്യം നേരിടാന് ഇനിയുമുണ്ടോ വഴികളെന്നു ചിന്തിക്കുന്നതിനിടയില് ഒരു ദിവസം ഞാനവളോട് ചോദിച്ചു.<br />
<br />
"എടീ, എന്റെ മുടി നീ വെട്ടിത്തരുമോ? മോന്റെ മുടി ഞാനും വെട്ടാം. വെറുതെ എന്തിനാ ബാര്ബര് ഷോപ്പില് കാശ് കൊടുക്കുന്നത്.."<br />
<br />
അത് കേട്ടതും 'സാഹിബിന്റെ മോള്ക്ക് മുടി വെട്ടല്ല പണി' എന്നര്ത്ഥത്തില് അവള് പുച്ഛത്തോടെ ചിറി കൊട്ടി. ഞാന് പിന്തിരിഞ്ഞില്ല. മുടി വെട്ടുന്നത് എങ്ങനെയെന്നു വിശദീകരിച്ചു. കത്രികയും ചീര്പ്പുമെടുത്ത് അവളതു പരിശീലിച്ചു. റേസര്ബ്ലേഡ് കൊണ്ട് പിരടി മുറിഞ്ഞു ചോരയൊലിച്ചു. മേല്ഭാഗം ചെത്തിയ ഇളനീര് പോലെയുള്ള എന്റെ തല നോക്കി ഓഫീസിലെ സെക്രട്ടറി ഊറിച്ചിരിച്ചു. പരിചയ സമ്പന്നനായ ക്ഷുരകന്റെ മെയ്വഴക്കത്തോടെ മോന്റെ മുടി ഞാന് വെട്ടി വെടുപ്പാക്കിയത് കണ്ടു അവള് പരിഹസിച്ചു.<br />
<br />
"ഇങ്ങക്ക് പറ്റിയ പണി മുടി കളയലാ. ഇത്രോക്കെ ബേജാറാകാന് മാത്രം ഇവിടിപ്പോ എന്താ ഉണ്ടായേ? ഇത്രേം കാലം പൈസ സൂക്ഷിക്കാത്ത ഇങ്ങക്ക് ഇദെന്തിന്റെ സൂക്കേടാ..?"<br />
<br />
ചോദ്യം ന്യായമാണ്. ഇത്രയൊക്കെ ബേജാറാകാന് മാത്രം ഇവിടിപ്പോ എന്താ ഉണ്ടായേ..!<br />
<br />
(ഒന്നുമുണ്ടായില്ലേലും മുടി വെട്ടാനടക്കം പലതും പഠിച്ചില്ലേ. അതന്നെ വല്യ കാര്യം!)<br />
<br />
***</div>
</div>
K@nn(())raan*خلي وليhttp://www.blogger.com/profile/02634723146766630939noreply@blogger.com187tag:blogger.com,1999:blog-8221781140909967929.post-68297068796123759092010-08-26T19:43:00.002+04:002013-07-11T13:40:40.913+04:00എന്നെയവര് നാട് കടത്തുന്നു...!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="justify">
പതിവ് കലാപരിപാടികള്ക്ക് ശേഷം സന്ധ്യക്ക് വീട്ടിലെത്തിയ എന്നെ സ്വീകരിച്ചത് വാപ്പാന്റെ കത്തുന്ന നോട്ടവും മൂരിക്കുട്ടന്റേതുപോലുള്ള മുരള്ച്ചയുമായിരുന്നു. ഏറെക്കഴിയുംമുന്പേ, തടിയനും ധനാഡ്യനുമായ, പൂത്ത പണത്തിന്റെ ദുര്ഗന്ധമേറ്റ് നിദ്രപൂകാറുള്ള, അറുത്തകൈക്ക് ഉപ്പുവെക്കാത്ത അറുപിശുക്കന് അഹമദാജി എന്ന ബഹുമാന്യ <span class="">പിതാശ്രി,</span> ഞാനെന്ന മൂത്തതും മുടിയനുമായ പുത്രനെ ആപാദചൂഡം നോക്കിക്കൊണ്ട് തലേദിവസത്തെ ഉഗ്രശാസ<span class="">ന ആവര്ത്തിച്ചു!</span><br />
<br />
<span class="">"കളിയും കറക്കവും നിര്ത്തിക്കോ.. രൂപ എണ്പതിനായിരമാ എണ്ണിക്കൊടുത്തത്... അത് മറക്കണ്ടാ.."</span></div>
<div align="justify">
<br />
<span class="">കണക്കുപറഞ്ഞ് കാശ് വാങ്ങിക്കുന്നതില് അഗ്രഗണ്യനായ വാപ്പാന്റെ തന്ത്രമാണിത്. 'വിസക്ക് വേണ്ടി കൊടുത്ത എണ്പതിനായിരം എത്രയും പെട്ടെന്ന് നീ തിരിച്ചു തരണം' എന്നാണു ആ പറഞ്ഞതിന്റര്ത്ഥം!കുടിച്ചമുലപ്പാലിന്റെ കണക്കുപറയാന്പോലും <span class="">മടിയില്ലാത്ത ബൂര്ഷാസിയാണദ്ദേഹം</span>. "രണ്ടരവയസ്സുവരെ ഉമ്മാന്റെ മുലകുടിച്ചോനാ <span class="">നീ...</span>" എന്ന് പലപ്പോഴും എന്നെ കളിയാക്കുന്നതിന്റെ പൊരുള് 'ആറുമാസം അധികമായികുടിച്ച പതിനാലര ലിറ്റര് മുലപ്പാലിന്റെ കാശെവിടെടാ..?' <span class="">എന്നല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമല്ല.!</span></span></div>
<div align="justify">
<br />
<span class="">അത്താഴം കഴിക്കുന്നതിനിടയില് ഭയ- ഭക്തി ബഹുമാനത്തോടെ ഉമ്മ ചോദിച്ചു.</span></div>
<div align="justify">
<br />
<span class="">"ഓനെ ഇത്രപെട്ടെന്നു ദുബായിലേക്ക് അയക്കണോ? ഓന്റെ പഠിപ്പൊക്കെ നിക്ക്വോല്ലോ.. ഇബ്ടെ എന്തിന്റെ കൊറവാ? ഓന് പോയി കഷ്ട്ടപ്പെട്ടിട്ടു ബേണോ ഞമ്മക്കിബ്ടെ കയ്യാന്..?"</span></div>
<div align="justify">
<br />
<span class="">ഉമ്മാനെ ക്രൂദ്ധനായി നോക്കിയിട്ട് വാപ്പ വായിലിട്ട ചപ്പാത്തി ചവച്ചരച്ചു.</span></div>
<div align="justify">
<br />
<span class="">"നീ ഒറ്റയൊരുത്തിയാ ഇവനെ വെടക്കാക്കിയത്. ഇനിയും ഓനിബ്ടെനിന്നാ നാട്ടുകാര് എന്റെ ട്രൌസറൂരും. കാണ്ന്നോരോക്കെ പുന്നാരമോന്റെ ശുജായിത്തരാ പറയുന്നേ. ഒരാളെക്കൊണ്ടും മോശം പറയിക്കാത്തോനാ ഈ അയമദാജി. ഇബനിപ്പം പലിശ അടക്കമാ തിരിച്ചു തരുന്നത്. അതുകൊണ്ട് ശുപാര്ശ വേണ്ടാ. ഈയായ്ച്ച ബിസ ഇങ്ങത്തും. കിട്ടിയാലുടന് വിട്ടോളണം. മനസ്സിലായല്ലോ..?</span></div>
<div align="justify">
<br />
<span class="">മനസ്സിലായി. വാപ്പാന്റെ കണ്ണില് ചോരയല്ല സള്ഫ്യൂരിക് ആസിഡാണെന്ന്<span class=""> മനസ്സിലായി. </span></span><span class="">തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നിട്ടും എനിക്കുറക്കം വന്നില്ല. കലാലയ രാഷ്ട്രീയത്തില് കലങ്ങിത്തെളിയേണ്ട കാലമാണിത്. കൊണ്ടും കൊടുത്തും വളരേണ്ട പ്രായം. എന്റെ പഠനം.. ബിരുദാനന്തര ബിരുദം.. പടച്ചോനെ, ഇത്ര പെട്ടെന്ന് എന്തിനിവര് എന്നെ നാടു കടത്തുന്നു..?</span></div>
<div align="justify">
<br />
<span class=""><span class="">ഇതിനുത്തരം കിട്ടിയത് മൂന്നാംദിവസം മൂത്താപ്പയില് നിന്നാണ്. </span>ഞങ്ങള് മൂത്താപ്പാ എന്ന് ആലങ്കാരികമായും ചാത്തപ്പാ എന്ന് സ്നേഹാദരങ്ങളോടെയും വിളിക്കുന്ന, വാപ്പാന്റെ ജ്യേഷ്ട്ടന് മൂസാജി പറഞ്ഞു.</span></div>
<div align="justify">
<br />
<span class="">"നിന്റുപ്പ പറേന്നതിലും കാര്യോണ്ട്. അന്നെ ഇനി നാട്ടില് നിര്ത്തിയാ ശരിയാകൂലാന്നാ ഓന് പറയുന്നത്. തര്ക്കിക്കണ്ടാ.. ദുബായിലേക്കല്ലേ., പടച്ചോനേം ബിജാരിച്ച് വിട്ടോ.."</span></div>
<div align="justify">
<br />
<span class="">"മൂത്താപ്പാ, എനിക്ക് പഠിക്കണം. ഡിഗ്രി എടുക്കണം. ഇങ്ങള് വാപ്പാനോട് പറഞ്ഞ് എന്നെ നാട്ടിത്തന്നെ നിര്ത്തണം. ."</span></div>
<div align="justify">
<br />
<span class="">"അയിനെന്താ, അനക്ക് പഠിക്കാലോ.. അയിന് പറ്റിയ <span class="">സ്ഥലാ ദുബായി. </span>മരുഭൂമീന്നു പറഞ്ഞാ ബല്യ കോളേജാ. ഞമ്മളെ മെഡിക്കല് കോളേജിനേക്കാളും ബെല്യ കോളേജ്. അബടെ അനക്കെന്ത് വേണേലും പഠിച്ചു പാസാകാം. അതോണ്ട് ബിസ കിട്ട്യാലുടന് പുറപ്പെടാന് നോക്ക്. ങ്ഹും.. പൊയ്ക്കോ.." </span></div>
<div align="justify">
<br />
<span class="">ഈ ദുന്യാവും വിട്ട് മരുഭൂമിയില് പോയി നശിക്കെടാ എന്നൊരു ഭാവത്തോടെ ആ ചെന്നായ എന്നെ പടിയടച്ച് പിണ്ഡം വെച്ചു. ഇയാള്ക്ക് മൂലക്കുരു പിടിപെട്ട് കോഴിക്കറി കൂട്ടാന് കഴിയരുതേ എന്ന് പ്രാകിക്കൊണ്ട് അവിടെ നിന്നും ഞാന് നേരെ പോയത് തറവാട്ടിലേക്കായിരുന്നു. ഉമ്മുമ്മാന്റെ കിടപ്പുമുറിയിലെത്തി അവരുടെ ചുക്കിച്ചുളിഞ്ഞ കാലെടുത്തു മസാജ് ചെയ്യാന് തുടങ്ങി. മുട്ട് വേദനയ്ക്കുള്ള മരുന്നോ കുഴമ്പോ വാങ്ങിക്കൊണ്ടുവരാന് പറഞ്ഞാല് ഇത്രടംവരാത്ത ഇവനെന്തിനാണെടാ ഈ നട്ടുച്ചക്ക് എന്റെ കാലുതടവുന്നതെന്ന ആശ്ച്ചര്യമായിരുന്നു ഉമ്മുമ്മാന്റെ മുഖത്ത്!</span></div>
<div align="justify">
<br />
<span class="">"ഉമ്മാമാ, വാപ്പീം ആള്ക്കാരും കൂടി എന്നെ ദുബായിലേക്ക് പറഞ്ഞുവിടുകയാ. എത്ര കെഞ്ചിപ്പറഞ്ഞിട്ടും ഓലാരും കേള്ക്കുന്നില്ല. ഞാനുമ്മാമാന്റെ പൊന്നുമോനല്ലേ. എന്നെ പറഞ്ഞയക്കരുതെന്നു വാപ്പാനോട് പറയണം. മരുന്നും ഗുളികേം എന്ത് വേണെങ്കിലും കൃത്യസമയത്ത് എത്തിച്ചോളാം. ഉമ്മുമ്മ പറഞ്ഞാ വാപ്പ കേള്ക്കും. പ്ലീസ് ഡാര്ലിംഗ്.."</span></div>
<div align="justify">
<br />
<span class="">എന്റെ വാക്കുകള് കേട്ട് ഉമ്മാമയുടെ കണ്ണുകള് നിറഞ്ഞോ..! ഒരു തേങ്ങല് അവരുടെ തൊണ്ടക്കുഴിയിലൂടെ പുറത്തേക്കു വന്നോ..! ഈ പേരക്കുട്ടി പോകുന്നതില് ആ വൃദ്ധഹൃദയം എന്തുമാത്രം സങ്കടപ്പെടുന്നുണ്ടാവും. പാവം വല്യുമ്മ..!</span></div>
<div align="justify">
<br />
<span class="">പക്ഷെ, എന്റെ തോന്നലുകളെയെല്ലാം മയ്യത്തടക്കിക്കൊണ്ട് ഉമ്മുമ്മ പറഞ്ഞു.</span></div>
<div align="justify">
<br />
<span class="">"നീ അബ്ടെത്തിയാലൊടനെ ഇന്ക്കൊരു പൊതപ്പ് കൊടുത്തയക്കണം. ന്റെ കമ്പിളിയെല്ലാം ഓട്ടവീണു നശിച്ചു. </span><span class="">ദാ കണ്ടില്ലേ.." </span></div>
<div align="justify">
<br />
<span class="">അത് കേട്ടതേ എന്റെ സിരയിലെ ക്രൂഡോയിലിന് തീപിടിച്ചു പുകപാറി..! ഹും.., വെറുതെയല്ല തള്ളക്ക് പ്രായം കൂടിവരുന്നത്.. ഒണക്കപ്പുല്ല് പോലത്തെ കാലെടുത്തു മടിയില് വെച്ചത് വെറുതെയായി. ഞാനിവിടെ നിന്നും പുറപ്പെട്ടിട്ടില്ല.. ദുബായിലിറങ്ങിയിട്ടില്ല.. ജോലിക്കാര്യത്തില് യാതൊരുറപ്പുമില്ല.. അതിനു മുന്പേ കിളവിയുടെ ആഗ്രഹം കണ്ടില്ലേ. പുതപ്പല്ല, പുണ്ണാക്കാ കൊടുത്തയക്കാന് പോന്നത്. അത് തിന്ന് ചാവട്ടെ. ചവിട്ടിത്തുള്ളി ഞാനവിടം വിട്ടു.</span></div>
<div align="justify">
<br />
<span class="">കൃത്യം</span> ഒരാഴ്ചക്കുള്ളില് എനിക്ക് പോകാനുള്ള വിസയെത്തി! അത് പൊക്കിപ്പിടിച്ചു വാപ്പ കണ്ണുരുട്ടിയപ്പോള് പ്രപഞ്ചം ഞെട്ടിത്തരിച്ചു.. പ്രകൃതി പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു.. ഏതു ശപിക്കപ്പെട്ട സമയത്താണ് വിസകണ്ടുപിടിക്കാന് മലയാളിക്ക് തോന്നിയതെന്ന് വെറുതെ ചിന്തിച്ചു. സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ ശുദ്ധവായു ശ്വസിച്ചിരുന്ന എനിക്കിനി പാരതന്ത്ര്യത്തിന്റെ അപ്പക്കഷ്ണമാണ് ലഭിക്കുക. കുടുംബക്കാരോടും സുഹൃത്തുക്കളോടും നാട്ടുകാരോടും ഞാന് യാത്രചോദിച്ചു. എന്നെ നന്നാക്കാന് അങ്ങേയറ്റം പണിപ്പെടുന്ന വാപ്പാനോടെനിക്ക് സഹതാപം തോന്നി. ഒരു വിസകൊണ്ടൊന്നും ഈ മകന്റെ ധീരകൃത്യങ്ങള് അവസാനിക്കില്ലായെന്നു മനസ്സില് പറഞ്ഞ് ചുമ്മാ വായുവില് മുഷ്ട്ടി ചുരുട്ടി.</div>
<div align="justify">
<br />
<span class="">എന്നെ</span> യാത്രയയക്കാന് വന്നവര് ഉമ്മയും എളെമ്മയും വെച്ച ബിരിയാണിതിന്ന് ഏമ്പക്കംവിട്ടു. എനിക്ക് കൊണ്ടുപോകാനുള്ള പലഹാരങ്ങള് പ്ലാസ്റ്റിക് കൂടുകളിലാക്കി സീല്ചെയ്തു. കടുമാങ്ങയുടെ അച്ചാര് കയ്യിലേല്പ്പിച്ച് ഉമ്മ തേങ്ങി. "മീന്കൂട്ടാന് ഇല്ലാതെ ചോറ് ഇറങ്ങാത്ത കുട്ട്യാ.. ന്റെ മോന് ദുബായില് മീന്കൂട്ടാന് കിട്ടില്ലല്ലോ റബ്ബേ.." </div>
<div align="justify">
<br />
<span class="">ഇതെന്റെ</span> ലാസ്റ്റ്നൈറ്റാണ്. ചോരയില്കുതിര്ന്ന മണ്ണില്നിന്നും നാളെഞാന് പോവുകയാണ്. ഞാനെറിഞ്ഞ കല്ലുകളുടെ തലോടലേറ്റ് ചില്ലുപൊട്ടിയ ബസ്സുകളേ വിട. എന്റെ കൈക്കരുത്തിന്റെ രുചിയറിഞ്ഞ ബാല്യങ്ങളേ വിട. ഈ ഹൃദയം കവര്ന്നെടുക്കാന് അഹോരാത്രം അദ്ധ്വാനിച്ച താപസ കന്യകമാരേ വിട. എന്റെ വീര-ശൂര പരാക്രമങ്ങളില് എന്നോടൊപ്പം കൂട്ടുനിന്ന തെമ്മാടിക്കൂട്ടങ്ങളേ വിട. നോട്ടുബുക്ക് ചോദിച്ചപ്പോള് നോട്ടംകൊണ്ട് എനിക്കുള്ളില് പ്രണയത്തിന്റെ തിരമാല തീര്ത്ത കൌമാരധാമങ്ങളേ വിട. സായന്തനത്തില് സന്തോഷംപകര്ന്ന വയല്പക്ഷികളേ ഞാനും പറക്കാനൊരുങ്ങുകയാണ്.. പുല്ലുമേയുന്ന പൈക്കിടാങ്ങള്ക്ക് ഇനിമേല് എന്റെ സല്ലാപംകേട്ട് തലകുലുക്കാന് ഭാഗ്യമുണ്ടാകില്ലാ..!</div>
<div align="justify">
<br />
പുലര്ച്ചെ നാലുമണിക്കെഴുന്നേറ്റു കുളിച്ചത് ജീവിതത്തിലെ ആദ്യത്തെ അനുഭവമായി. അപ്പൊഴും തൂക്കിലേറ്റാന് വിധിക്കപ്പെട്ട പ്രതിയുടെ നിസ്സംഗതയായിരുന്നു എനിക്ക്. ചായ കുടിക്കുന്നതിനിടയില് ഉമ്മ ഓര്മ്മിപ്പിച്ചത് 'മീന്കൂട്ടാന് കിട്ടിയില്ലേല് നീ അബടെ കൊയപ്പോന്നും ഉണ്ടാക്കരുതെ' എന്നായിരുന്നു. ആംബുലന്സില് ശവപ്പെട്ടി കയറ്റും പോലെ എന്റെ പെട്ടിയെടുത്ത് ഡ്രൈവര് കാറില് വെച്ചു. അനിയത്തിപ്രാവുകള് എനിക്ക് അന്ത്യാഞ്ജലി അര്പ്പിച്ചു. ക്രൂരനാം അഹമദാജിയെ മുന്സീറ്റിലും പിറകില് ഞങ്ങളെയും കയറ്റിയ സുമോ, എന്റെ പാദസ്പര്ശംകൊണ്ടനുഗ്രഹീതമായ കണ്ണൂരില് നിന്നും പുറപ്പെടുമ്പോള് കാലം പുതിയൊരു ചരിത്രത്തിനു സാക്ഷ്യം വഹിക്കുകയായിരുന്നു..!</div>
<div align="justify">
<br />
*****</div>
</div>
K@nn(())raan*خلي وليhttp://www.blogger.com/profile/02634723146766630939noreply@blogger.com197tag:blogger.com,1999:blog-8221781140909967929.post-89092950000360813552010-07-25T15:48:00.004+04:002013-07-11T13:41:23.108+04:00കണ്ണൂരാന്റെ പവര്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="justify">
<span class=""></span></div>
<div align="justify">
<span class=""></span></div>
<div align="justify">
<span class=""></span></div>
<div align="justify">
പ്രിയപ്പെട്ടവരേ,</div>
<div align="justify">
<span class=""></span></div>
<div align="justify">
നിങ്ങളുടെ സ്നേഹത്തിന് മുന്പില് ഞാനിതാ മൂക്കുംകുത്തി വീണിരിക്കുന്നു. പുതിയ പോസ്റ്റെവിടെ എന്നും ചോദിച്ച് ഒഴുകിയെത്തുന്ന പതിനായിരക്കണക്കിനു മെയിലുകള് കണ്ടു ശ്രീമതി ഇപ്പോള് പൂര്വ്വാധികം സുമുഖി ആയിട്ടുണ്ട്. കണ്ണൂരാന്റെ മുഖത്ത് നോക്കി ഇവള് കളിയാക്കുന്നത് <span style="text-align: left;">"സ്വന്തായി പതിനായിരം ഉറുപ്യപോലും ഇല്ലാത്ത ഇങ്ങക്കൊരു വെയിറ്റൊക്കെ ആയല്ലോ" എന്നാണ്.</span></div>
<div align="justify">
<span style="text-align: left;"><br /></span></div>
<div align="justify">
"എടീ, കഴിഞ്ഞ <span class="">ഏതാനും വര്ഷമായി </span>നീ താങ്ങുന്നത് മാത്രമല്ല എന്റെ <span class="">വെയിറ്റെന്നു"</span> പറഞ്ഞു ഇവള്ക്ക് മുമ്പിലൂടെ നെഞ്ചു വിരിച്ചു നടക്കാന് അവസരം തന്ന ബൂലോക വാസികളെ, കണ്ണൂരാന്റെ ഫാന്സുകാരേ നിങ്ങള്ക്ക് നന്ദി. ഇല്ല..! ഇനി നിങ്ങളില്ലാതെ ഒരു പെരുന്നാള്പോലും കണ്ണൂരാനില്ല. ഇത് സത്യം.. സത്യം.. ബ്ലോഗനാര് കാവിലമ്മയാണെ സത്യം!</div>
<div align="justify">
<br /></div>
<div align="justify">
<span class=""></span></div>
<div align="justify">
പറഞ്ഞുവരുന്നത് എന്തുകൊണ്ട് പോസ്റ്റിടാന്വൈകിയെന്ന ചോദ്യത്തിനുത്തരമാണ്. നല്ലവനും മാന്യനും സത്യസന്ധനും ആത്മാര്ഥതയുള്ളവനുമായ കണ്ണൂരാന് കഴിഞ്ഞദിവസങ്ങളില് ജോലിയില് അല്പം ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടി വന്നു. ശമ്പളംതരുന്ന മുതലാളി സ്ഥലത്തുണ്ടെങ്കില് ഏതുബ്ലോഗറും പണിയെടുത്തു പോകും. കുരുത്തംകെട്ട പ്രവാസിയുടെ ഡ്രാഫ്റ്റ് വരുമ്പോലെ വല്ലപ്പോഴുമെത്തുന്ന, ഞങ്ങളുടെ ബോസ് ഓഫീസിലുള്ളപ്പോള് പോസ്റ്റ്പോയിട്ട് വാള്വെക്കാന്പോലും ഒരഞ്ഞൂറാനും മുതിരില്ല. പേടി കൊണ്ടല്ല, തിരക്ക് കൊണ്ട് മൂത്രത്തിലെ തന്മാത്രകള് ആവിയായിട്ടുണ്ടാകും!</div>
<div align="justify">
തുര്ക്കിഷ്പൗരന് നജ്മുദ്ദീന്യുര്ദ്കല് നാല്പതോ അമ്പതോ ദിവസം പിന്നിട്ടു ദുബായ് ഓഫീസിലെത്തിയാല് പിന്നെ വീട്ടിനുള്ളില് കയറിയ ചേരയെ പോലെയാണ്. പെട്ടെന്നൊന്നും പുറത്തിറങ്ങില്ല. രാവിലെ വരുമ്പോള് കൊണ്ടുവരുന്ന ബിസ്ക്കറ്റും കഴിച്ചു രാത്രിവരെ ഇരിക്കും. കോഫിയോടൊപ്പം ബിസ്ക്കറ്റ്.. ജ്യൂസിനൊപ്പം ബിസ്ക്കറ്റ്.. സിഗരറ്റ് വലിക്കുമ്പോള് ബിസ്ക്കറ്റ് .. </div>
<div align="justify">
ഇയാള്ക്കാരെങ്കിലും ബിസ്ക്കറ്റില് കൈവിഷം കൊടുത്തോ എന്ന് സംശയിച്ചുനില്ക്കുന്ന എന്റെ നേര്ക്കും സ്നേഹത്തോടെ അയാള് നീട്ടുന്നത് ബിസ്ക്കറ്റാണ്. </div>
<div align="justify">
കണ്ണൂരാന്റെ സ്വന്തം ബ്രാന്ഡായ സാധുബീഡിയേക്കാള് സാധുവാണ് പുള്ളിക്കാരന്.<span style="text-align: left;">അമ്പത്തെട്ടു വയസ്സുന്ടെന്കിലും നാല്പ്പത്തിയെട്ടിന്റെ പ്രകൃതം. സുന്ദരന്.. സുമുഖന്.. സുശീലന്... കാഴ്ചയില് മമ്മൂട്ടിക്ക് പഠിക്കുവാണോന്ന് </span><span class="" style="text-align: left;">തോന്നിപ്പോകുന്നത്ര </span><span style="text-align: left;">ചുള്ളന്. സ്ഥലത്തുണ്ടെങ്കില് പ്രൈവറ്റ്ബസ്സിലെ കിളിയെ പോലെ തിരക്ക്കൂട്ടിക്കൊണ്ടിരിക്കും. ഒരുവര്ക്കും പെന്ഡിങ്ങിലാവരുത്. എല്ലാവരെയും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കും. എല്ലാവരോടും പെരുത്തഇഷ്ട്ടം. ഹാഷിമിനെപോലെ കൂതറയല്ല. വായാടിയെ പോലെ പിച്ചും പേയും പറയില്ല. കിളിത്തൂവല്മാഷെപ്പോലെ കടിച്ചാല്പൊട്ടാത്ത സാഹിത്യം വിളമ്പില്ല. കുമാരനെപോലെ അസ്ഥാനത്ത് ഉപമകളില്ല. റാംജിയുടെ കമന്റുപോലെ വാക്കുകളും പെരുമാറ്റവും മൃദുലം മനോഹരം...!</span></div>
<div align="justify">
പക്ഷെ എന്നെ കാണുമ്പോള് ഒരസ്കിതയുണ്ട്. "താന് കണ്ണൂരാന് ആണെങ്കില് ഞാന് തുര്ക്കിയാടാ, യുവതുര്ക്കി" എന്ന ഭാവം! ചില നേരം പെട്ടെന്ന് ക്യാബിനില് വന്നിരിക്കും. എന്നിട്ട് അതുമിതും പറഞ്ഞു തിരിച്ചു പോകും. ഈയിടെ ഒരുനാള് എന്നെ കണ്ടില്ല. പിന്നീട് വിളിപ്പിച്ചു.</div>
<div align="justify">
"താനെവിടാ? സീറ്റില് കണ്ടില്ലല്ലോ?"</div>
<div align="justify">
<span class="">"ടോയിലെറ്റ്</span> വരെ പോയതാ"</div>
<div align="justify">
"ഇത്ര നേരമോ? ഇനിമേല് ടോയിലെറ്റില് പോകണ്ടാ.."</div>
<div align="justify">
"ഇല്ല. ഇവിടെ സാധിച്ചോളാം.."</div>
<div align="justify">
"എടോ, <span class="">തന്റെ കുട്ടി ടോയിലെട്ടില് പോകാറുണ്ടോ?"</span></div>
<div align="justify">
<span class="">"ഇല്ല. പക്ഷെ, അവനു ഡയപ്പര് ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടല്ലോ"</span></div>
<div align="justify">
<span class="">"അത് തന്നാ പറഞ്ഞത്. ഇനി താനും ഡയപ്പര് ഉപയോഗിച്ചാല് മതി.."</span></div>
<div align="justify">
<span class="">അത്രയും പറഞ്ഞ് അദ്ദേഹം വലിയ വായില് പൊട്ടിച്ചിരിക്കാന് തുടങ്ങി. എനിക്ക് പറ്റുന്ന ഡയപ്പര് ഏതു കമ്പനിയാണാവോ ഉണ്ടാക്കുക എന്നാലോചിക്കുന്നതിനിടയില് </span><span class="">ചെറിയൊരു സംശയവുമായി അലീന (സെക്രട്ടറി) വന്നു. അവള് പോയപ്പോള് കണ്ണിറുക്കി സ്വകാര്യമായി പറഞ്ഞു.</span></div>
<div align="justify">
<span class="">"അവളോടും ഡയപ്പര് ഉപയോഗിക്കാന് പറയണം. സംശയം കൂടുതലാ. ലെറ്റര്ഡ്രാഫ്ട്ടിലും മിസ്റ്റേക്സ് വരുത്തുന്നുണ്ട്.."</span></div>
<div align="justify">
<span class="">പറയൂ സ്നേഹിതരേ, ഈ തിരക്കുകള്ക്കിടയില് എങ്ങനെയാ ബ്ലോഗെഴുതുക! ബോസ് പോകാന് ഇനിയും സമയമെടുക്കും. പോസ്റ്റ് വൈകിയാല് ക്ഷമനശിച്ചു ഏതെങ്കിലും ആരാധകന് ആത്മഹത്യ ചെയ്താല് അതിനു കണ്ണൂരാന് സമാധാനം <span class="">പറയേണ്ടിവരില്ലേ? </span>അതുകൊണ്ട് എഴുതാന്തന്നെ തീരുമാനിച്ചു. രാത്രി അവളും മകനും ഉറങ്ങിയാല് തുടങ്ങാം..</span></div>
<div align="justify">
<span class="">പക്ഷെ, പോസ്റ്റിടാന് തക്കംപാര്ത്തിരുന്ന കണ്ണൂരാന് കിട്ടിയത് ഇരുട്ടടി! അപ്രതീക്ഷിത <span class=""></span>കറണ്ട്കട്ടില് ഷാര്ജാനഗരം നരകമായി. ഞങ്ങള് താമസിക്കുന്ന ഏരിയയില് പതിനെട്ടാം തിയതി കണ്ണടച്ച വെളിച്ചം തിരികെയെത്തിയത് ഇരുപത്തിയൊന്നിന് അര്ദ്ധരാത്രി! പകല് അമ്പത്തിനാലും രാത്രിയില് അമ്പതും ഡിഗ്രീ സെല്ഷ്യസ് ചൂടില് ജനങ്ങള് വലഞ്ഞു. കുളിക്കാനോ കുടിക്കാനോ വെള്ളമില്ല. സ്ത്രീകളും കുട്ടികളും അസഹനീയ ചൂടില് വെന്തുരുകി. വാഹനമുള്ളവര്ക്ക് അന്തിയുറക്കം പ്രശ്നമായില്ല. അതില്ലാത്തവര് ശവത്തിനു കാവലിരിക്കുന്ന പോലീസുകാരനെപ്പോലെ </span>നിദ്രാവിഹീന രാവുകള്ക്ക് കൂട്ടിരുന്നു..!</div>
<div align="justify">
കണ്ണൂരാനും ശ്രീമതിയും മകനും ഉറക്കം, കറക്കം, തീറ്റ, കുടി എല്ലാം കാറിനുള്ളിലാക്കി. പുലര്ച്ചെ ഫ്ലാറ്റില് കയറി പ്രാഥമികാവശ്യങ്ങള് നിറവേറ്റും. നിസ്കാരം പള്ളിയില്. ദുബായിലോ അജ്മാനിലോ പോയി ഹോട്ടലീന്നു ഭക്ഷണം വാങ്ങിക്കും. ഇരുപത്തിരണ്ടിന് പുലര്ച്ചെ വെളിച്ചമെത്തി, ഉച്ചക്ക് പോയി. രാത്രി വന്നു. പിറ്റേന്ന് വീണ്ടും ഡിം! <span class="">ഇതെഴുതുമ്പോഴും,</span> എയറിന്ത്യ എക്സ്പ്രസ്സിന്റെ യാത്രാ സമയംപോലെ "എപ്പോള്" എന്ന് ആര്ക്കും പറയാന്പറ്റാത്ത അവസ്ഥയിലാണ്. <span style="text-align: left;">പെട്ടെന്ന് വരുന്നു.. പെട്ടെന്ന് പോകുന്നു..</span></div>
<div align="justify">
<span class="">ഇടയ്ക്ക് നെറ്റ് കണക്ട്ടായപ്പോള് ബൂലോക മോഷണ-ഭീഷണ സംഘത്തെ തപ്പാനിറങ്ങിയ അഭിനവ തച്ചങ്കരി അലിയാരോട് വിവരം പറഞ്ഞു. സുഖവിവരം അന്വേഷിച്ച ഹംസക്കയോട് 'നരക'വിശേഷം കൈമാറി. "നന്നായി... നരകിക്കൂ" എന്ന് പറഞ്ഞു മുഖ്താര് ആശ്വസിപ്പിച്ചു. സുല്ഫിക്ക ഉടന് അവരുമായി ബന്ധപ്പെടാന് ആവശ്യപ്പെട്ടു നമ്പര്തന്നു. ജിഷാദ് ഇരുകയ്യുംനീട്ടി ഞങ്ങളെ അബുദാബിയിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു. പക്ഷെ, ഞങ്ങള് ആഘോഷിക്കുകയാണ്. "ഉഷ്ണം ഉഷ്ണേന ശാന്തി.." അഥവാ, വെളിച്ചം ദുഖമാണുണ്ണി.. തമസ്സല്ലോ സുഖപ്രദം...!</span></div>
<div align="justify">
എങ്കിലും ഞാന് ദുഖിതനാണ്. കാരണം, <span class="" style="text-align: left;">പെട്ടെന്ന് കറണ്ട്പോകുമ്പോള്<i> "അയ്യോ.. കണ്ണൂരാന്റെ പവറു പോയല്ലോ.."</i> എന്ന് ശ്രീമതി കളിയാക്കുന്നു. കാറിനുള്ളിലിരുന്ന് ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോള് "വാപ്പച്ചിക്കെന്താ ഒരു വല്യ കാറ് വാങ്ങിക്കൂടെ.. എന്നാലെപ്പോളും ഇവിടിരുന്ന് തിന്നാലോ.." എന്ന് മകന് ചോദിക്കുന്നു. തലയിണയാക്കി </span><span style="text-align: left;">വെക്കാന് നിന്റെ ബാഗ് തരുമോ എന്ന് ചോദിച്ച എന്നോടവള് പറഞ്ഞത് കേള്ക്കണോ?</span></div>
<div align="justify">
ഇതേവരെ കിട്ടിയ കമന്റുകളൊക്കെ ചേര്ത്ത് ചുരുട്ടിമടക്കി വെച്ചാ നല്ല ഉറക്കം കിട്ടൂന്ന്..!</div>
<div align="justify">
ഇല്ല സ്നേഹിതരേ.. കണ്ണൂരാന് തോല്ക്കില്ല. തീയില്കുരുത്തവന് ഷാര്ജയിലെ ചൂടില് വാടുമോ! കാദര്കുട്ടി സാഹിബിന്റെ പുന്നാരമോള്ടെ പരിഹാസങ്ങള്ക്ക് മുന്പിലും തോല്ക്കില്ല. </div>
<div align="justify">
ബ്ലോഗ് ദേവീ, ഗൂഗ്ളമ്മേ, എനിക്ക് ശക്തിതരൂ.. എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട ആരാധകര്ക്കുവേണ്ടി ഞാന് ക്ഷമിക്കുന്നു.. എല്ലാം സഹിക്കുന്നു.. അവരില്ലെങ്കില് പിന്നെന്ത് കണ്ണൂരാന്..!!</div>
<div align="justify">
@@</div>
</div>
K@nn(())raan*خلي وليhttp://www.blogger.com/profile/02634723146766630939noreply@blogger.com135tag:blogger.com,1999:blog-8221781140909967929.post-46293206815006274882010-06-16T21:51:00.000+04:002013-07-11T13:41:54.132+04:00സ്വര്ഗ്ഗത്തിലൊരു സുരയ്യ..!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="justify">
കല്യാണം കഴിഞ്ഞു പുതിയ പെണ്ണിനെ എന്റെ വീട്ടിലേക്കു കൂട്ടിക്കൊണ്ടുവന്നതിന്റെ നാലാം ദിവസം, ചെറിയൊരു യാത്ര കഴിഞ്ഞു രാത്രി വളരെ വൈകിയാണ് ഞാന് തിരിച്ചെത്തിയത്. എങ്ങനെയെങ്കിലും കിടന്നാല് മതിയെന്ന ചിന്തയില് ബെഡ് റൂമിലെത്തിയപ്പോള് നിയുക്ത ഭാര്യയിലൊരു അസാധാരണ മാറ്റം എനിക്കനുഭവപ്പെട്ടു. ചോദിച്ചപ്പോള് ഒന്നുമില്ലെന്ന് പറഞ്ഞെങ്കിലും കണ്ണും മൂക്കും ചുവക്കാന് തുടങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഇന്നു രാവിലെ എന്നെ യാത്രയാക്കുംവരെ കുഴപ്പമൊന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. പിന്നീടെന്താണ് ഇവിടെ സംഭവിച്ചത്?<br />
<br />
ഹോ.. മനസ്സിലായി. നീണ്ട പതിനാറു മണിക്കൂര് എന്നെ കാണാത്തതിലുള്ള പ്രയാസമായിരിക്കും. എനിക്ക് സമാധാനമായി. ഇവള് സ്നേഹമുള്ളവളാണ്. പെണ്ണായാല് ഇങ്ങനെ വേണം. വഴിക്കണ്ണുമായി കണവനെ കാത്തിരിക്കണം. ഇതൊക്കെ അറിഞ്ഞിരുന്നെങ്കില് ഒരു പത്തുവര്ഷം മുന്പേ കല്യാണം കഴിച്ചേനേ! 'ഹമ്പട കാന്താരീ..' ന്നും വിളിച്ച് കെട്ടിപ്പിടിക്കാന് ഒരുങ്ങിയ എന്നെയവള് ശക്തമായി തള്ളിമാറ്റിയിട്ട് ഏങ്ങലടിക്കാന് തുടങ്ങി. എത്ര ചോദിച്ചിട്ടും ഒന്നും പറയാതെയാണ് കരയുന്നത്.<br />
<br />
ഇവള്ക്കിതെന്തു പറ്റി..! കല്യാണപ്പിറ്റീന്നു 'ചിലതൊക്കെ' കണ്ടു പേടിച്ചു ഭ്രാന്തായ എത്രയോ പെണ്കുട്ടികളെക്കുറിച്ച് എവിടെയെല്ലാമോ വായിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇനിയിവള്ക്ക് ജന്മനാ മാനസിക വൈകല്യങ്ങളെന്തെങ്കിലും..! അങ്ങനെയെങ്കില് എന്നെപ്പറ്റിച്ച കാദര്കുട്ടി സാഹിബിന്റെ 'കുറ്റി' ഞാന് ഊരിയെറിയും. നാളെയാവട്ടെ! കാഴ്ചയില് ഭ്രാന്തിയുടെ ലുക്കൊന്നും ഇവള്ക്കില്ല. ഹേയ്.. അങ്ങനെ പറഞ്ഞൂടാ. കിലുക്കത്തിലെ ഭ്രാന്തി ഒരു സുന്ദരിയല്ലേ...! ഓര്ത്തപ്പോള് ഉള്ളം വിറച്ചു...<br />
<br />
'എടീ, ഭ്രാന്ത് മൂത്ത് എന്നെയൊന്നും ചെയ്യല്ലേ' എന്ന് മനസ്സിലഭ്യര്ഥിച്ച് കളരി ഗുരുക്കളുടെ മുന്പില് നില്ക്കുന്ന പോസില് നിലയുറപ്പിച്ചു ഞാനവളെ ആശ്വസിപ്പിക്കാന് തുടങ്ങി.<br />
<br />
"നാളെത്തന്നെ നമുക്കൊരു ഡോക്ടറെ കാണാം. ടൌണില് ഏതെന്കിലും നല്ലൊരു മെന്റെല് ഡോക്ടറണ്ടാകും. തല്ക്കാലം ആരുമിത് അറിയണ്ട. കുറച്ചു തണുത്ത വെള്ളം കുടിക്ക്. എല്ലാം തണുക്കട്ടെ."<br />
<br />
ഇത് കേട്ടതും അവള് ശരിക്കും വയലന്റായി. കയ്യിലിരുന്ന ഗ്ലാസ്സും വെള്ളവും തട്ടിത്തെറിപ്പിച്ചു. ഷെല്ഫിന് മേലെയുണ്ടായിരുന്ന പുസ്തകങ്ങളും മാഗസിനുകളും വലിച്ചെറിഞ്ഞു. എന്നിട്ട് അലമാരയില് നിന്നും ഒരു കടലാസെടുത്തു എന്റെ നേര്ക്ക് നീട്ടി പൊട്ടിത്തെറിച്ചു.<br />
<br />
"പിരാന്ത് എന്ക്കല്ല. ഇങ്ങക്കാ. എന്നിട്ടിപ്പോ എന്നെ വെള്ളം കുടിപ്പിക്കാ നോക്ക്വാ.. മതി കുട്പ്പിച്ചത്. ഇങ്ങള് ബല്യ ശുജായി. ഇങ്ങളെ മറ്റോക്ക് എഴ്തിയ കത്താ ഇത്. വായിച്ച് നോക്ക്. ഇത്രേം വൃത്തികെട്ടോനാ ഇങ്ങളെന്നു ഇപ്പളെങ്കിലും അറിഞ്ഞല്ലോ. പടച്ചോന് കാത്തു..."<br />
<br />
ഞാനാ കടലാസിലെക്കും അവളുടെ മുഖത്തേക്കും മാറിമാറി നോക്കി. അമേരിക്കന് പ്രസിടന്റിനു മുന്പില് ഇന്ത്യന് പ്രധാനമന്ത്രി നില്ക്കും പോലുള്ള എന്റെ നില്പ്പു കണ്ട് അവള് കലിതുള്ളി.<br />
<br />
"അന്ന് പെണ്ണ് കാണാന് ബന്നപ്പം ഇങ്ങള് മോശായിട്ടാ പെരുമാറിയെ. അന്നേരേ ഇങ്ങളെ ബേണ്ടാന്നു ഞാമ്പറഞ്ഞതാ. വാപ്പാക്ക് ഇങ്ങളെ തന്നെ വേണോന്ന് വാശി. ഇങ്ങളെന്തു കൈവിഷാ ഓര്ക്കു കൊടുത്തെ? എന്റെ ജീവിതം നശിച്ചല്ലോ ബദരീങ്ങളെ.."<br />
<br />
അത് സത്യമാണ്. പെണ്ണുകാണല് ചടങ്ങിനു എന്റെ പെരുമാറ്റം മോശമായിപ്പോയി. അടച്ചിട്ട മുറിയില് വെച്ച് ഞാനവളോട് ചോദിച്ചത് രണ്ടേ രണ്ടു ചോദ്യങ്ങള്. അതും, അതീവ-ഗുരുതര-ഗൌരവത്തില്! നെറ്റി ചുളിച്ച്, മുഖം ചെരിച്ച്, ഒരു വില്ലന് സ്റ്റൈലില് ചോദിച്ചു.<br />
<br />
"എവിടാ പഠിക്കുന്നെ..?"<br />
..................................<br />
"ചോദിച്ചത് കേട്ടില്ലേ.. എവിടാ പഠിക്കുന്നെന്ന്..?"<br />
<br />
എന്റെ അലര്ച്ച കേട്ട് അവള് കരഞ്ഞു കൊണ്ട് മുറിവിട്ടോടി. ആ ഓട്ടം മാത്രം മതി എന്നെ അവള്ക്കു ഇഷ്ട്ടായില്ലെന്നു തിരിച്ചറിയാന്. പിറ്റേന്ന് അവളുടെ അമ്മാവന്മാര് എന്റെ വീട്ടിലെത്തിയപ്പോള് അവരെയും ഞാന് വെറുതെ വിട്ടില്ല. രണ്ടു ചോദ്യത്തിലവരെ മുക്കിക്കൊന്നു.!<br />
<br />
"പെണ്ണിന്റെ വാപ്പ എവിടെ?"<br />
<br />
"അവര് ബാംഗ്ലൂരിലാണ്. അടുത്താഴ്ച വരും. കാര്യങ്ങള് നമ്മുക്ക് സംസാരിക്കാം.."<br />
<br />
"പെണ്ണിന്റെ വാപ്പയെ കാണട്ടെ. എന്നിട്ട് മതി കാര്യങ്ങളൊക്കെ.."<br />
<br />
അതോടെ ചര്ച്ച അലസിപ്പിരിഞ്ഞു. സാധാരണ കണ്ണൂരിലെ കല്യാണങ്ങള്ക്ക് അതാത് വീട്ടിലെ കാരണവന്മാരാണ് കാര്യങ്ങളൊരുക്കുക. പെണ്ണിന്റെയും ചെറുക്കന്റെയും തന്തമാര് നിശബ്ദ്ധ സാന്നിദ്ധ്യം മാത്രമായിരിക്കും. അവര് പോയപ്പോള് എന്റെ കാരണവന്മാര് എനിക്ക് നേരെ തട്ടിക്കയറി.<br />
<br />
"നീയെന്തിനാ ചര്ച്ചയില് ഇടപെട്ടത്..? ഞങ്ങളെ വെല കളഞ്ഞില്ലേ നീ..? ഇനി ഈ കല്യാണത്തിന് ഞങ്ങളെ കിട്ടില്ല. നിങ്ങള് ഉപ്പയും മക്കളും എന്താന്ന്വെച്ചാ ആയ്ക്കോ.."<br />
<br />
അവര് ചവിട്ടിത്തുള്ളി പോകുമ്പോള് ഞാന് മനസ്സില് പറഞ്ഞു. "പോയിനെടാ മൂരാച്ചികളെ.. കല്ലിവല്ലി.."<br />
<br />
രണ്ടു ദിവസങ്ങള്ക്ക് ശേഷം കാതര്കുട്ടി സാഹിബ് ഹാജരായി. ചായ സല്ക്കാരങ്ങള്ക്ക് ശേഷം മറ്റുള്ളവരെ മാറ്റിനിര്ത്തി അദ്ധേഹത്തെയും കൂട്ടി ഞാന് റൂമിലേക്ക് പോയി. എന്നിട്ട് വിനയത്തോടെ, അങ്ങേയറ്റത്തെ ബഹുമാനത്തോടെ ആണിയടിക്കാന് തുടങ്ങി.<br />
<br />
"ആദ്യമായാണ് കാണുന്നതെങ്കിലും ഒരുപാട് കേട്ടിട്ടുണ്ട്. കേട്ടതിനേക്കാള് മഹത്വമുണ്ട് നിങ്ങള്ക്കെന്നു ഞാന് മനസ്സിലാക്കുന്നു. ചില കാര്യങ്ങള് പറയാനാണ് നിങ്ങളെ കാണണമെന്ന് ആവശ്യപ്പെട്ടത്. അതായത്, ഒരു ഗള്ഫ് കാരനായി നിങ്ങളെന്നെ പുതിയാപ്പിളയാക്കരുത്.. ഗള്ഫ് ശാശ്വതമല്ല. എപ്പോള് വേണെങ്കിലും ഒരു ഗള്ഫുകാരന്റെ ജോലി പോകാം.., നാട്ടില് തിരിച്ചെത്താം.. അങ്ങനെ സംഭവിച്ചാല് നിങ്ങളെന്നെ കുറ്റപ്പെടുത്തരുത്. വിദ്യാസമ്പന്നനും പൊതുകാര്യ പ്രസക്തനുമായ നിങ്ങളുടെ മകള്ക്ക് എന്നെക്കാള് യോഗ്യനായ ഒരാളെ കിട്ടാതിരിക്കില്ല. ഇതൊക്കെ പറയാനാണ് നിങ്ങളുടെ ആള്ക്കാരോട് പെണ്ണിന്റെ ഉപ്പാനെ കാണണോന്ന് വാശി പിടിച്ചത്. എനിക്ക് പറയാനുള്ളത് നിങ്ങളോടാണല്ലോ. എന്നോട് ദേഷ്യന്നും തോന്നരുത്."<br />
<br />
"അയ്യോ.. എന്തിന്. നിങ്ങളുടെ തുറന്നുപറച്ചില് എനിക്കിഷ്ട്ടപ്പെട്ടു. അവിടുള്ളവരൊക്കെ നിങ്ങളെ വേണ്ടാന്നും പറഞ്ഞു നില്ക്ക്വാണ്. ഞാന് പറഞ്ഞു ആളെ നേരിട്ട് കാണട്ടെന്ന്. ഇപ്പോള് എനിക്ക് നിങ്ങളെ വല്ലാതെ ഇഷ്ട്ടായി. പടച്ചോന് എനിക്ക് നല്ലോണം തന്നിട്ടുണ്ട്. അതൊക്കെ അവന്റെ ഔദാര്യമാണ്. ഗള്ഫിലേക്ക് തിരിച്ചു പോകേണ്ടെങ്കില് അങ്ങനെ. നിങ്ങള്ക്ക് ബാംഗ്ലൂരില് നില്ക്കാം.."<br />
<br />
മറ്റെല്ലാ സമ്പന്നരേയും പോലെ, നാലാം ക്ലാസിന്ന് നാടുവിട്ട് പണക്കാരനായ സാഹിബ് എന്റെ പുകഴ്ത്തലില് വീണു. ആകാശത്തിനു കീഴെ ഏതു വിഷയവും എനിക്ക് വഴങ്ങുമെന്ന ഭാവത്തിലാണ് പിന്നെ ഞാന് സംസാരിച്ചത്. ചങ്ങമ്പുഴക്കവിതകളൊക്കെച്ചൊല്ലി അയാളെ ഞാന് കുപ്പിയിലാക്കി. തിരിച്ചു ചെന്ന് അയാള് എല്ലാവരോടുമായി പറഞ്ഞു. "അവനെ മതി. അവനെ മാത്രം., അവന് താന് പുതിയാപ്പിലൈ.."<br />
<br />
"ഇങ്ങളെ അണ്ണാക്കിലെന്താ പുലി കയറിയോ..? ഇങ്ങക്കൊന്നും പറയാനില്ലേ..? കാതര്കുട്ടി സാഹിബിന്റെ മോളാ ഞാന്. കണ്ട പെണ്ണുങ്ങക്ക് കത്തെഴുതിയ കാര്യം ഓരറിഞ്ഞാ ഇങ്ങളെ തറച്ചിട്ടു വാഴക്കിടും. നോക്കിക്കോ.."<br />
പ്രതിയെ കയ്യോടെ പിടിച്ച സന്തോഷത്തിലാണ് അവളിപ്പോള്. എന്നിട്ടവള് ആ കത്ത് പരിഹാസത്തോടെ വായിക്കാന് തുടങ്ങി.<br />
<br />
<em>"പ്രിയപ്പെട്ട സുരയ്യാ,<br />താങ്കളുടെ 'കഥ' ഇന്നലെയാണ് കിട്ടിയത്. ഒറ്റയിരുപ്പില് വായിച്ചു തീര്ത്തു. ഒരു ജന്മം മുഴുക്കെ സ്നേഹത്തിന് വേണ്ടി താങ്കള് ദാഹിക്കുകയാണെന്നു അറിഞ്ഞപ്പോള് എന്റെയുള്ളം സങ്കടപ്പെട്ടു. ഞാനും അങ്ങനെയൊരു മാനസികാവസ്ഥയിലാണുള്ളത്. ഈ കപട ലോകത്തിലാരെയാണ് വിശ്വസിക്കേണ്ടത്? എത്ര അലഞ്ഞു തിരഞ്ഞാലാണ് ഒരല്പം സ്നേഹം കിട്ടുക? സ്നേഹിക്കാനും സ്നേഹിക്കപ്പെടാനുമുള്ള താങ്കളുടെ മനസ്സിനെ ഞാന് അഭിനന്ദിക്കുന്നു. താങ്കളുടെ വരികള് എന്റെ നിംന്നോന്നതങ്ങളില് അനുരണങ്ങളുണ്ടാക്കി. എന്നിലെ നീല ഞരമ്പുകളെ വികാര വിജ്ജ്രംബിതമാക്കി. ഇനിയും എഴുതാം. ഇപ്പോള് ഇത്രമാത്രം. സ്വന്തം, ..........."</em><br />
വായിച്ചു തീരുംമുന്പേ ഞാനാ കത്ത് പിടിച്ചുവാങ്ങി കീറിയെറിഞ്ഞു. എന്നിട്ട് അവളുടെ കരണക്കുറ്റി നോക്കി ഒന്ന് പൊട്ടിച്ചു. അവളെ വലിച്ചുവാരി കിടക്കയിലിട്ടിട്ട് അലറി.<br />
<br />
"കുറെ സമയായി നീ എന്നെ പൊരിക്കുന്നു. എന്നെപ്പറ്റി എന്താ കരുതിയെ.. നിന്റെ വാപ്പ തലശ്ശേരിയിലെ പ്രധാനമന്ത്രിയൊന്നുമല്ലല്ലോ. മര്യാദക്കല്ലെങ്കില് കൊന്നു കിണറ്റിലെറിയും. ഞാന് കുളിച്ചു വരുമ്പോഴേക്കും പൊട്ടിയ ഗ്ലാസ്സും മറ്റും വൃത്തിയാക്കണം. എന്നിട്ട് പറഞ്ഞുതരാം ഈ കത്തിന്റെ രഹസ്യം. മനസ്സിലായോടീ..?"<br />
<br />
മനസ്സിലായി! ഞാന് എത്ര നല്ലവനാണെന്നും ആണുങ്ങളെല്ലാം മോശക്കാരല്ലെന്നും അവളുടെ വാപ്പ വെറുമൊരു കാതര്കുട്ടിയാണെന്നും അവള്ക്കു മനസ്സിലായി. കുളിച്ചു വന്നിട്ട് ഞാനവളോട് ചോദിച്ചു.<br />
<br />
"എടീ, നിനക്ക് മോപസാങ്ങിനെയും ടോള്സ്റ്റോയിയേയും ചെക്കൊവിനെയും വേര്ഡ്സ് വര്ത്തിനെയും കാഫ്ക്കയെയും കീറ്റ്സിനെയും ഷെല്ലിയേയും ബൈറനേയും സിഡ്നി ഷെല്ഡനേയും ഖലീല് ജിബ്ബ്രാനെയും ദസ്തയോവസ്ക്കിയെയും പൌലോ കൊയ്-ലോയെയും അറിയാമോ?"<br />
<br />
അറിയില്ലെന്നവള് തലയാട്ടി. എന്നിട്ട് നിഷ്കളങ്കമായി ചോദിച്ചു.<br />
<br />
"ഓരൊക്കെ ഇങ്ങളെ ദുബായിലെ ചങ്ങായിമാരാ?<br />
<br />
"അല്ല. എന്റെ ബാല്യകാല സുഹൃത്തുക്കള്. നമുക്ക് എന്താവശ്യങ്ങളുണ്ടായാലും ഒരു മിസ്കോള് ചെയ്താല് മതി. അവര് ഓടിയെത്തും."<br />
<br />
"ഷെയ്ക്സ്പ്യറിനെ അറിയാമോ നിനക്ക്..?"<br />
<br />
"ഓര് ദുബായിലെ ഇങ്ങളെ അറബി ശൈക്കായിരിക്കും.."<br />
<br />
"തകഴിയേയും കുമാരനാശാനെയും കേശവദേവിനേയും ചുള്ളിക്കാടിനെയും പത്മനാഭനേയും അറിയാമോ..?"<br />
<br />
ഇല്ലെന്നു തലയാട്ടി.<br />
<br />
<br />
"M T സാറിനെ അറിയാമോ?"<br />
<br />
"ഇല്ല P T സാറിനെ അറിയാം. ഒരു മൊയന്തനാ. അടിക്കും..."<br />
<br />
"മുകുന്ദനെ..?:<br />
<br />
"ഓര് വൈദ്യരാ. ഉമ്മാമാക്ക് കഷായം കൊടുക്കുന്ന ആളാ. വല്ലാത്ത കയ്പ്പാ മൂപ്പരെ കശായത്തിനു.."<br />
<br />
"യു എ കാതറിനെ..?"<br />
<br />
"ഇല്ല. മീന്കാരന് കാതറിനെ അറിയാം. ചീഞ്ഞ മീനാ മൂപര്ടടുത്ത്. അതിനു ഉമ്മാമ നല്ലോണം പറയും."<br />
<br />
"വല്സല...?"<br />
<br />
"ഓലിപ്പം പണി നിര്ത്തി. കോമള എന്ന സ്ത്രീയാ വീട്ടുപണിക്ക് വരുന്നത്.."<br />
<br />
"വിജയന്..?"<br />
<br />
"വാപ്പാന്റെ ഡ്രൈവറായിരുന്നു. ഇപ്പം നാടുവിട്ടുപോയി"<br />
<br />
"അവസാനമായി ഒരു ചോദ്യംകൂടി. കമലാ സുരയ്യാനെ അറിയാമോ..?"<br />
<br />
"അറിയാം.."<br />
<br />
എനിക്ക് സന്തോഷമായി. മേല്പറഞ്ഞ ആരെയും ഇവള്ക്കറിയില്ല. സാരമില്ല. ഇംഗ്ലീഷ് മീഡിയത്തില് പഠിച്ചതു കൊണ്ടായിരിക്കും. പക്ഷെ മലയാളത്തിലെ എക്കാലത്തെയും മികച്ച കഥാകാരിയെ, മലയാള സാഹിത്യത്തെ ലോകത്തിന്റെ നെറുകയിലെത്തിച്ച, ഓരോ മലയാളിയുടെയും സ്വകാര്യ അഹങ്കാരമായ, എന്റെ പ്രിയ എഴുത്തുകാരി മാധവിക്കുട്ടിയെ... കമലാദാസിനെ അഥവാ കമലാസുരയ്യയെ ഇവള്ക്കറിയാം. സന്തോഷാധിക്യത്താല് ഞാനവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ഒരുമ്മ കൊടുത്തു. നേരത്തെ അടിച്ചു പോയതില് ക്ഷമ ചോദിച്ചു. എന്നിട്ടവളെ പ്രോല്സാഹിപ്പിച്ചു...<br />
<br />
"പറയൂ, ആരാണ് കമലാസുരയ്യ..?"<br />
<br />
ചോദ്യവേഗത്തില് തന്നെ അവളുടെ ഉത്തരവും വന്നു.<br />
<br />
"ഇങ്ങളെ മറ്റോള്.. ആ കത്തെഴുതി വെച്ചില്ലേ.. ഓള് തന്നെ. ഇനി അങ്ങന്ത്തെ കത്തൊന്നും എഴുതണ്ട കേട്ടോ. ഇങ്ങക്ക് ഞാനില്ലേ..."<br />
<br />
ഡിം..!!!!!<br />
<br />
(വലിയ ശബ്ദം കേട്ട് ഞാന് ഞെട്ടിയില്ല, എന്റെ നെഞ്ചിനകത്തൊരു വെടി പൊട്ടിയതായിരുന്നുവല്ലോ അത്)</div>
<div align="justify">
</div>
<div align="justify">
</div>
</div>
K@nn(())raan*خلي وليhttp://www.blogger.com/profile/02634723146766630939noreply@blogger.com157tag:blogger.com,1999:blog-8221781140909967929.post-51774720003562209162010-06-07T09:08:00.000+04:002013-07-11T13:42:36.128+04:00ബ്ലോഗര്മാര് ഉണ്ടാകുന്നത് <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="justify">
<span style="text-align: left;"><span style="color: red; font-family: inherit; font-size: x-small;"><i><u>2010 June 07ന് പബ്ലിഷ് ചെയ്ത ആദ്യത്തെ പോസ്റ്റ്)</u></i></span></span><br />
<span style="text-align: left;"><span style="color: red; font-family: inherit; font-size: x-small;"><i><u><br /></u></i></span></span>
<span style="text-align: left;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></span>
<span style="text-align: left;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></span>
<span style="text-align: left;"><span style="font-family: inherit;">കഴിഞ്ഞ രണ്ടര മാസമായി നിരന്തര യാത്രയിലായിരുന്നു ഞാന് !</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;">കേരളത്തില് നിന്നും ചെന്നൈ വഴി മുംബൈലേക്കും അവിടുന്ന് ലണ്ടന് വഴി നെതര്ലാന്റ്, ന്യുസിലാന്റ്റ്, ഫ്രാന്സ്, സ്വിസ്... പിന്നെ, USA യുടെ മുക്കിലും മൂലയിലും കറങ്ങിത്തിരിഞ്ഞ് ഇടയ്ക്ക് രണ്ടു ദിവസം തായ്-വാനിലും തങ്ങി നേരെ സൗദി അറേബ്യയില് ലാന്റ് ചെയ്തു. അവിടുന്ന് കുവൈറ്റ്, ബഹറിന് ഖത്തര് ഒമാന് ഈജിപ്ത് തുടങ്ങിയ രാജ്യങ്ങളില് അലഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു വീണ്ടും മുംബൈ വഴി കേരളത്തില് !</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">പിന്നെ സ്വന്തം തട്ടകമായ ദുബായില്. ഈ യാത്രയിലാണ് സ്വന്തമായൊരു ബ്ലോഗ്ഗ് എന്ന ആശയം മനസ്സിലുദിക്കുന്നത്. അസ്തമയ സമയം കൃത്യമായി അറിയാത്തത് കൊണ്ട് ഈ ആശയം ഉദിച്ചുയര്ന്ന് ഉച്ചിയില് അഗ്നിജ്വാലകളായി പെയ്തിറങ്ങുംവരെ ഇനിമുതല് ഞാനുമൊരു ബ്ലോഗ്ഗറാണ്! </span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: inherit;">മൂന്നു മാസങ്ങള്ക്ക് മുന്പത്തെ ഒരു അര്ദ്ധരാത്രിയിലാണ് സ്നേഹിതന് ബ്ലോഗ്ഗിനെ കുറിച്ച് പറയുന്നത്. അഞ്ചു പവന് മഹ്റിനു പകരമായി ഇണയായി തുണയായി ഉടുതുണിക്ക് മറുതുണിയായി കാദര്കുട്ടിസാഹിബ് കയ്യിലേല്പ്പിച്ച, അദ്ധേഹത്തിന്റെ മകളുമായി താഴ്വാരമിറങ്ങി കിന്നരിപ്പുഴയോരവും കടന്നു ഉറക്കം കണ്കളില് ഊഞ്ഞാല്കെട്ടിയ നേരത്ത് മൊബൈല്ഫോണ് അലറിക്കരഞ്ഞു. ആരെങ്കിലും മരിച്ചോ! ഹേയ്, മരണവാര്ത്തയാണെങ്കില് മിസ്ഡ്കോള് രൂപത്തിലെ വരൂ.. ഇത് ഞാന് കാഷ് കൊടുക്കാനുള്ള ഏതെങ്കിലും ശുദ്ധ മനസ്ക്കനായിരിക്കും! ഫോണെടുത്തപ്പോള് സ്നേഹിതന്റെ ചോദ്യമിങ്ങനെ:</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div align="justify">
</div>
<div align="justify">
<span style="font-family: inherit;">"എടാ നീ ഉറങ്ങിയോ? ഒരു കാര്യം പറയാനാ വിളിച്ചത്..."</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: inherit;">നിന്റുമ്മാക്ക് പുതിയാപ്പിളയെ കിട്ടിയോ എന്ന് ചോദിക്കാന് തോന്നിയെങ്കിലും എന്റെ സംസ്കാരം അതിനനുവദിക്കാത്തത് കൊണ്ട് ഞാനിങ്ങനെ ചോദിച്ചു.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: inherit;">"എന്തടാ ഹമുക്കേ... നിന്ടുമ്മാനെ ഉപ്പ മൊഴി ചൊല്ലിയോ...?"</span></div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<br />
<div align="justify">
</div>
<div align="justify">
<span style="font-family: inherit;">"അതെല്ലെടാ. നിനക്കൊരു ബ്ലോഗ് തുടങ്ങിക്കൂടെ..?" </span></div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<br />
<div align="justify">
</div>
<div align="justify">
<span style="font-family: inherit;">"*%$#..)^!!(-$.. അത് പറയാനാ ഈ നട്ടപ്പാതിരാക്ക് നീ വിളിച്ചത്.. #%***(>!*/.."</span></div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<br />
<div align="justify">
<span style="font-family: inherit;">"എടാ, നിനക്ക് ഗുണമുള്ള കാര്യല്ലേ.." </span></div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<br />
<div align="justify">
<span style="font-family: inherit;">"ഓ.. എനിക്ക് ഗുണമുണ്ടെങ്കില് നാളെത്തന്നെ തുടങ്ങാം.. എന്നാ ശെരി.."</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: inherit;">ഫോണ് വെച്ച് കിടന്നപ്പോള് ഷെമ്മൂന് പെരുത്ത സന്തോഷം. </span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: inherit;">"ഇനിയെങ്കിലും ഒന്ന് നന്നാവാന് നോക്ക്. എത്ര കാലായി പറയുന്നു, സ്വന്തായി എന്തെങ്കിലും തുടങ്ങാന്. ഇന്നാള് സത്താര്ക്ക പാര്ട്ടണറാവാന് വിളിച്ചപ്പോ ഇങ്ങള് പോയില്ല. അയാളിപ്പോള് പണക്കാരനായില്ലേ.."</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: inherit;">ചിരിക്കണോ കരയണോ എന്നറിയാതെ, ഉത്തരം പറയാന് കഴിയാതെ ഞാന് ചിന്തിച്ചു, സമദ് പറഞ്ഞതില് കാര്യമുണ്ട്. എത്രാന്ന് വെച്ചാ ഇങ്ങനെ അവിടെയും ഇവിടെയും എഴുതി ജീവിതം കളയുക. എന്റെ കാലശേഷം ഞാനെഴുതിയ കഥകളെ ആര് സംരക്ഷിക്കും..! ഒരുകൈ നോക്കുക തന്നെ. വരുമ്പോലെ വരട്ടെ.</span></div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<br />
<div align="justify">
<span style="font-family: inherit;">പിറ്റേന്ന് പ്രഭാതം...</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: inherit;">'സ്വന്തമായി ബിസിനെസ്സ്' തുടങ്ങാന് പോകുന്ന എനിക്കവള് നന്നായി നാസ്ത തന്നു. അവളുടെ മുഖത്ത് പതിവില്ലാത്ത പ്രകാശം. ഇവളാണോ പ്രകാശം പരത്തുന്ന പെണ്കുട്ടി..! ഓഫിസിലെത്തി ഓണ്ലൈനില് ബ്ലോഗ് search ചെയ്തു. അത്യാവശ്യം കാര്യങ്ങള് മനസ്സിലാക്കി. രണ്ടാം ദിവസം ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് ഒരു കണക്ഷന് വേണമെന്ന് അപേക്ഷിച്ചു. എന്നില് വന്ന മാറ്റം ശ്രീമതി കാണുന്നുണ്ട്. അവള് മനസ്സാ വാചാ കര്മ്മണാ പടച്ചോനെ സ്തുതിച്ചു. ഇനിയിവന് നേരെയാകും. കുരുത്തക്കേട് കുറയും. പണം സൂക്ഷിക്കും. ജീവിതം പച്ചപിടിക്കും. നമ്മള് രക്ഷപ്പെടും.... "അല്-ഹംദുലില്ലാഹ്..." (!)</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: inherit;">നാലാം ദിവസം കണക്ഷന് കിട്ടി. വല്ലപ്പോഴും മാത്രം പുറത്തെടുക്കുന്ന ലാപ്ടോപ് കണക്റ്റ് ചെയ്തു. പുതിയ 'ബിസിനെസ്സിന്റെ' ഓഫിസ് കാര്യങ്ങളാണ് ഇവന് ചെയ്യാന് പോകുന്നതെന്ന് അവള് വിശ്വസിച്ചു. ഓഫിസ് വിട്ടു വന്നാല് നെറ്റിന് മുന്പില് കുത്തിയിരിപ്പാണ്. അതിരാവിലെ ജോലിക്ക് പോയി സന്ധ്യക്ക് വരുന്ന ഞാന് ഫ്ലാറ്റില് അര്ദ്ധരാത്രി വരെ കമ്പ്യൂട്ടറില് മലമറിക്കാന് തുടങ്ങി. അവളുടെവക പ്രത്യേക ഭക്ഷണം.. കുടിക്കാന് മകന് കൊടുക്കുന്ന കോമ്പ്ലാന്</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: inherit;">'വാപ്പച്ചിയെ ശല്യപ്പെടുത്തരുതെന്ന്' മോനോട് താക്കീത്... പക്ഷെ ജീവിതം പച്ച പിടിച്ചില്ല. പകരം കുടുംബം ക്ലാവ് പിടിച്ചു പഴയതിനേക്കാള് കുട്ടിച്ചോറായി..!</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: inherit;">വീട്ടുകാര്യങ്ങളില് ഞാന് ശ്രദ്ധിക്കാതായി. കറിവെക്കാന് മീനില്ല. തക്കാളിയില്ല. കരയാന് പോലും ഉള്ളിയില്ല. ചപ്പാത്തിക്കു ആട്ടയില്ല. മോന് പുഴിങ്ങിക്കൊടുക്കാന് മുട്ടയില്ല. കിച്ചന് നിര്ജ്ജീവമായപ്പോള് കൂറകള് സജീവമായി. ഒരു വെള്ളിയാഴ്ച ദിവസം വെറുംചോറ് കൊണ്ട് വയര് നിറച്ചത് ദാമ്പത്യത്തിലെ ആദ്യ പൊട്ടിത്തെറിയായി. അവളുടെ ആവശ്യങ്ങളൊന്നും ഞാന് കേള്ക്കുന്നുന്ടായിരുന്നില്ല. ഇടയ്ക്ക് തക്കാളിയും മറ്റും കൊണ്ടുവന്നു. എപ്പോഴും തക്കാളിക്കറി കൂട്ടി അവളുടെ മോന്ത, ചീഞ്ഞ തക്കാളി പോലെയായി. കണ്ണിനു മേലെ വെക്കാന് കുക്കുമ്പര് കിട്ടാത്ത സങ്കടം അവള് ഇങ്ങനെ തീര്ത്തു:</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: inherit;">"എല്ലാരും പറഞ്ഞതാ, കഥ എഴുതുന്നാളുടെ കൂടെയുള്ള ജീവിതം ശരിയാകൂലാന്ന്..!"</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: inherit;">അവള് മൂക്ക് പിഴിഞ്ഞു.. കണ്ണ് തുടച്ചു.. ഞാനൊന്നും കേട്ടില്ല. കണ്ടില്ല. ഞാന് അവരെയുംവിട്ട് യാത്രയിലായിരുന്നുവല്ലോ. നിരന്തര യാത്ര....! ( ഈ യാത്രയില് നിന്നും ഒരു പ്രധാനപാഠം പഠിച്ചു. അത്താഴം മുടങ്ങാന് നീര്ക്കോലി വേണമെന്നില്ല., ഒരു ബ്ലോഗ് തുടങ്ങാന് ഉദ്ദേശിച്ചാലും മതി.)</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: inherit;">ആദ്യം മലയാളത്തിലെ ബ്ലോഗ്ഗുകള് പരതി. പിന്നെ തമിള്... അവിടുന്ന് ഹിന്ദിയിലെത്തി, ബച്ചനും ഇതര ഹിന്ദിക്കാരും എഴുതുന്ന എമണ്ടന് സംഭവങ്ങള് കണ്ടു. പിന്നെ യൂറോപ്പിലെയും അമേര്ക്കയിലെയും അലമ്പന് ബ്ലോഗ്ഗുകള് വായിച്ചു. അറബിയിലുള്ള അനേകം ബ്ലോഗ്ഗുകളില് തപ്പിത്തടഞ്ഞു. ഇവിടങ്ങളില് നിന്നൊക്കെ ചില informative tips, fotos അടിച്ചു മാറ്റാനും മറന്നില്ല. രണ്ടര മാസത്തെ കറക്കത്തിനു ശേഷം ഒരു തീരുമാനത്തിലെത്തി. ഇനിയും ഇത് വെച്ച് നീട്ടരുത്. </span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">മരിച്ച മയ്യത്തും പ്രായപൂര്ത്തിയായ പെണ്ണിനെയും ഉള്ളിലുള്ള വരികളെയും പെട്ടെന്ന് കൈകാര്യം ചെയ്യണം. അല്ലെങ്കില് അത് കൂടുതല് വഷളാകും. എന്തായാലും തുടങ്ങുക തന്നെ. കല്ലിവല്ലി.. വരുന്നിടത്ത് വെച്ച് കാണാം. മാത്രമല്ല, രാവും പകലും കമ്പ്യൂട്ടറിനു മുന്പിലിരുന്നതിനാല് കണ്ണിന്റെ കാഴ്ച പോയൊന്നൊരു സംശയം. (അങ്ങനെ സംഭവിച്ചാല് എന്റെ അനുഭവങ്ങളുടെ അഭാവം ലോകത്തിനൊരു തീരാ നഷ്ട്ടമാകും. വരുംതലമുറ ഇരുളിലാകും.. അത് പാടില്ല.)</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: inherit;">രാവിലെ നേരത്തേ എഴുന്നേറ്റു കുളിച്ചു ഗൂഗ്ലമ്മച്ചിയെ ധ്യാനിച്ചു.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: inherit;">"ബ്ളോഗമത: ബ്ളോഗമിദം</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: inherit;">ബ്ളോഗാല് ബ്ളോഗമുദച്യതേ</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: inherit;">ബ്ളോഗസ്യ ബ്ളൊഗമാദായ</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: inherit;">ബ്ളൊഗമേവാവ ശിഷ്യതേ.." </span></div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<br />
<div align="justify">
<span style="font-family: inherit;">എന്നിട്ട് രണ്ടര മാസത്തെ പരിചയം വെച്ച് ഒരു ബ്ലോഗിന് തറക്കല്ലിട്ടു. പിന്നെ, ഒരു welcome ബോര്ഡും വെച്ച് മാര്ക്കറ്റിലേക്കോടി... തിരിച്ചു വന്നു ഞാന് കൈകള് കൂപ്പി. അതിലവള് ഹാപ്പി. 'പൂപ്പി' കാണുന്നതിനിടയില് മോന് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. "ഹായ്, ബ്ലോഗ് വന്നല്ലോ.."</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: inherit;">(ദേഷ്യം കാരണം അവളെനിക്കിട്ട പേരാണ് 'ബ്ലോഗ്'! എത്ര മനോഹരമായ പേര്..!!) </span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: inherit;">ഇപ്പോള് എന്റെ ബ്ലോഗിലേക്ക് വന്ന കമന്റുകള് കണ്ടു അവള്ക്കും ഒരാഗ്രഹം. </span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: inherit;">എന്തെന്നോ, </span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: inherit;">ഒരു പാചകബ്ലോഗ് തുടങ്ങാന് സഹായിക്കുമോന്ന്. സഹായിക്കാം. </span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: inherit;">പക്ഷെ..,</span></div>
<div align="justify">
</div>
<div align="justify">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div align="justify">
<span style="font-family: inherit;">(ഇവളുടെ പാചകം പരീക്ഷിച്ച് ആരെങ്കിലും ഡെഡ്ബോഡി ആയാല് ഇവളുടെ വാപ്പ കാദര്കുട്ടി സാഹിബ് സമാധാനം പറയുമോ? പറയുമോന്ന്..! )</span></div>
<br />
<div align="justify">
</div>
</div>
K@nn(())raan*خلي وليhttp://www.blogger.com/profile/02634723146766630939noreply@blogger.com138tag:blogger.com,1999:blog-8221781140909967929.post-50334890490968097452010-06-06T00:50:00.002+04:002012-01-10T00:48:44.881+04:00സ്വാഗതം, എന്റെ ഇടത്തിലേക്ക്. അനുഗ്രഹിച്ചാലും.<a href="http://3.bp.blogspot.com/_MPJAr93XcX0/TAq5L9373qI/AAAAAAAAABQ/-qlp-8NnF8E/s1600/welcome.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5479395511888502434" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 178px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://3.bp.blogspot.com/_MPJAr93XcX0/TAq5L9373qI/AAAAAAAAABQ/-qlp-8NnF8E/s320/welcome.jpg" border="0" /></a><br /><br /><div>പ്രിയ സ്നേഹിതരെ, സ്വാഗതം. </div><div>എഴുത്ത് തുടങ്ങാന് സമയമായെന്നു തോന്നുന്നു. ഇനിയും പിടിച്ചു നില്ക്കാന് എനിക്കാവില്ല.</div><div>എഴുതിയേ പറ്റൂ. സംഭവ ബഹുലമായ ഒരു ജീവിതം എനിക്ക് മുമ്പിലിതാ പച്ചപിടിച്ചു നില്ക്കുന്നു.</div><div>പിന്നെന്തിനു ഞാന് മടിക്കണം. ഹേയ് എനിക്ക് മടിയൊന്നുമില്ല. പിന്നാര്ക്കാ മടി? നിങ്ങള്ക്കോ?</div><div>വരൂ സഹോദരാ, കടന്നു വരൂ.. മടിക്കാതെ വരൂ.. നമുക്ക് അടിച്ചു പൊളിക്കാം. </div><div> </div><div></div><div></div><div></div><div></div><div>"എന്തെടാ തുടങ്ങാനിത്രേം താമസം..?"</div><div> </div><div></div><div></div><div></div><div></div><div>സദസ്സില് നിന്നാണ്. ഇനിയും തുടങ്ങിയില്ലേല് കല്ലും ചെരിപ്പും വരും.. </div><div>അതുകൊണ്ട് തുടങ്ങാം.. ഈ ആഴ്ച കഴിയട്ടെ. </div><div></div><div></div><div></div><div>(എന്റെ ഇടത്തിലേക്ക് ഒരിക്കല്ക്കൂടി എല്ലാവര്ക്കും സ്വാഗതം)</div><div></div><div></div><div></div><div></div><div></div>K@nn(())raan*خلي وليhttp://www.blogger.com/profile/02634723146766630939noreply@blogger.com58